مجلس تصمیم گیرنده توقف مذاکرات هسته ای نیست

یک کارشناس مسائل بین الملل در واکنش به طرح نمایندگان مجلس برای توقف مذاکرات هسته ای گفت: تصمیم گیری در باب توقف مذاکرات و یا ادامه مذاکرات در جای دیگری صورت می گیرد و مجلس محترم شورای اسلامی و نهادهای دیگر به عنوان نهادهای موثر تنها در تصمیم سازی ها و نه تصمیم گیری ها می توانند نقش آفرینی کنند.

مهدی مطهرنیا، استاد دانشگاه در گفتگو با فرارو ضمن بیان این مطلب با تاکید بر اینکه پیش از آنکه اقدام نمایندگان مجلس مورد بررسی قرار گیرد باید اقدام پارلمان اروپا در صدور بیانیه حقوق بشری علیه ایران را بررسی کرد، گفت: مذاکرات دیپلماتیک بین ایران و بازیگران اصلی نظام بین المل، تحت عنوان گروه 1+5 پشت میز مذاکره پرونده هسته ای با مدیریت جدی دولت یازدهم و هدایت های رهبری جمهوری اسلامی در حمایت از مذاکره کنندگان به خوبی در جریان است.

وی افزود: با این حال باید بپذیریم اگر چه در لایه های سیاسی، حقوقی و فنی در دور میز مذاکره پرونده هسته ای کار در جریان مثبت قرار دارد اما همه چیزی پشت این میزها خلاصه نمی شود.

این استاد دانشگاه گفت: مذاکره کنندگان دو طرف حرفه ای هستند و تیم های حمایتی از دو طرف نیز در گروه های متفاوت کاری، فعالانه در حال پشتیبانی از مذاکره کنندگان هستند. در همین راستا شاهد هستیم که گاه استفاده از ابزارهای متفاوت قدرتی برای افزایش سطح توانمدنی مذاکره کنندگان به میدان می آید.

مطهرنیا افزود: لذا ارکان قدرت در ساخت های حکومتی فعال شده و تلاش می کنند در کاربرد تلفیقی قدرت های مورد نیاز، مذاکره کنندگان خود را جهت دستیابی به بیشترین میزان موفقیت همراهی نمایند. در اینجا است که طراحی سناریوهای عملیات و جنگ روانی به میدان می آید.

وی ادامه داد: در کارکرد قدرت سخت دو "ت" پر قدرت یعنی "تنبیه" و "تشویق" در کنار یکدیگر اعمال می شود و در کاربرد قدرت نرم "جذابیت" و "اقناع" در ترکیب هماهنگ بر علیه رقیب مورد استفاده قرار می گیرد.

این کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: این در حالی است که در سطح تحلیل کلان تلاش می شود دو عنصر قدرت نرم و سخت به گونه ای با یکدگیر ترکیب شوند که کاربرد قدرت های نرم استفاده از قدرت های سخت احتمالی را مشروعیت بیشتری بخشد. به این اقدام کاربرد قدرت هوشمند گفته می شود.

مطهرنیا با بیان اینکه امروز آمریکا و کشورهای همسو با آن تحت عنوان اتحادیه اروپا همین فعل را صرف می کنند گفت: آنها از یک سو مذاکرات را مدیریت کرده و به برد-برد می اندیشند و از سوی دیگر به خوبی می دانند که اگر اهرم های فشار از روی رقیب را بدارند سهم آنها از برد کاهش پیدا خواهد کرد.

وی افزود: حال پرسش این است که بیانیه و یا قطعنامه حقوق بشری پارلمان اروپا پس از اقدامات قابل قبول غرب در برداشتن تحریم ها بر علیه جمهوری اسلامی ایران بر اساس توافقنامه ژنو3، در کجای این سناریو قرار دارد و چه اهدافی را دنبال می کند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: پاسخ آن است که بیانیه و یا قطعنامه حقوق بشری اروپا می خواهد فصل گفتمانی برای دور پایانی مذاکرات را آماده سازد تا تحرک ایران برای دستیابی به توافق نهایی سست نشود از سوی دیگر فشار نئوکان های غربی به ویژه در آمریکا را بر مذاکره کنندگان کاهش دهد. آنها مدعی اند که غرب در صورت مصالحه هسته ای با ایران، به زعم آنها موارد حقوق بشری در ایران را نادیده خواهند انگاشت.

مطهرنیا تصریح کرد: بنابراین اگر بپذیریم این بیانیه در هویت خویش کارکردی در محدوده عملیات و جنگ روانی را بر عهده دارد چندین پرسش مطرح می شود از جمله اینکه آیا بزرگ نمایی آن به نفع منافع جمهوری اسلامی خواهد بود؟ و آیا دستاویز قرار دادن این بیانیه و یا قطعنامه توسط نئومحافظه کاران ایرانی برای فشار بر دولت و مذاکره کنندگان در مسیر تامین منافع و مصالح ملی کشور است؟

وی تاکید کرد: اساسا وزن این بیانیه و قطعنامه به اندازه ای هست که مذاکرات موفق هسته ای را فرجام بی سرانجام بخشد و 100 نماینده خواستار توقف آن شود. پرسشی مهمتر این که آیا تصویب انجام مذاکرات هسته ای بر عهده مجلس بوده است که مجلس بخواهد مصوبه ای برای توقف آن داشته باشد.

مطهرنیا گفت: پاسخ منصفانه به همه این پرسش ها منفی است و با کمی تعمق و تامل درخواهیم یافت که چنین بیانیه ها و قطعنامه هایی صرفا دستاویزی برای نئومحافظه کاران به منظور فشار بر دولت نئواصولگرا - اصلاح طلب روحانی است.

وی در ادامه درباره نیت اصلی امضاکنندگان طرح توقف مذاکرات در مجلس گفت: این طرح به هر ترتیب توسط نمایندگان مردم تهیه شده است نمایندگانی که با هر رایی که اخذ کرده اند توانسته اند وارد مجلس شوند پس قابل احترام هستند اما این معنای تایید تمام خواست های آنها نیست.

این استاد دانشگاه با بیان اینکه مجلس کنونی مجلس دولت نهم و دهم است و در آن سه شعبه نئومحافظه کاران حضور جدی دارند گفت: این سه شعبه در یک پیوند آشکار با یکدیگر همواره دولت کنونی را در شش ماه گذشته در مسیر دیپماتیک به منظور حل و فصل موضوع هسته ای با چالش مواجه ساخته است و از هر سخن و بیانیه و رفتار کنشگران غربی، حتی لبخند و عدم لبخند آنها را تبدیل به فرصتی برای نقد عملکرد، ظریف و همکاران کرده اند. بی تردید بهره برداری نمایندگان مجلس از این بیانیه اخیر اتحادیه اروپا نیز در چنین راستای دور از انتظار نیست.

این کارشناس مسائل بین الملل با تاکید بر اینکه کیهانیست ها، احمدی نژادیست ها و پایداریست ها، سه شعبه اصلی نئومحافظه کاران در ایران هستند که مواضع مشخصی در ارتباط با پرونده هسته ای و عملکرد دولت در این ارتباط دارند گفت: آنچه مسجل است این نظام جمهوری اسلامی و ساخت قدرت تعریف شده آن است که در باب پرونده هسته ای تصمیم می گیرد و نه محافظه کاران، اصولگرایان کلاسیک و نه اصلاح طلبان.

وی افزود: هیچ کدام از آنها به تنهایی نمی توانند در این باب تصمیم گیری و یا تصمیم سازی کنند و بی تردید تصمیم گیری در مورد پرونده هسته ای نه بر عهده آنها بلکه به عهده نظام جمهوری اسلامی ایران با مرکزیت قدرت آن یعنی شخحص رهبری نظام است.

مطهرنیا در خاتمه گفت: لذا تصمیم گیری در باب توقف مذاکرات و یا ادامه مذاکرات در جای دیگری صورت می گیرد و مجلس محترم شورای اسلامی و نهادهای دیگر به عنوان نهادهای موثر تنها در تصمیم سازی ها و نه تصمیم گیری ها می توانند نقش آفرینی کنند.