نشانه‌های دیپلماتیک ظریف و آلبرایت

مادلین آلبرایت معروفترین وزیر خارجه ای است که در مذاکراتش از سنجاق سینه های مختلف استفاده می کرد. او زمانی گفته بود اگر با ایرانی ها طرف مذاکره شود از سنجاق سینه کبوتر و کرکس استفاده می کند. در روزهای گذشته برخی رسانه ها چهره متفاوت ظریف در وین را نشانه ای از محدودیت او در مذاکرات عنوان کردند.

به گزارش مجله مهر مادلین آلبرایت وزیر امور خارجه اسبق آمریکا در دیدارهای دیپلماتیک خود سنجاق سینه های مختلفی روی کت خود نصب می کرد که هر یک پیامی را می توانست به طرف مذاکره اش منتقل کند. آلبرایت بعدها در کتابی از این سنجاق سینه های زینتی خود رمزگشایی کرد و دلیل استفاده از آن ها را شرح داد. مثلا می نویسد: «هنگامی که داشتم درباره معاهده منع موشک های بالستیک با ایگور ایوانوف وزیر امور خارجه وقت روسیه گفت وگو می کردم سنجاق سینه ای به شکل کلاهک موشک را نصب کردم. این سنجاق را همسر سفیر آمریکا در ناتو طراحی کرده بود. ایوانوف هنگامی که مرا دید پرسید آیا این یکی از موشک های شماست پاسخ دادم آری این بسیار کوچک است. هم اکنون زمان شروع مذاکرات است.»"

آلبرایت گفته است اگر قرار بود با ایرانی ها وارد مذاکره شود از سنجاق سینه کرکس و کبوتر استفاده می کرد

منتقدان مذاکرات هسته ای در ژنو هم دنبال اینچنین نشانه هایی بودند تا از آن ها رمزگشایی کنند؛ اگر در ژنو عده ای از منتقدان توافقنامه از نشستن ظریف روی ویلچر رمزگشایی کردند در وین هم از شکل ریش او تحلیل ها ساخته اند. ماجرا از آن قرار است که مهر ماه امسال در مذاکرات ژنو، محمد جواد ظریف که به گفته خودش به خاطر تیتر کیهان دچار فشار عصبی و کمردرد شده بود با ویلچر به مذاکرات رفت و در نشست خبری پس از مذاکرات حاضر شد. دی ماه جواد کریمی قدوسی از تندترین نمایندگان منتقد توافقنامه ژنو در نشستی در جمع فعالان سیاسی مشهد رمزگشایی عجیبی از ماجرای ویلچر و مذاکرات ژنو کرده بود. او با این ادعا که آقایان ولایتی و شمخانی و آقای حسینی در شورای عالی امنیت ملی و آقای صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی و آقای باقری معاون آقای جلیلی، نامه های مفصلی در نقد این موافقت نامه خدمت رهبری نوشته اند گفته بود: «چرا باید وزیر روی ویلچر بشیند و بعد بره پای میز مذاکره ؟ چون آمریکایی ها گفته بودن با تحریم ها شما را فلج کردیم؟!»
در مذاکرات وین محمد جواد ظریف برخلاف مذاکرات قبلی با محاسن معروف به ریش پرفسوری حاضر نشد و در عوض با ریش کامل مقابل دوربین ظاهر شد. یک سایت عربی به زعم خود از چهره متفاوت ظریف رمزگشایی کرده و نوشته بود تغییر چهره ظاهری ظریف ضمن اینکه می تواند نشانگر فشار تندروهای داخلی بر او برای گذاشتن ریش کامل بوده از سوی دیگر، پیام آور این موضوع است که او و تیم مذاکره کننده ایران از نظر میزان توانایی و استقلال رای در مذاکرات در حال انجام، قدرت کمتری پیدا کرده اند! این رسانه سپس اضافه شدن یکی – دو نفر دیگر به تیم مذاکره کننده را عامل دیگری در کاهش اختیارات ظریف ارزیابی کرد و با کنایه گفته است او که حتی در اصلاح ریش خود چندان استقلال رای ندارد چگونه می تواند مذاکره کننده خوبی باشد!

"
کریمی قدوسی گفته بود حاضر شدن ظریف با ویلچر به معنای فلج شدن اقتصاد ایران از تحریم ها بود

این سایت حتی از لبخندهای ظریف هم رمزگشایی کرده و می نویسد: نوع نشست و برخاست وزیر خارجه و لبخندهای به دور از قهقهه که طی مدت اخیر به یکی از عادات غیرمتعارف او مبدل شده بود، پیام های مثبتی بود که در ضیافت شام او و اشتون دیده شد! که می توان آن را به فال نیک گرفت چراکه این تغییر و بازگشت به تیپ ساده سابق، پس از راهپیمایی بی نظیر 22 بهمن صورت گرفته است. شاید این تغییر در ظاهر، پاسخی از جانب ظریف به مردم باشد و خواسته با این اقدام به ملت بگوید که: پیام شما را دریافت کردم.

ظریف در واکنش به این خبرسازی نوشته است وقتی این خبر "محبت آمیز!" را خوانده به یاد شعر معروف شیخ اجل سعدی افتاده است که  به کوشش توان دجله را پیش بست/ نشاید زبان بد اندیش بست

به نظر این رمزگشایی ها ساخته پرداخته ذهن نویسندگان این سایت عربی است. ظریف به اهمیت واژه ها در قطعنامه ها و مذاکرات آگاه است. قطعا به نشانه شناسی یا اصطلاحا زبان بدن آگاه است. می داند طرز نشستن و ایستادنش و حتی لبخندش می تواند پیامی به طرف مذاکره کننده اش بدهد اما او مانند آلبرایت از سنجاق سینه یا وسیله دیگری که پیام خاصی را به طرف مقابل القا کند، استفاده نمی کند. آلبرایت طرف مذاکره ایرانی ها بود از چه سنجاق سینه ای استفاده می کرد؟ او به این سوال پاسخ داده است.  وزیر خارجه اسبق آمریکا در گفت و گو با سایت "گلوبال فیو بویت" در پاسخ به این سئوال که اگر با محمود احمدی نژاد رئیس جمهوری ایران دیدار کنید کدام سنجاق سینه را نصب خواهی کرد؛ گفته بود: سنجاقی نصب خواهم کرد که همسر وزیر دفاع اسبق آمریکا ولیام کوهن طراح آن بود. به شکل کبوتر و کرکس. نشان دهنده روابط بین آمریکا و ایران یعنی شامل هویچ و چماق است.