شکست امریکا در ایران در مصر نیز تکرار می‌شود

دیپلماسی ایرانی: روابط مصر و امریکا همچنان متشنج است. امریکایی ها با سقوط حکومت اخوان المسلمین به ریاست محمد مرسی به سرعت تغییری در روابط خود با مصری ها ایجاد کردند و در واکنش به کاری که به اعتقاد آنها مغایر با اصول دموکراتیک و انتظارات آنها توسط مصری ها بود، سنگ بنای روابطی سرسختانه را با مصری ها گذاشتند. سیاستمداران و دولتمردان مصر جدید از رفتارهای دولت امریکا به شدت ناخرسند هستند. بعد از این که دولت امریکا کمک های سالانه مالی و نظامی خود را با دولت مصر به حالت تعلیق در آورد اکنون از دعوت مصر برای شرکت در نشست روابط امریکا – آفریقا که قرار است در ماه ژوئن سال جاری میلادی برگزار شود، خودداری کرد که این مساله تنش ها را میان مصر و امریکا به اوج رسانده است. تنشی که به اعتقاد بسیاری از تحلیلگران مصر را وادار می کند که به دنبال هم پیمان های جدید منطقه ای و بین المللی به جای امریکا بیفتد و بیش از پیش از واشنگتن دور شود و حتی چه بسا منافع امریکا و هم پیمانانش از جمله اسرائیل در منطقه را تحت الشعاع قرار دهد.

روزنامه الاهرام، چاپ قاهره در یادداشتی به قلم فاروق جویده، نویسنده، روزنامه نگار و شاعر مصری به این موضوع پرداخته است و می نویسد: باراک اوباما، رئیس جمهوری امریکا از کشورهای آفریقایی خواست تا در ماه آگوست پیش رو در نشست روابط امریکا – آفریقا شرکت کنند در حالی که دعوتی را متوجه دولت مصر نکرد. کاملا روشن است که این کار او از روی قصد و غرض بوده و دلایل بسیاری را در خود نهفته دارد. از جانب مصر، کشور و ملت و تاریخ مصر نیازی به این دعوت ندارد. اما از جانب رئیس جمهور اوباما باید گفت که او در راهی گام بر می دارد که پیش از او روسای جمهور سابق امریکا نیز در همان راه گام نهادند و شکست های بسیاری را متحمل شدند.

وی در ادامه یادداشت خود به فهرست شکست های امریکا در منطقه اشاره می کند و می نویسد: امریکا در برابر جمال عبدالناصر زمانی که بر خلاف میل او اقدام به ساخت سد العالی کرد، شکست خورد، همچنین در برابر انور سادات در جنگ اکتبر هنگامی که وی همه را شوکه کرد، شکست خورد و در برابر امام خمینی (ره) با سرنگونی شاه متحمل شکست شد و همچنین پرزیدنت کارتر در بحران گروگان گیری ها در برابر ایشان شکستی سنگین را متحمل شد، امریکا همچنین در برابر ماندلا در دورانی که سال ها از رژیم نژادپرست آپارتاید افریقای جنوبی حمایت می کرد، شکست خورد و در جنگ های خود در عراق نیز به رغم اعدام صدام حسین شکست های سنگینی را متحمل شد. امریکا در افغانستان نیز بدون این که توانسته باشد چیزی در جنگ خود با تروریسم در طول سال هایی که این کشور را به اشغال خود در آورده، به دست آورده باشد، متحمل شکست شده است. همه درگیری هایی که امریکا علیه ملت ها در پیش گرفته است همگی جنگ های شکست خورده ای بوده اند. امریکا در طول تاریخ خود هیچ چیز به ملت ها نداده و همه محاسباتش با حساب کردن بر روی مزدوران و روسای جمهور و سیاستمداران ستون پنجم بوده است. در سایه حکومتی که 30 سال بر مصر حکومت کرد امریکا هیچ پروژه و طرح در خور توجهی ندارد. همه پروژه هایی که تعریف کرد، فرسایشی بودند که هیچ گونه ارتباطی با پیشرفت یا تولید نداشتند.

جویده سپس می نویسد: حال امریکا در حالی کنفرانس کشورهای افریقایی را برگزار می کند و از کشورهای افریقایی می خواهد که در آن شرکت کنند که نسبت به دعوت از بزرگترین کشور افریقایی غفلت می کند که این نشان می دهد تا چه اندازه در محاسباتش اختلال وجود دارد و چقدر مواضع امریکا پراشتباه است. مصر دروازه افریقا است و قدیمی ترین کشور این قاره محسوب می شود، مصر قدیمی ترین تمدن جهان را قبل از آن که امریکایی به روی نقشه وجود داشته باشد، دارد. هزاران سال قبل از آن که تاریخ یادی از مایکروسافت و یاهو و پلی استیشن و توطئه های امریکا در عراق و افغانستان کرده باشد، تمدن فراعنه و عمارت قبطی ها و کلیساها و مساجد اسلامی با همه اندیشه ها و تاملاتشان و تمدن چین و هند وجود داشتند و فرهنگ پاریس و رم و وین و ادبیات ریشه دار روسی بر فرهنگ جهانی سایه انداخته بودند.

نویسنده این یادداشت در پایان می نویسد: گویی تاریخ همچنان تکرار می شود حتی حماقت ها و نادانی های سیاستمداران نیز تکرار می شوند، با وجود این که امریکا با انقلاب ژوئن دچار اشتباه شد و همان اشتباهاتی که در قبال انقلاب ژانویه مرتکب شد را در قبال انقلاب ژوئن نیز تکرار کرد، به نظر می رسد که به هیچ وجه نمی خواهد تغییری در اصول و ساختار تصمیم گیران سیاسی خود ایجاد کند. به نظر می رسد که امریکا بعد از این که مصری ها مزدوران را، چه آنهایی که سوداگران سیاسی و چه آنانی که سوداگران دینی بودند، از مرکب حکومتداری به پایین آوردند در حالت شدیدی از اضطراب به سر می برد و هنوز نتوانسته است که جایگاه و روحیه خود را بازیابد.  

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11

انتشار اولیه: دوشنبه 7 بهمن 1392 / باز انتشار: جمعه 11 بهمن 1392