نزاع‌های قبلی ایران و آمریکا را مسکوت بگذاریم

نویسنده: چارلز ناس *

دیپلماسی ایرانی: اولین گام برای اصلاح سیاست ها و اقدامات ایالات متحده خاورمیانه به رسمیت شناختن و پذیرش آن چه انجام داده ایم، آن چه می توانیم و یا نمی توانیم در زمینه تغییر واقعیت های سیاسی انجام دهیم، است. اما واضح بودن سیاست ها، مهمتر از موارد بالا است.

ظهور داعش موجب درگیر شدن سازمان های اطلاعاتی و اتاق های فکر ما بدون داشتن فکری تازه شده است. ما کاملاً با اتحاد غیررسمی اسرائیل و پادشاهی های عرب راحت هستیم. آنها از ترس ایران و مسائل مربوط به ناآرامی های داخلی خودشان در رابطه با اقلیت های مذهبی و قومی، وجود اسرائیل را به رسمیت شناخته اند. ما مدرن ترین تسلیحات را به کشورهای عربی می فروشیم و آنها عرضه نفت را تضمین می کنند.

ایالات متحده کمک کمی درباره حل شکاف های فرقه ای که 14 قرن وجود دارند، می تواند انجام دهد. ما نقشی در درگیری در اسلام مبنی بر تفسیر قرآن یا حدیث نداریم. اختلاف شیعه و سنی حداقل در دوران حیات ما حل نخواهد شد. ما باید یاد بگیریم که با این تفاوت ها زندگی کنیم به خصوص این که نتیجه این اختلافات می تواند منجر به ایجاد بسیاری از جناح های تروریستی شود که تهدیدی برای ما محسوب می شوند.

رئیس جمهور باراک اوباما از اولین روزهای ریاست جمهوری اش مشخص کرد که طرح خروج نیروها از عراق و افغانستان منطبق با منافع بلند مدت ما است. نتیجه طبیعی این مسئله این بوده که کشورهای منطقه توجه کمی به سیاست های ما کنند و بیشتر روی به نگرانی های خودشان بیاورند. با این حال آنها همچنان به ما برای ادامه کمک ها و حمایت های سیاسی نیاز دارند. دولت -به ویژه شورای امنیت ملی- باید به تغییرات عمده ای که در اوضاع سیاسی منطقه و دفن شدن مرزهای سایکس-پیکو منجر شده است واکنش نشان دهد.

صف بندی های جدید خاورمیانه

چرا ما به مقامات اطلاعاتی سعودی قول دادیم که به آنها در بمباران یمن کمک می کنیم؟ کاملاً مشخص است که این بمباران برخاسته از باور نابجای عربستان درباره مبارزه با گروه نیابتی مورد حمایت ایران است. در نتیجه یک کشور اسلامی دچار بحران شده است، غیرنظامیان کشته می شوند، زیرساخت های کشور نابود می شوند و القاعده تقویت می شود. ما باید برای سعودی ها و اماراتی ها مشخص کنیم که داعش و القاعده یمن دشمنان اصولی ما و آنها هستند و ادامه کمک های مالی و تجهیزاتی آنها به افراط گرایان غیرقابل قبول است.

ترکیه یک مورد ویژه است. رهبران اغلب عملگرای ترکیه روش بد عثمانی گری و افتخارات امپراتوری قرون گذشته را دنبال می کنند و از طریق باز گذاشتن مرزهایشان به داعش کمک می کنند. عملاً تمام نیروهای جذب شده داعش از ایالات متحده، اروپا و آسیا از طریق ترکیه به این گروه پیوسته اند. هم اکنون زمان این رسیده که به اردوغان بفهمانیم که شرکای ناتو منتظر همکاری در مقابله با معضل مشترکی هستند که به روابط ما با این کشور آسیب می زند.

زمان این رسیده است که ما به شوخی با خودمان پایان دهیم و فکر نکنیم که با سقوط اسد روند فوق العاده ای ایجاد خواهد شد. به احتمال زیاد مبارزه خونین میان جناح های مختلف ادامه خواهد یافت. سوریه بدون اسد موجب بهبود نیازهای ژئوپولیتیکی ما نخواهد شد. آموزش و مسلح کردن سوری های به اصطلاح میانه رو را باید فراموش کرد.

ایران می تواند بخشی از روند کمک کننده در عراق و سوریه باشد. ما همچنان به محکوم کردن اقدامات گذشته به خصوص در رابطه با ایجاد شبه نظامیان مورد حمایت ایران در عراق ادامه می دهیم. ما همچنان عمیقاً از گروگان گیری ناراحت هستیم. آنها هم از سقوط نخست وزیر مصدق، ترور دانشمندان هسته ای، اعمال تحریم های اقتصادی و جنگ سایبری علیه تاسیسات هسته ای ناراحت هستند. این بسیار مهم است که نزاع های قبلی را مسکوت بگذاریم و بر روی تهدیدات فعلی برای منافع هر دو طرف متمرکز شویم. در مجموع هم اینک زمان رو به رو شدن با صف بندی های جدید در خاورمیانه فرا رسیده است.

* معاون سفیر و کاردار ایالات متحده در ایران در روزهای اول انقلاب. ناس به غیر از ایران سابقه فعالیت در پاکستان، هند، ترکیه و افغانستان را هم دارد.

منبع: لوب لاگ/ مترجم: حسین هوشمند

انتشار اولیه: چهارشنبه 3 تیر 1394 / انتشار مجدد: دوشنبه 8 تیر 1394