به این کامنت ها جواب دهید آقای عبدالله

دیپلماسی ایرانی: انتقاد از حکومت مدت ها است که در عربستان تابو محسوب می شود. اما بعد از افزایش بحران های اخیر جهان عرب که از ابتدای سال 2011 آغاز شد، عربستانی ها نیز از تویتر به عنوان مکانی که می تواند از ناامیدی ها و نگرانی های آنها خبر دهد و آنها را منتشر کند و به اطلاع هم وطنانشان برساند، استفاده می کنند. تویتر توانسته برای شهروندان عربستانی دریچه ای به سوی جهان خارج از کشور تا استخوان محافظه کارشان باشد. بر اساس آخرین مطالعات انجام شده، در حال حاضر بیش از 2.9 میلیون نفر در این کشور پادشاهی از تویتر استفاده می کنند و روز به روز نیز بر شمار استفاده کنندگان از آن افزوده می شود. مردمی ترین نظرها از آن مردان مذهبی است، اما انتقادهای مختلفی نیز در زمینه های حقوقی، فمینیستی و حقوق شهروندی به وفور دیده می شود. بخش مهمی از منتقدان از این که عدالت اجتماعی رعایت نمی شود و فساد و انحرافات اخلاقی در کشورشان به خصوص نزد دولتمردهایشان بسیار گسترده است، شکایت دارند. بیشتر عربستانی ها زیر نام و عکس خود نظرات خود را می نویسد که این خود نشان می دهد که تا چه اندازه از گذشته خود فاصله گرفته اند. در این جا شماری از نظریات آنها را می آوریم:

1-      خشن ترین مجتهدان دینی نیز از حکومت انتقاد می کنند، کسانی که می خواهند نامشان مخفی بماند ولی مساله این است که این تعداد در حال حاضر در حدود 676550 نفر است. در سال گذشته یکی از همین مجتهدین اقدام به افشاگری از جزئیات فسادهای اخلاقی مقام های عالی رتبه نظامی و مسئولان رده بالای حکومتی کشور کرد، برخی از آنها شاهزاده هایی هستند که برای خود حرامسراهای بزرگی را راه انداخته اند، از جمله ملک عبدالله که حرف های عجیبی از هوس رانی های او منتشر کرد.

2-      سوال، آیا ما هم قانون وضعیت فوق العاده داریم تا محمد بن نایف ]معاون سابق وزیر کشور عربستان [ از آن  سوء استفاده کند؟ جواب، ما الآن خود در وضعیت فوق العاده به سر می بریم، نیازی نیست که برای کشور وضعیت فوق العاده اعلام شود، نیروهای امنیتی افراد را بدون حکم قضایی به زندان می اندازند.

3-      اگر ملک عبدالله قبل از امیر سلمان در گذشت، سوال های مختلفی درباره جانشینی سلمان به وجود خواهد آمد از جمله این که آیا وی عقل سالمی برای اداره امور کشور دارد؟

4-      ما آماده پرداخت هزینه هستیم، هر هزینه ای که باشد، در مقابلش مردممان به حقوقشان برسند، به خدا از زندان های حکومت عربستان نمی ترسیم، حتی از اعدام های سیاسی اش.

5-      ریاض بهترین نهادهای مدرن برنامه ریزی جهان عرب را در اختیار دارد، پس چرا ناگهان جایگاهش را از دست داد؟ ریاض سومین شهر بد جهان برای شرایط کاری است.

6-      برای کمک به سوریه به خود زحمت ندهید که به دنبال موسسه های کمک رسان بگردید، این موسسه ها همه جا هستند، فقط کافی است سرتان را تکان بدهید، دولت خودش کمک شما را می رساند.

7-      متاسفانه هیچ نشانه ای برای پایان یافتن این فسادی که همه ما را در بر گرفته است، وجود ندارد، مساله ای که همه ما درگیر آن شده ایم و همچنان هم بی محابا ادامه دارد. تا زمانی که این فساد در کشور ما وجود دارد و ریشه دوانده است، ما رنگ توسعه را نمی بینیم، دقیقا مثل کسی که می خواهد روی آب راه برود.

8-      خوشا به سعادت مردم لیبی. ای کاش ما هم کشوری داشتیم که در آن حکومتی بود که از نهادهای قانونی مدرن برخوردار بود و نهادهای مدنی و دولتی از یکدیگر جدا بودند، مشارکت ملی گسترده ای برای تشکیل حکومت وجود داشت و از مجلس منتخبی از سوی مردم برخوردار بود. (این کوت دقیقا همان شبی که خبر کشته شدن خمیس قذافی منتشر شد، نوشته شده است.)

منبع: نیویورک تایمز/ تهیه کننده: تحریریه دیپلماسی ایرانی