تهران از اولویت تلاویو خارج شد؟

دیپلماسی ایرانی: آیا کسی تا کنون شنیده است که در روزهای اخیر صحبت از تهدید آمیز بودن ایران شود؟ در حالی که چند ماه پیش گوش اسرائیلی ها پر بود از فریادهای مقام های اسرائیلی مبنی بر تهدیدآمیز بودن برنامه های هسته ای ایران و رهبران جهان هر کجا که می نشستند و بر می خواستند، شب و روز صحبت از تهدید ایران می زدند. عده ای این تهدیدها را تایید می کردند و عده ای دیگر در رد آن صحبت می کردند. اکنون نیز سیاستمداران این موضوع را به دولت اسرائیل رها کرده و اکنون نیز که بقای این دولت در معرض تهدید قرار گرفته است آن را به حال خود رها کرده اند. همچنین همه این حرف هایی که تا کنون می زده اند باد هوا شده و نه نتنانیاهو و نه کسی دیگر از سیاستمداران دیگر صحبت از تهدید ایران نمی زند.

ظاهرا دیگر چیزی وجود ندارد که نشان دهنده تهدید ایران باشد. روزنامه نگاران نزدیک به نخست وزیر اسرائیل دیگر در مقالات خود درباره تهدید ایران نمی نویسند. بله بر عکس الآن می گویند که اسرائیل نه تنها در معرض تهدید هیچ کشور خارجی نیست بلکه در وضعیت خوبی هم به سر می برد. اگر چه محیط پیرامونی اش مملو از تهدیدهای امنیتی است. مشاجرات میان امریکا و اسرائیل از قدیم جریان داشت، اکنون به نظر می رسد که این تهدیدها متوقف شده و گویا هشدارهای امریکا بر هشدارهای اسرائیل غلبه کرده و اسرائیلی ها پذیرفته اند که تهدیدی از سوی ایران وجود ندارد. متعاقب آن دیگر کسی در اسرائیل به خصوص در میان دولتمردان که دائما بر طبل جنگ با ایران می کوبیدند، حرف از حمله به ایران زده نمی شود.

عجیب است که تهدیدی که دائما از آن صحبت می شد، ناگهان از بین رفت. لازم نیست مخفی کنیم که در ایران هیچ مشکلی وجود ندارد، نه ایرانی ها عوض شده اند و نه دست از اهدافشان برداشته اند. آنها همچنان بر تداوم برنامه هسته ای شان اصرار دارند و با قدرت به آن ادامه می دهند. اما به رغم استمرار فعالیت های هسته ای ایران هیستری ایران ستیری ناگهان در اسرائیل رخت بر بسته است. اگر در گذشته شب و روز با شور و شعف صحبت از حمله به ایران زده می شد و دائما بر لزوم حمله به تاسیسات هسته ای ایران تاکید می شد، اکنون به ناگاه این اظهارات خاموش شده است.

ما نمی توانیم درباره آن چه در ایران می گذرد، صحبت کنیم چون دقیقا نمی دانیم واقعا در این کشور چه می گذرد ولی می توانیم بگوییم که ایران ظاهرا از اولویت دولت نتانیاهو خارج شده است. همه چیز به نقطه گذشته بازگشته و دیگر کسی صحبت از حمله به تاسیسات هسته ای ایران و تهدیدآمیز بودن برنامه هسته ای آن در دولت نمی زند. اکنون می گویند با ایرانی ها سر جنگ نداریم بلکه باید با فلسطینی ها بجنگیم. ما نه از سوی ایران شاهد گسیل شدن جنگنده هستیم و نه موشکی از سوی این کشور به سمت اسرائیل شلیک شده است، ایران همچنان قدرت نفتی منطقه ای باقی مانده و حتی فراتر از آن کشورهای فقیر را نیز پشت سر خود آورده است. مساله ای که باعث تقویت جایگاه اجتماعی اش در افکار عمومی جهان شده است. کاملا روشن است که ما با فلسطینی ها درگیر هستیم و اگر تعریف پیروزی را تغییر دهیم می توانیم بر آنها پیروز شویم. شهرک می سازیم و دنیا را خشمگین می کنیم. و این را خوب می دانیم که دنیا هیچ کاری با ما نمی کند. همان طور که تا کنون صدها بار تهدید کرده اند و هیچ کاری نکرده اند. یعنی به همین سادگی صحبت از وجود تهدید ایران رخت بر بست و تهدید فلسطین جای آن نشست و ما نیز در بوغ و کرنا می کنیم که دشمن اول ما فلسطین است.

حقیقت این است که این یک عقب گرد، ناتوانی و شکست تاریخی برای اسرائیل است. ما با ناتوانی و عجز موضع خود را تغییر داده ایم و به سراغ فلسطینی ها رفته ایم. این عجز برای چیست؟ برای این است که اوباما پیروز انتخابات ریاست جمهوری امریکا شده و در شرطی که نتانیاهو بر سر پیروزی رامنی بسته بود، باخته است. اکنون نتانیاهو مجبور است که بیش از پیش وارد لاک دفاعی شود و از تحرکات سیاسی تحریک کننده اجتناب کند. در انتخابات پیش روی اسرائیل اگر نتانیاهو بخواهد بیش از این دست از پا خطا کند، بازنده انتخابات خواهد بود.

این حقیقت را باید درک کنیم که در دولت آینده اسرائیل، اگر نتانیاهو نخست وزیر نشود و فردی دیگر مثل زیپی لیونی جانشین او شود، قطعا از گزینه نظامی و صحبت از تهدیدآمیز بودن ایران دور خواهد شد و به عبارت دیگر همه چیز تغییر خواهد کرد. این بار قاعده بازی به گونه ای تعریف خواهد شد که دیگر کسی جرات صحبت از حمله به ایران نداشته باشد. ایران هر چقدر هم اسرائیل را تهدید کند، دیگر اسرائیل جرات واکنش و حمله به ایران را نخواهد داشت، چرا که قواعد بازی تغییر کرده است.

منبع: القدس العربی به نقل از یدیعوت احرونوت

تحریریه دیپلماسی ایرانی