ایران نباید حق غنی‌سازی داشته باشد

تحلیلگر ضد ایرانی روزنامه واشنگتن پست در تازه ترین یادداشت خود توافق هسته ای احتمالی با ایران را یک «تسلیم تاریخی» توصیف کرده و نوشته است که تهران هرگز نباید امکان غنی سازی داشته باشد.

به گزارش فارس، «چارلز کراتهامر» تحلیلگر نومحافظه کار و از جمله ضدایرانی ترین تحلیلگران روزنامه واشنگتن پست، در تازه ترین یادداشت خود به شدت از توافق هسته ای احتمالی با ایران انتقاد کرده و آن را «تسلیمی تاریخی» توصیف کرده است.

وی در این یادداشت به مسئله «تاریخ انقضای» توافق جامع هسته ای پرداخته و مدعی شده است که محدود بودن دوره اجرایی توافق، راه را برای رسیدن به سلاح هسته ای باز کرده و در عین حال تحریم های ضدایرانی را حذف و مبادلات تجاری با این کشور را به سطح سابق بازمی گرداند.

کراتهامر با متهم کردن باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا به فریبکاری و قرار دادن افکار عمومی در دو راهی توافق یا جنگ، مدعی شده است که راه سومی نیز وجود دارد و آن افزایش شدید تحریم ها است.

وی نوشته است: «پس از آن از سر گیری مذاکرات در برابر کاهش تحریم ها را پیشنهاد کنید، اما این بار از یک نقطه آغاز متفاوت، یعنی عدم غنی سازی. یا اگر هم خواستید، با تنها چند سانتریفیوژ نمایشی تا ظاهر حفظ شود.»

تحلیلگر واشنگتن پست همچنین زمان دار بودن محدودیت ها بر ایران را مورد انتقاد داده و در مورد توافق هسته ای مد نظر دولت اوباما با ایران، نوشته است که این محدودیت ها باید همیشه وجود داشته باشد. وی در این مورد نوشته است: «پیش از این توافق، عادی سازی روابط با کوبا یک اقدام خوب و آتش بس اوکراین یک دستاورد درخشان به نظر می رسند. ما در آستانه یک تسلیم تاریخی قرار داریم. تاریخ مهربان نخواهد بود.»

این در حالی است که جان کری وزیر خارجه آمریکا هفته گذشته در سه جلسه جداگانه استماع در کنگره، اذعان کرد که سیاست عدم غنی سازی شکست خورده است.

وی در این مورد گفت: «دولت بوش، دولت جورج دابلیو بوش، سیاست عدم غنی سازی را پیش گرفته بود. ایران در سال 2003، 164 سانتریفیوژ داشت و سیاست عدم غنی سازی دستور کار بود، پنج سال هم فرصت باقی بود (از دولت بوش)، اما در آن سال ها آن ها (ایران) به سمت جایی که الان هستند، رشد کردند، احتمالا 20000 سانتریفیوژ، که 19000 تای آن ها نصب شده و تعداد سانتریفیوژهای فعال را هم که می دانید.»

رئیس دستگاه دیپلماسی آمریکا ادامه داد: «خوب چه اتفاقی افتاد؟ چه کاری کردند؟ آن دولت کجا بود که سیاست عدم غنی سازی را اجرایی کند؟ خوب حدس بزنید چه اتفاقی افتاد؟ آن ها یاد گرفتند که چطور غنی سازی کنند. آن ها حالا دارند غنی سازی می کنند. حالا سوال اینجاست که آیا می توان سیستمی ایجاد کرد که آن ها هم مثل دیگرانی که دارند غنی سازی می کنند، برنامه صلح آمیز هسته ای داشته باشند، که قابل مدیریت، قابل کنترل، قابل راستی آزمایی، قابل حسابرسی باشد یا نه.»