خطر انقلاب از سر پادشاه گذشت

دیپلماسی ایرانی: روزنامه لبنانی النهار درباره محبوبیت پادشاه اردن و فسادی که گفته می شود در این کشور وجود دارد و باعث ناخرسندی مردم اردن شده است از مقام امریکایی عالی رتبه در یکی از مهمترین مراکز مطالعاتی مهم و ریشه دار و متخصص در امور اردن می پرسد، این مقام امریکایی می گوید: «خانواده پادشاهی همچنان در اردن محترم هستند، اما ملک عبدالله دوم غیر مردمی است برای این که هیچ کدام از وعده های اصلاحاتی که به مردم داد را رعایت نمی کند، فساد در سراسر اردن گسترده است به گونه ای که دامن مقام های متعدد رده بالای حکومتی را گرفته است. مادرش خارجی است. زبان انگلیسی را بسیار روان صحبت می کند. به لهجه امریکایی ها حرف می زند. برای همین آنها هر چه می خواهند را از او به راحتی می شنوند و به او اعتقاد دارند و دوستش دارند و از او حمایت می کنند. می توان گفت در کنگره محبوب ترین رهبر عربی است. اما هیچ کدام از این ویژگی ها جایی در داخل اردن ندارند. اوضاع اقتصادی در اردن بسیار سخت است. کسری بودجه نزدیک به 15 درصد است. قبلا 300 تا 500 میلیون دلار امریکا بود که کمک های کشورهای عربی آن را می پوشاند. اکنون کسری بودجه به سه میلیارد دلار رسیده است. و طبیعتا کسی هم تمایل ندارد کسری بودجه به این حجم را پوشش دهد. قیمت نفت بسیار بالا است. شمار پناهندگان سوری در اردن نزدیک به یک میلیون نفر شاید هم بیشتر است. 150 هزار نفر از آنها در اردوگاه ها هستند اما مابقی آنها میان مردم زندگی می کنند، شبیه همان وضعیتی که بر لبنان حاکم است. آنها هم با اردنی ها در هر چیزی رقابت می کند.»

این مقام مسئول که روزنامه النهار نامی از او به میان نیاورده در پاسخ به این سوال که آیا عبدالله دوم در وضعیت فعلی آسوده است یا خیر می گوید: «نسبت به بعضی چیزها راضی است. دیگر "بهار عربی" تمام شده است. دیگر از آن نمی ترسد. در سه سال گذشته اردن هر هفته شاهد تظاهرات بود. الآن نزدیک به یک سال تمام است تقریبا دیگر تظاهراتی به روی خود نمی بیند. به استثنای بعضی جاها که شمار شرکت کنندگان در آن بسیار کم است. به طور کلی حال و روزش خوب است، امریکا و عربستان و اسرائیل خطری برای او محسوب نمی شوند و از ناحیه کودتای نظامی نیز احساس خطر نمی کند. به شکل خوبی بر ارتش کنترل دارد و می تواند این وضعیت را برای چند سال آینده هم ادامه دهد. البته مشکلاتی خارج از اردن هم دارد، مثل تروریسم القاعده و جنگ سوریه و قضیه فلسطینی. اما نمی تواند روی آنها حساب کند تا تغییری در اردن حاصل نشود. مشکلات اردن هم زیاد و هم بزرگ است و نیاز به زمان های طولانی برای حل تمامی آنها مثل مشکلات لبنان و منطقه دارد.»

وی در ادامه می افزاید: «در سال 1988 قیمت دینار تقریبا نیمی از ارزش خود را از دست داد. در آن موقع اردن پول کافی برای اداره امور کشور را داشت. ملک حسین در آن موقع چه کرد؟ فضای سیاسی را در داخل گشود. انتخابات نمایندگان مجلس آزاد را برگزار کرد که به موجب آن 30 نماینده از اخوان المسلمین به مجلس رفتند و 10 نماینده مستقل نیز وارد مجلس شدند که به این ترتیب جریان مخالفی متشکل از 20 نماینده در مجلس ایجاد شد. در اردن مردم گمان می کنند که مجلس نماینده آنها است. سپس جنگ آزادسازی کویت از دست صدام حسین در گرفت که به دنبال آن اردن از لحاظ اقتصادی به مشکل سختی برخورد. اما این موضوع تاثیری بر فضای اجتماعی و مردمی یا فصای باز سیاسی نگذاشت. ملک عبدالله دوم چنین طرح هایی ندارد. به جای آن می تواند آرامش یک سال اخیر را فرصتی برای اصلاحات گوناگون بداند اما هیچ کاری نمی کند، آخرین اصلاح طلب معتدل، طاهر المصری هم که اخیرا از دولت خارج شد.»

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11