ادامه نفس‌های مضطرب

نویسنده: رابرت هانتر، سفیر سابق آمریکا در ناتو

دیپلماسی ایرانی: باوجود استرس بیشتری که دفتر تحقیقات فدرال هفته گذشته، به کمپین انتخاباتی پر از استرس هیلاری کلینتون وارد کرد، هنوز هم او برای رئیس جمهور شدن شانس بیشتری دارد. اگر قضاوت های صورت گرفته درست باشد، صبح 9 نوامبر، دوستان و متحدان خارج از کشور آمریکا می توانند نفس راحتی بکشند. هرچه هم که مخالفان کلینتون درباره او بد بگویند هیچ کس نمی تواند صادقانه هوش، ذکاوت، دانایی، قدرت بیان و تجربه او را انکار کند.

اما دوستان واقعی آمریکا خارج از مرزهای این کشور فعلا نمی توانند نفس راحتی بکشید. اول خبر های خوب: با وجود آشفتگی مبارزات انتخاباتی و ناهماهنگی ها، از اوایل روزی که انتخابات انجام شود و پس از شمارش آرا، با وجود هر عکس العملی که ترامپ انجام دهد یا هر چیزی که بگوید، کشتی آمریکا مثل همیشه راه خود را خواهد رفت. همچنین شکی نیست که طرز فکر و منش کلینتون در سیاست داخلی آمریکا و درگیری های آمریکا در خارج از کشور، تاثیر خواهد گذاشت.

خبر خوب دیگر این که با وجود این که تمایلات تیم جدیدی که به دفتر کار وارد می شوند ممکن است متفاوت باشد اما آنها به سرعت کشف خواهند کرد که گزینه های سیاست خارجی ایالات متحده در واقع کاملا محدود است. در نتیجه به احتمال زیاد بیشتر همان سیاست ها و رویکردهای دولت اوباما اتحاذ خواهد شد. به طور کلی این چیز بدی نیست. اما در این جا اخبار خوب به پایان می رسد.

ابرهای تیره در آسمان

از هم اکنون دستور کار سیاست خارجی رئیس جمهور هیلاری کلینتون نامشخص است. او حتی اگر دفتر بیضی کاخ سفید را هم به دست بیاورد تا زمانی که اولین گزارش های مختصر سازمان سیا را دریافت نکرده نمی تواند تصمیم بگیرد که چه کاری انجام دهد. تنها در آن زمان است که ما می توانیم غرایز و نگرش واقعی او را در برابر آن چه برای انتخاب شدن گفته است، ببینیم. در سه حوزه روسیه، ایران و سوریه، او به نظر دیدگاهی تندروانه دارد که همه دوستان آمریکا درباره این دیدگاه ها اطمینان ندارند، به خصوص اروپایی ها. شاید او در دفترش این دیدگاه ها را تغییر دهد.

کسانی که در خارج از کشور به رهبری در ایالات متحده چشم دوخته اند باید متوجه باشند همه چیز چقدر عمیقا به کارهای رئیس جمهور کلینتون در خانه، بستگی دارد. مدرنیزه کردن زیرساخت های ایالات متحده را دیگر نمی توان به تعویق انداخت. هم ترامپ و هم برنی ساندرز هر دو بخش بزرگی از طیقه متوسط و عصبانی آمریکا را پشت سرخود داشتند که تغییرات اقتصادی، راکد ماندن بازار و جهانی شدن برای چندین دهه آنها را عصبانی کرده است. رئیس جمهور کلینتون نمی تواند این تحولات سیاسی را نادیده بگیرد به خصوص وقتی که می خواهد جامعه ای بسازد که در واقع با در کنار هم قرار گرفتن قوی می شوند. او باید بخواهد تا سرمایه گذران عمده کشور، رقابتی موثر را با دیگران به ویژه چین آغاز کنند. این به معنی کاهش منابع و توجه کمتر به جهان خارج است. به همین ترتیب او چالشی با آزادسازی تجارت خواهد داشت. در طول مبارزات انتخاباتی او مجبور به عقب نشینی از موضع حمایتی اش در مشارکت ترانس پاسیفیک شد. تجارت و سرمایه گذاری مشارکتی اقیانوس اطلس نیز دچار مشکل خواهد شد.

در همین حال، سیاست امنیتی آمریکا در ایجاد توزان در آسیا و اقیانوسیه ادامه خواهد یافت. وزیر دفاع، اشتون کارتر مشخص کرد که سیاست های اخیر ادامه پیدا خواهد کرد. از چشم انداز واشنگتن، پنتاگون باید از وخامت اوضاع در اروپا و خاورمیانه بکاهد و جدول زمانی کوتاه مدتی برای نابودی داعش و جدول زمانی بلندمدتی برای مقابله با روسیه داشته باشد.

نگاه به اروپا و آسیا

هیلاری کلینتون یک انترناسیونالیسیت است که مخالف عقب نشیتی آمریکا است. اما در خاورمیانه او تا کنون تمایلی به سعی برای آرام کردن جنگ داخلی بین شیعه و سنی نداشته است و چشم اندازی را دنبال می کند که کشورهای عربی (به ویژه عربستان سعودی) و اسرائیل در نظر دارند. او حتی نسبت به جرج بوش و باراک اوباما هم توجه کمتری به نگرانی های اروپا خواهد داشت. به طور کلی، اروپا به مثابه اروپا و یک اتحادیه، تبدیل به جایی شده که کمتر به ایالات متحده تمرکز دارد. (برکسیت کمکی به این ماجرا نمی کند) تمسخرها و تحقیرهای دونالد ترامپ که آنها را کسانی می داند که صورتحساب دفاعی خود را پرداخت نمی کنند، هرگز جریان اصلی تفکر واشنگتن نخواهد شد.

با این حال متحدان اروپایی می توانند انتظار داشته باشند که کلینتون از آنها تقاضای بیشتری داشته باشد: مقابله با روسیه در مرکز اروپا، کمک به ایجاد ثبات در خاورمیانه و  پیوستن به ایالات متحده در طراحی ساختار امنیتی جدید برای خاورمیانه. مثل تمام ریاست جمهورهای آمریکا، کلینتون نیز به روابطش در آن سوی اقیانوس اطلس وفادار خواهد بود. اما اروپا نمی تواند روی کمک های زیادی از جانب آمریکا در مورد مسائلی مانند پناهندگان حساب کند.

نکته برای دوستان و متحدان آمریکا در خارج از کشور مشخص است. دوران پر اضطراب پیش رو وجود خواهد داشت حتی اگر هیلاری کلینتون چهل وپنجمین رئیس جمهور ایالات متحده باشد.

منبع: لوب لاگ/ مترجم: روزبه آرش