پوپولیسم؛ بزرگترین برنده انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا

دیپلماسی ایرانی: کمپین انتخاباتی 2016 بازنده های زیادی خواهد داشت، اما بزرگترین بازنده آن را می توان سیاست و سیاستمداری دانست. پیش از این سیاست از اهمیت قابل توجهی برخوردار بود. طرح ها و برنامه هایی که پیش از این نامزدها ارائه می دادند واجد ساختار مستحکم بود اما در زمان حاضر به نظر می رسد که ارتباطی میان نسخه سیاسی که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برای چالش های پیش رو می پیچند و حمایت سیاسی که از آنها صورت می گردد وجود ندارد. ترامپ نمونه بارز شخصی است که بدون برخورداری از برنامه ای مدون و جامع توانسته اقبال عمومی را کسب کند. سیاست ها و برنامه هایی که سندرز ارائه می دهد هم نمی تواند به نتیجه برسد. ترامپ نمونه فردی است که فاقد برنامه سیاسی است و برنامه سیاسی سندرز نیز ضعیف است.

سیاست هایی که ترامپ جسته گریخته و بر حسب مورد ارائه داده، از دید هر کارشناسی غیرعملی به نظر می رسد. هیچ کشوری را نمی توان وادار به ساخت دیواری به طول دو هزار مایل و با هزینه ای بیش از بیست میلیارد دلار کرد تا بدین ترتیب مانع از ورود دیگران به آمریکا شد. ممانعت کامل از ورود مسلمانان به آمریکا غیرممکن است و نمی توان تعرفه 45 درصدی به کالای چینی وارداتی تحمیل کرد. دیپورت 11 میلیون مهاجر غیرقانونی و لغو مالیات ها نیز از دیگر مثال هایی اند که نشان می دهد سیاست های ترامپ تا چه اندازه از واقعیت به دور هستند.

با این وجود هر بار که کارشناسان با بحث و بررسی، ایده های وی را زیر سوال می برند، اقبال عمومی به وی بیشتر می شود.  در این فضا، جب بوش که بهترین و معقول ترین نامزد جمهوری خواهان بود به حاشیه رانده شد. ایده های وی در زمینه دیپلماسی انرژی، خدمات درمانی، اصلاحات سیستم آموزشی و غیره قابل توجه بود.

ترامپ واقعیتی مهم را در مورد سیاست در عصر دیجیتال درک کرده است. لزومی ندارد که اظهارات سیاسی واجد طرح های جدی باشد. اظهارات سیاسی تنها روشی برای ابراز اهداف کاندیدا و موضوعاتی است که به آنها اهمیت می دهد.

در جبهه دموکرات ها نیز هیلاری کلینتون کارکشته مقابل رقیبی قرار گرفته که برای ارائه طرح های خود به واقعیت های موجود توجه ندارد.

نمی توان سندرز و ترامپ را به یک چوب راند و هر دو را مانند هم خواند. ترامپ بر موج ترس و وحشت حاکم بر جامعه و نفرت به وجود آمده سوار شده و سندرز درگیر ایده آلیسم و آرمان گرایی شده است. اما هدف اصلی سیاست های پیشنهادی سندرز نیز مانند ترامپ، در پی اشاره به طیف وسیعی از ارزش ها به جای توجه به واقعیت های موجود است. کارشناسان امور بیمه و خدمات درمانی همگی طرح وی برای تامین خدمات درمانی در آمریکا را شبیه یک رویا می دانند.

سیاست های مالی وی حتی در صورت حصول به بالاترین سطح رشد اقتصادی غیرممکن به نظر می رسد. پل کروگمن، اقتصاددان برجسته نیز سیاست های مالی وی را به دور از واقعیت می داند.

در مورد سندرز نیز مانند ترامپ، سیاست های غیرواقع بینانه نتوانسته حامیانش را از حمایت وی منصرف کند.

نامزدهای موفق ریاست جمهوری آنهایی بودند که توانستد پس از موفقیت در انتخابات به نزدیک به 70 درصد از وعده های خود عمل کنند. اوباما شخصا نزدیک به 80 درصد از وعده های خود را تحقق بخشید. اما وعده هایی که در این دور از کمیپین انتخاباتی آمریکا ارائه شده را نمی توان جدی گرفت و حتی خود نامزدها نیز بسیاری از ایده های خود را جدی نخواهند گرفت. این ایده ها بیش از آنکه طرح سیاسی باشند، صرفا اظهاراتی برای جلب توجه هستند.

منبع: اندیشکده بروکینگز / ترجمه: تحریریه دیپلماسی ایرانی / 25 

انتشار اولیه: جمعه 6 فروردین 1395 / انتشار مجدد: یکشنبه 22 فروردین 1395