آمریکا از طرح سپر موشکی اروپا عقب‌نشینی می‌کند

روز گذشته، خبری در رسانه های غربی منتشر شد، مبنی بر اینکه آمریکا می خواهد به منظور افزایش قابلیت های دفاع موشکی خود در برابر ایران و کره شمالی، یک سامانه دفاع موشکی را در سواحل غربی ایالات متحده مستقر کند؛ اما گزارش ها نشان می دهد، این کار نه تنها پیشرفتی برای آمریکا نیست، که از ناکامی این کشور در استقرار سامانه موشکی در اروپا ناشی می شود.

به گزارش «تابناک»، آنچه در حقیقت چاک هیگل، وزیر دفاع آمریکا درباره طرح های جدید موشکی این کشور مطرح کرده، این است که ایالات متحده به سبب بروز مشکلات توسعه ای و همچنین نبود منابع مالی، ناچار به کنار گذاشتن بخش کلیدی از سپر موشکی اروپای شرقی شده و به این ترتیب، تمرکز اصلی آمریکا در زمینه دفاع موشکی به سمت کره شمالی سوق پیدا می کند.

سایت شبکه خبری «راشا تودی» ضمن انتشار این خبر می نویسد: بر مبنای طرح های جدید ایالات متحده، استقرار موشک های رهگیر در رومانی و لهستان منتفی خواهد شد. روسیه از مهمترین منتقدان استقرار این موشک ها در کشورهای نامبرده به شمار می رفت.

هیگل روز جمعه در این زمینه گفت: تصمیم اخیر، بخشی از یک برنامه کلی برای بازنگری در برنامه های دفاع موشکی آمریکاست که البته همچنان با نگاهی به متوقف کردن تهدیدات احتمالی برآمده از کره شمالی و ایران صورت می گیرد.

در چهارچوب این بازنگری، مبلغ یک میلیارد دلار از آنچه قرار بود در اروپا هزینه شود، برای افزودن چهارده موشک رهگیر جدید به ۲۶ موشک موجود در آلاسکا صرف خواهد شد تا در مقابله با موشک های کره شمالی مورد استفاده قرار گیرد.

هیگل در بخش دیگری از سخنان خود در این زمینه گفته، این کار به منظور مقابله با پیشرفت سریع تر از حد انتظار کره شمالی در زمینه توسعه سلاح های هسته ای انجام می گیرد. تغییرات ایجاد شده در طرح های آمریکا، مبلغ لازم برای انجام این کار را فراهم خواهد کرد.

هیگل اشاره کرده که برنامه پیشین آمریکا برای استقرار سامانه موشکی در لهستان و رومانی، برای مقابله با تهدیدات منشعب از خاورمیانه (ایران) طراحی شده بود. با این حال، وی گفته این برنامه برای همیشه کنار گذاشته نشده و احتمالاً پس از سال ۲۰۲۲ بار دیگر از سر گرفته خواهد شد.

به هر حال، آن گونه که از این گزارش های جدید برداشت می شود، تغییرات حاصله در برنامه های موشکی آمریکا، نه تنها حاکی از پیشرفت این کشور در این زمینه نیست، بلکه در حقیقت نوعی عقب نشینی به شمار می رود.

البته از نگاهی دیگر، می توان این تصمیم جدید را در چهارچوب راهبرد کلان جدید ایالات متحده تفسیر کرد که بر پایه آن، محور و نقطه تمرکز این کشور از خاورمیانه به شرق دور ـ با تمرکز ویژه بر چین ـ انتقال می یابد. اقدامات پیشین آمریکا، از جمله تغییر نسبت ناوگان این کشور در اقیانوس اطلس و آرام، مقدمات این تغییر جهت گیری را فراهم کرده بود.

در پایان، می توان استدلال کرد که نگرانی ها و حساسیت های روسیه نیز در این زمینه بی تأثیر نبوده و در نظر گرفتن ملاحظات مسکو، می تواند یکی از عوامل کارآمد در تغییر سیاست های موشکی آمریکا بوده باشد.