پیش بینی نگاه فدریکا موگرینی به پرونده هسته ای ایران

نسیم - فدریکا موگرینی ۴۱ ساله متولد شهر رم است. او دکترای رشته علوم سیاسی از دانشگاه لاساپینزای رم را در فلسفه سیاسی و با موضوع پایان نامه "رابطه بین دین و سیاست در اسلام" گرفت. وی عضو "بنیاد آمریکا- ایتالیا" که مقر آن رم است بوده است و سابقه عضویت در برخی اندیشکده های مطالعاتی آلمانی و آمریکایی را نیز دارد.

شوهر موگرینی ماتئو ربسانی است و دو دختر دارد. ربسانی مشاور "والتر ولترونی" شهردار اسبق رم و رهبر پیشین حزب دموکرات است؛ کسی که گفته بود "باید فشار بین المللی بر ایران را برای متوقف کردن برنامه اتمی آن هرچه شدیدتر ادامه داد".

او که عضو حزب دموکرات است از سال ۲۰۰۸ به پارلمان ایتالیا راه یافته است و در سال ۲۰۱۳ به عنوان رئیس هیات ایتالیا در ناتو انتخاب شد. به دنبال نخست وزیری ماتئو رنزی در ایتالیا، وی به عنوان وزیر خارجه ایتالیا انتخاب شده و اکنون و پس از هفت ماه سابقه وزارت خارجه، به عنوان جانشین کاترین اشتون انتخاب شد؛ انتخابی که با تردیدها و انتقاداتی همراه بوده است.

منتقدان موگرینی را به "کم تجربگی" و "اتخاذ مواضع نرم در قبال روسیه" متهم می کنند؛ اتهاماتی که او آنها را رد می کند.

در همین ارتباط اندیشکده بروکینگر در مقاله ای به دیدار موگرینی از مسکو در زمستان ۲۰۱۳ پرداخت و با اشاره به اظهارات وی درباره "لزوم احترام به منافع روسیه" نوشت: این مواضع باعث ایجاد نگرانی هایی در خصوص تفسیر این مقام اروپایی از "منافع روسی" شده است.

وزیر خارجه ایتالیا همچنین بر لزوم گفتگو بین مقامات روسیه و اوکراین به منظور حل بحران اوکراین تاکید داشته است.

وی در موضوع سوریه چندین بار بر لزوم مشارکت ایران تاکید کرد و گفته "باید راه هایی را بیابیم که ایران و دیگر بازیگران مهم منطقه نیز در آن مشارکت داشته باشند؛ در غیر این صورت موفق نخواهیم شد".

موگرینی با اشاره به تنش ها بین آمریکا و روسیه بر سر سوریه اظهار داشت: بحران سوریه نباید سبب افزایش تنش غرب با روسیه شود.

در مساله مذاکرات اتمی ایران و ۱+۵ نیز وی خط کلی حمایت از مذاکره و لزوم تبعیت تهران از قوانین بین المللی را اتخاذ کرده است. موگرینی در سخنانی در شورای روابط خارجه آمریکا در نیویورک در این باره با خوشبینی به مذاکرات گفت: "امکان واقعی رسیدن به یک توافق نهایی وجود دارد و معتقدم که پس از دستیابی به یک توافق نهایی، اوضاع در منطقه خاورمیانه نیز تغییر خواهد کرد"

مسئول جدید سیاست خارجی اتحادیه اروپا در اولین سخنرانی خود پس از اعلام رسمی جانشینی اشتون گفت:: می دانم کار پر چالشی خواهم داشت و می خواهم تمام انرژی خود را در جهت منافع همه کشورها و شهروندان عضو اتحادیه اروپا بکار گیرم.

باید دید آیا سیاستمدار جوان ایتالیایی در عمل می تواند انتقادات درباره "کم تجربگی" و "اتخاذ مواضع نرم در قبال روسیه" را تکذیب کند.

با توجه به مواضع کلی ایتالیا درباره برنامه اتمی ایران که همواره بر لزوم "رفع نگرانی های بین المللی" تاکید داشته، به نظر نمی رسد تغییر چشمگیری در مقایسه با کاترین اشتون ایجاد شود؛ به ویژه که در عمل مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا باید هماهنگ کننده مواضع ۲۸ کشور اروپایی باشد مواضعی که در برخی مواقع بحرانی کاملا اتحادیه اروپا را عملا ناتوان و فلج کرده است. مورد عراق در سال ۲۰۰۳ و سه قسمت شدن اعضای اروپایی شاهدی بر این مدعا است. در این بحران اروپا به سه دسته تقسیم شده بود: یک دسته به آمریکا و انگلیس در حمله پیوستند یک دسته مخالفت آشکار را در پیش گرفته و یک عده بی طرفی اختیار کردند. بر همین مبنا، بیشترین انرژی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بدون تردید صرف هماهنگ کردن مواضع خارجی کشورهای عضو خواهد شد.