گمانه‌زنی‌ها در مورد تعداد سانتریفیوژهای مورد توافق
پایگاه المانیتور گزارش کرد ایران که هزینه های زیادی را برای برنامه هسته ای خود صرف کرده و به دلیل تحریم ها فرصت های سرمایه گذاری و تجاری زیادی را از دست داده است، بعید است که با کاهش چشمگیر تعداد سانتریفیوژهای خود موافقت کند.
به گزارش فارس، «دیوید آلبرایت» رئیس موسسه علوم و امنیت بین الملل در واشنگتن در خصوص مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین بعلاوه آلمان) برای رسیدن به توافق جامع نهایی می گوید فرمولی که به ایران اجازه دهد 6 هزار سانتریفیوژ ابتدایی خود را به کار بیاندازد اما تنها 500 کیلوگرم از اورانیوم با درصد غنای پایین خود را حفظ کند، تضمین می دهد که ایران نمی تواند سوخت لازم برای تسلیحات هسته ای را بدون آنکه کسی متوجه شود برای یک سال تولید کند.
آلبرایت که به صورت مداوم در کنگره آمریکا در خصوص ایران شواهدی ارائه می دهد در 23 فوریه به المانیتور گفت که نگرانی هایی درباره مذاکرات و چگونگی بررسی ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران دارد و تصریح کرد که مهم است که ذخایر اورانیوم با درصد غنای پایین ایران را زیر یکهزار و 500 کیلوگرم نگاه داریم تا غنی سازی تا سطح 90 درصد که برای ساخت تسلیحات هسته ای است، برای ایران دشوار شود.
طبق این گزارش، آلبرایت در تحلیل جدیدترین گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره ایران به این نکته اشاره کرد که ایران میانگین تولید ماهیانه اورانیوم با درصد غنای 3.5 درصدی خود را از 233 کیلوگرم به حدود 206 کیلوگرم کاهش داده است.
المانیتور گزارش کرد که ایران این اقدام را از طریق کاهش خروجی سانتریفیوژها صورت داده است و آلبرایت معتقد است که ایران احتمالاً از این مسئله برای حفظ شمار زیادی سانتریفیوژها خود بهره خواهد برد.
«ایلان گلدنبرگ» یکی از مقامات سابق دولت اوباما که مدیریت برنامه خاورمیانه در مرکز امنیت جدید آمریکا را برعهده دارد، تصریح کرد: هدف آمریکا نباید تمرکز بر یک عنصر مثلا تعداد سانتریفیوژها باشد بلکه باید بر رسیدن به توافقی متمرکز شود که شرایطی را به وجود آورد که مانع از تلاش ایران برای گریز آشکار یا پنهان برای تسلیحاتی شدن شود.
المانیتور گزارش کرد که مسئله زمان گریز هسته ای یکی از مسائلی است که ذهن نمایندگان کنگره آمریکا را به خود مشغول کرده است.
«رابرت اینهورن» یکی از مذاکره کنندگان سابق هسته ای به المانیتور گفت: زمان گریز یک سال، حداقل تقاضای سیاسی برای توافق است. عناصر دیگر باید ارزیابی شوند که شامل مدت زمان اجرای توافق، محدودیت هایی که باید بر تحقیق و توسعه برنامه هسته ای ایران گذاشته شود و سرنوشت فوردو و رأکتور آب سنگین اراک، وضعیت سانتریفیوژهای اضافی و جزئیات راستی آزمایی ناخوانده و رفع مسئله ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران و کاهش تحریم های ایران می شوند.
با اینحال، «گری سیمور» که خود یکی از مذاکره کنندگان سابق برنامه هسته ای ایران بوده است می گوید که 6 هزار سانتریفیوژ «IR-1» و 500 کیلوگرم اورانیوم با درصد غنای پایین، زمان گریز را برای مدت هفت ماه به تعویق می اندازد.
«اولی هاینونن» معاون سابق مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی که هم اکنون یکی از اعضای موسسه بلفر است می گوید که 6 هزار سانتریفیوژ زیاد است.
ایران اورانیوم طبیعی کافی برای تأمین سوخت برای رأکتور بوشهر ندارد و در عوض مقادیر زیادی اورانیوم با درصد غنای بالا در سراسر جهان وجود دارد که ایران می تواند برای استفاده رأکتور خود که ایزوتوپ های پزشکی تولید می کند از این اورانیوم ها استفاده کند.
المانیتور در پایان با اشاره به تمامی اظهارنظرات مقامات در خصوص توافق نهایی هسته ای ایران و 1+5 نتیجه گیری کرد، بعید است ایران که هزینه زیادی را صرف برنامه هسته ای خود کرده است و فرصت های زیاد تجاری و سرمایه گذاری را از دست داده است، حاضر شود با کاهش چشمگیر سانتریفیوژهای خود موافقت کند و در عوض تلاش می کند تا جای ممکن سانتریفیوژهای خود را حفظ کند و ابزارآلات و شیوه های دیگری را برای اطمینان دادن به غرب از اینکه قصد تسلیحات هسته ای را ندارد، پیشنهاد دهد.
به گزارش فارس، «دیوید آلبرایت» رئیس موسسه علوم و امنیت بین الملل در واشنگتن در خصوص مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین بعلاوه آلمان) برای رسیدن به توافق جامع نهایی می گوید فرمولی که به ایران اجازه دهد 6 هزار سانتریفیوژ ابتدایی خود را به کار بیاندازد اما تنها 500 کیلوگرم از اورانیوم با درصد غنای پایین خود را حفظ کند، تضمین می دهد که ایران نمی تواند سوخت لازم برای تسلیحات هسته ای را بدون آنکه کسی متوجه شود برای یک سال تولید کند.
آلبرایت که به صورت مداوم در کنگره آمریکا در خصوص ایران شواهدی ارائه می دهد در 23 فوریه به المانیتور گفت که نگرانی هایی درباره مذاکرات و چگونگی بررسی ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران دارد و تصریح کرد که مهم است که ذخایر اورانیوم با درصد غنای پایین ایران را زیر یکهزار و 500 کیلوگرم نگاه داریم تا غنی سازی تا سطح 90 درصد که برای ساخت تسلیحات هسته ای است، برای ایران دشوار شود.
طبق این گزارش، آلبرایت در تحلیل جدیدترین گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره ایران به این نکته اشاره کرد که ایران میانگین تولید ماهیانه اورانیوم با درصد غنای 3.5 درصدی خود را از 233 کیلوگرم به حدود 206 کیلوگرم کاهش داده است.
المانیتور گزارش کرد که ایران این اقدام را از طریق کاهش خروجی سانتریفیوژها صورت داده است و آلبرایت معتقد است که ایران احتمالاً از این مسئله برای حفظ شمار زیادی سانتریفیوژها خود بهره خواهد برد.
«ایلان گلدنبرگ» یکی از مقامات سابق دولت اوباما که مدیریت برنامه خاورمیانه در مرکز امنیت جدید آمریکا را برعهده دارد، تصریح کرد: هدف آمریکا نباید تمرکز بر یک عنصر مثلا تعداد سانتریفیوژها باشد بلکه باید بر رسیدن به توافقی متمرکز شود که شرایطی را به وجود آورد که مانع از تلاش ایران برای گریز آشکار یا پنهان برای تسلیحاتی شدن شود.
المانیتور گزارش کرد که مسئله زمان گریز هسته ای یکی از مسائلی است که ذهن نمایندگان کنگره آمریکا را به خود مشغول کرده است.
«رابرت اینهورن» یکی از مذاکره کنندگان سابق هسته ای به المانیتور گفت: زمان گریز یک سال، حداقل تقاضای سیاسی برای توافق است. عناصر دیگر باید ارزیابی شوند که شامل مدت زمان اجرای توافق، محدودیت هایی که باید بر تحقیق و توسعه برنامه هسته ای ایران گذاشته شود و سرنوشت فوردو و رأکتور آب سنگین اراک، وضعیت سانتریفیوژهای اضافی و جزئیات راستی آزمایی ناخوانده و رفع مسئله ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته ای ایران و کاهش تحریم های ایران می شوند.
با اینحال، «گری سیمور» که خود یکی از مذاکره کنندگان سابق برنامه هسته ای ایران بوده است می گوید که 6 هزار سانتریفیوژ «IR-1» و 500 کیلوگرم اورانیوم با درصد غنای پایین، زمان گریز را برای مدت هفت ماه به تعویق می اندازد.
«اولی هاینونن» معاون سابق مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی که هم اکنون یکی از اعضای موسسه بلفر است می گوید که 6 هزار سانتریفیوژ زیاد است.
ایران اورانیوم طبیعی کافی برای تأمین سوخت برای رأکتور بوشهر ندارد و در عوض مقادیر زیادی اورانیوم با درصد غنای بالا در سراسر جهان وجود دارد که ایران می تواند برای استفاده رأکتور خود که ایزوتوپ های پزشکی تولید می کند از این اورانیوم ها استفاده کند.
المانیتور در پایان با اشاره به تمامی اظهارنظرات مقامات در خصوص توافق نهایی هسته ای ایران و 1+5 نتیجه گیری کرد، بعید است ایران که هزینه زیادی را صرف برنامه هسته ای خود کرده است و فرصت های زیاد تجاری و سرمایه گذاری را از دست داده است، حاضر شود با کاهش چشمگیر سانتریفیوژهای خود موافقت کند و در عوض تلاش می کند تا جای ممکن سانتریفیوژهای خود را حفظ کند و ابزارآلات و شیوه های دیگری را برای اطمینان دادن به غرب از اینکه قصد تسلیحات هسته ای را ندارد، پیشنهاد دهد.
نظر شما :