اوباما با شماست آقای نتانیاهو

دیپلماسی ایرانی : یکبار از نخست وزیر پیشین اسرائیل ایهود اولمرت شنیدم که تمامی نخست وزیران ( رژیم) اسرائیل با یک چشم باز می خوابند چرا که اسرائیل سرزمینی کوچک با موقعیت همسایگی خطرناک است و بر همین اساس نگرانی بخش مهمی از وظیفه تمام مردان و زنانی است که به این مقام می رسند.
بنیامین نتانیاهو نگرانی شدیدی در مورد تدبیر روحانیون ایرانی و عواقب نزدیکی امریکا به تهران ابراز کرده است.شاید بر همین اساس بود که وی در ملاقات روز دوشنبه با باراک اوباما در کاخ سفید ، نگران این موضوع بود که آیا اوباما با گذشتن از خیر اسرائیل به ایران نزدیک خواهد شد؟

مساله اینجاست که نگرانی نتانیاهو بی مورد است . قطعـأ این اتفاق رخ نخواهد داد. میان تهران و واشنگتن یا قراردادی منعقد میشود که در آن نگرانی های اسرائیل و آمریکا درخصوص مسئله هسته ای مورد توجه قرار گیرد، یا اصلاً توافقی در کار نخواهد بود. اما سؤالی که مطرح می شود این است که چرا در امضای این قرارداد رضایت اسرائیل را نیز باید جلب کرد؟
1. سال گذشته رئیس جمهور تلاش فراوانی برای بازسازی روابطش با اسرائیل و شخص نتانیاهو انجام داد،بنابراین دست به اقدام بدون هدفی نخواهد زد که تنها ثمره آن ممکن است تخریب تلاش هایش برای نزدیکی به اسرائیل باشد. کشمکش با اسرائیل در اولین دوره حضور وی در کاخ سفید نه تنها سودی برای وی در سیاست خارجی به همراه نداشت بلکه کم کم مولود دردسرهایی برای وی هم شد: به جمهوری خواهان فرصتی برای سرزنش کردن  او داد و نگرانی هایی در بین حزب خودش در مورد توافق های پیشین او با اسرائیل به وجود آورد.با توجه به گرفتاری ها در سیاست داخلی و  انتخابات میان دوره ای 2012 تنها چیزی که او به ان نیاز ندارد جنگ با اسرائیل است.
2. رئیس جمهور در سخنرانی اخیر خود در مجمع عمومی سازمان ملل الویت دو اولویت سیاست خارجی  در دوره ی دوم  دولت خود را  مطرح کرد:ایران و فلسطین .یک پای هر دو این پرونده ها اسرائیل است.  مدیریت بحران در هر دو این پرونده ها به شناخت کافی و مناسب از اسرائیل نیاز دارد برای خلاصه کردن می توان گفت اگر اوباما قصد دارد در مورد مسئله ی هسته ای ازجنگ با ایران اجتناب کند باید به اسرائیل نزدیک شود وتنها شانس موجود که جان کری وزیر امور خارجه در آمریکا بتواند فر آیند صلح را به جلو براند بستگی به قرار گرفتن در کنار نتانیاهو و نه بیگانه  قلمداد کردن او دارد.
3.  این حقیقت است که حسن روحانی انور سادات نیست و ایران مانند مصر در سال 1977 نخواهد بود که به دنبال مصالحه با اسرائیل یا ایالات متحده آمریکا باشد.
4. مساله دیگر این است که اوباما نمی تواند اجازه دهد ایران با وی در این پرونده بازی کند. حقیقت این است که ایران در حال همزمان سه بازی در شطرنج سیاست خارجی خود است و این در حالی ست که به نظر می رسد این ما هستیم که بازی را در اختیار داریم. میزان ریسک در بازی گرمی که ایرانی ها به راه انداخته اند بسیار بالا است. اوباما باید مراقب باشد و زمانی که کار به بحث هسته ای می رسد حتی ریسک معکوس را هم بپذیرد. هیچ مساله ای به اندازه بی اعتمادی به ایران نمی تواند اعضای کنگره را با هم یکی و متحد سازد. در شرایطی که ایران به نوعی تعامل با واشنگتن روی نیاورد دولت اوباما به چشم همه دولتی ضغیف خواهد آمد. اوباما برای موتوقف کردن تهران از دستیابی به آنچه که غربی  ها تسلیحات هسته ای می خوانند بخشی از اعتبار شخصی خود را هزینه کرده است.

نتانیاهو با چالشهای مهمی روبروست که بخش کمی از آن به اوباما مربوط می شود. در ابتدا نخست وزیر رژیم اسرائیلی با دولت مصمم و مدبر ایران مواجه است که در آستانه دستیابی به تصدیق نامه انرژی هسته ای قرار گرفته است. دیگر اینکه به نظر می رسد دولتمردان ایران حاضر نیستند بدون گرفتن امتیازهای خاص از امریکا دست از بخش تسلیحاتی برنامه هسته ای خود برداند.

مساله دیگر شخص بی بی است. وی مردیست که می تواند هنگامی که بدگمانی و انعطاف ناپذیری به سراغش می آید بدترین دشمن خودش نیز به حساب آید. هنوز مشخص نیست که پیشنهاد ایران یک ترفند و یا فرصتی جدید است .

در این لحظه اسرائیل نیاز به یک شاهین قوی و مطمئن برای همراهی با متحد امریکایی دارد که  به چهره حدید ایران مظنون است اما می خواهد ریسک شناختن این چهره را پذیرفته و دریابد که ایا ایران در این معامله جدی است یا خیر؟ اسرائیل نیاز به رهبری دارد که به متحدش اعتماد کند و در شرایطی که توافقنامه با تهران معنا داشته باشد در ازای لغو تحریم ها و از میان برداشته شدن تردیدها در خصوص جنبه های تسلیحاتی برنامه هسته ای ایران ، حق برنامه هسته ای صلح آمیز را هم برای تل آویو ؛ هم تهران و هم واشنگتن فراهم سازد.هنر دیپلماسی برخورداری از  اشتیاق، درایت، بی باکی ودوراندیشی است تا مشخص شود که آیا بهایی که می پردازی ارزش چیزی که در قبال آن دریافت می کنی را دارد. تصمیم بسیار دشواری است بخصوص زمانی که گزینه های تو میان ایران برخوردار از بمب هسته ای یا بمباران ایران متغیر باشد.
نویسنده: آرون دیوید میلر/ فارن پالیسی