نظرسنجی برای رابطه ایران و امریکا

روزنامه شرق در یادداشتی نوشت:

اخیرا رییس جمهور محترم به دو موسسه نظرسنجی دستور داد تا درباره رابطه ایران و آمریکا از مردم ایران نظرسنجی کنند. این دستور به معنای تمایل دولت برای شنیدن نظرات گروه های مختلف مردم است و می خواهد بداند مردم درباره یکی از مهم ترین مسایل کشور و اقدامات دولت چگونه فکر می کنند، تا چه حد موافق یا مخالفند و میزان موافقت و مخالفت در میان گروه های مختلف اجتماعی چگونه است.

نظرسنجی همان صندوق رای است که در فاصله زمانی کوتاه و درباره موضوعات مختلف به میان مردم آورده می شود. اغراق نیست اگر بگوییم نظرسنجی، هیچ جایگزین دیگری ندارد. نظرسنجی اگر با رعایت موازین علمی و به صورت بیطرفانه انجام شود، بازتابی دقیق از افکارعمومی و خواست عمومی مردم است.  اکنون که دولت به این روش روی آورده است و می خواهد یکی از مهم ترین مسایل پیش روی کشور را با اتکا به این روش علمی جلو ببرد، ضروری است به مقتضیات و پیش شرط های لازم آن توجه کند تا این تصمیم، اثربخش و کارآمد شود. تنها انجام نظرسنجی کافی نیست، آنچه نظرسنجی را به ابزاری دقیق در سیاستگذاری تبدیل می کند، استقلال، بیطرفی علمی و امکان گفت وگو درباره نتایج است.

وقتی مردم به پرسشنامه های نظرسنجی پاسخ می دهند، انتظار دارند از نتایج آن باخبر شوند. محرمانه کردن نتایج موجب تمایل به تفسیر افراطی نظرسنجی می شود. محرمانه کردن فقط میلِ شنیدن «سخنان مگو» را افزایش می دهد و راه را بر درست شنیدن نتایج نظرسنجی می بندد.  مردم درباره مسایل مختلف داوری خود را دارند، اگر نظرسنجی ها منتشر شوند و درباره نتایج آن گفت وگو شود، هم اعتمادشان به نظرسنجی افزایش می یابد و هم زمینه ای برای اتفاق نظرملی را فراهم می کند. انتشار نتایج نظرسنجی ها می تواند به جریان گفت وگوی عمومی دامن بزند و از این طریق فهم ما را از دیگرانی که با ما متفاوتند و نظراتی مخالف دارند، افزایش دهد. در عین حال، اعضای جامعه و گروه های مختلف خود را در آینه نظرسنجی ها می بینند و آگاه می شوند که دیگر گروه ها و افراد نیز به اندازه آنان نسبت به سرنوشت جامعه حساسند. نتایج نظرسنجی، آینه ای است در برابر جامعه تا خود را بنگرد و عیب و حسن خویش را ببیند. تصورات خود را معقول کند و واقعی بیندیشد.

شرق در یادداشت دیگری به قلم بهروز گرانپایه از مسئولان رسانه ای دولت اصلاحات نوشته است:
11سال پیش در چنین روزهایی انتشار نتایج نظرسنجی از شهروندان تهرانی درباره روابط ایران و آمریکا توسط خبرگزاری رسمی ایرنا، التهاب شدیدی را در جامعه برانگیخت. نظرسنجی به سفارش مرکز پژوهش های مجلس و همزمان توسط سه موسسه وابسته به وزارت ارشاد، جهاد دانشگاهی و اطلاعات انجام شد و یافته های هر سه نظرسنجی که بر نظر مردم نسبت به انجام مذاکره و برقراری رابطه با آمریکا متمرکز بود، با تفاوت هایی دوتا سه درصدی یکدیگر را تایید می کردند. در آن مقطع، بین 68 تا 76 درصد شهروندان تهرانی موافق انجام مذاکره با آمریکا بوده و برقراری رابطه را در جهت منافع عمومی ارزیابی می کردند. انتشار نتایج نظرسنجی ها در رسانه های عمومی اما با واکنش ها و مخالفت هایی روبه رو شد. افراد و جریان هایی که موافق انعکاس این یافته ها نبودند، در مقام نفی و انکار نتایج نظرسنجی ها برآمدند و قاضی معروف تهران که این روزها ظاهرا متواری است، ماموریت یافت تا با شیوه های اختصاصی خود جعلی و نادرست بودن نظرسنجی را به اثبات برساند.