چرا دمیرتاش، اردوغان کردها نشود؟

نویسنده: صادق ملکی، تحلیلگر و کارشناس ارشد سیاسی

دیپلماسی ایرانی: در سرزمین آناتولی مهمانان ناخوانده، صاحب خانه شده و عرصه را بر صاحب خانه تنگ کرده اند. کردها هنوز تاوان خطای انتخاب استراتژیک خود در چالدران را می دهند. پشت کردن به شاه اسماعیل و پیوستن به سلطان سلیم نیز نتوانست کردها را به جایگاه برابر با ترک ها برساند و این روند تا جایی ادامه یافت که در جمهوریت آنان انکار هویتی شده، ترک های کوهستانی نامیده شدند. ترک ها با استفاده از روش های پیچیده که همچنان ادامه دارد کردهای این جغرافیا را به علوی، سنی،َ مارکسیست، حزب الله تقسیم کرده و در بستر جدای کردها، توانستند حکومت خود را  دوام ببخشند. امروز نیز اردوغان کردهای مخالف خود را آتش پرست، زردتشتی، مارکسیست، تروریست و.. خوانده و با پیوند با کمالیست ها با استفاده از دو عنصر ترکی – اسلامی فشار بر کردها را مضاعف کرده است. این تلاش ها و اعمال خشونت ها در قیاس با گذشته با توجه به ملاحظات منطقه ای و بین المللی  بیش از آن که به کار آنکارا آید، به نفع کردهای ترکیه نتایج خواهد داد. همان گونه که تحولات جاری در خاورمیانه کردها را برنده ترین عنصر کرده است، در ادامه این روند کردهای ترکیه نیز برنده معادلات آینده خواهند بود. 

در این میان باید توجه داشت ترکیه در مقاطع حساس و بحرانی  نشان داده کشوری واقعگرا با سیاستی چند وجهی، عملگرا و منافع محور بوده و با چرخش هایش  شگفتی آفرین بوده است. مذاکره با قندیل، ایمرالی و بروکسل، قهر و آشتی با مسکو، بازی سیاسی با تل آویو، دوری و نزدیکی به اربیل و ... همگی نشان می دهد ترکیه در بسیاری از عرصه ها بیش از سیاست های ثابت، به دنبال منافع سیال با توجه به شرایط است. زمانی آنکارا بارزانی را رئیس عشیره می دانست و امروز در جهت تعضیف بغداد و... تا کمک به ظهور داعش و  پذیرش استقلال اقلیم پیش رفته است . دور از انتظار نیست که آنکارا در آینده به بهای برتری ژئوپلتیکی به هر ریسکی از جمله پذیرش اقلیم های کرد زیر چتر حمایتی خود در منطقه  نیز تن دهد. شاید بسیاری از ابعاد تحولات و بحران های امروز منطقه، آن روز بیشتر قابل درک شود.