دلیل تحریم ناگهانی ایران از سوی استرالیا

دولت استرالیا امروز اعلام کرده که به صف تحریم کنندگان ایران پیوسته است. نخست وزیر این کشور گفته است: این تحریم ها برای تحت فشار گذاردن ایران بر سر مسأله هسته ای است، حال آن که موارد مورد تحریم تقریبا در روابط ایران و استرالیا چندان محل اعتنا نیست و اکنون این پرسش مطرح می شود که هدف استرالیا از این کار چیست؟

به گزارش «تابناک»، سناتور باب کار، وزیر خارجه استرالیا، ساعاتی پیش اعلام کرد که این کشور به جمع تحریم کنندگان ایران پیوسته و اقدام به اعمال تحریم هایی علیه ایران درباره مراودات و تجارت در حوزه نفت و گاز، خدمات مالی و همچنین معاملات فلزات گرانبها کرده است.

بنا بر این گزارش، باب کار اعلام کرده که اعمال این تحریم ها به دلیل همکاری نکردن ایران با جامعه جهانی درباره برنامه هسته ای است.

وی گفته است: اعمال این تحریم ها به قصد تحت فشار گذاشتن ایران و در راستای اجبار این کشور به پذیرش و پایبندی به تعهدات پروتکل منع گسترش سلاح های هسته ای و همچنین اجابت و تعهد به قطع نامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد است.

وی افزود: با اعمال این تحریم ها ـ به همراه تحریم های دیگر همچون مورد اتحادیه اروپا ـ می خواهیم ایران را مجاب کنیم تا جدی تر به مذاکرات بازگردد.

این تحریم ها از سوی استرالیا در راستای قانون سال ۲۰۱۱ این کشور با نام «قانون مستقل تحریم ها»ست که انجام هر گونه مراوده با ایران را در بخش نفت و گاز، خدمات مالی و همچنین مراودات و معاملات مربوط به فلزات گرانبها، طلا و الماس ممنوع می کند.

این تحریم ها علاوه بر تحریم هایی است که پیش از این، این کشور در حوزه تسلیحات، مالیه و مسافرت افراد و نهادهای خاص اعمال کرده بود.

این گزارش در ادامه یادآور می شود، تحریم های استرالیا در حالی است که عملا این تحریم ها تفاوت چندانی با تحریم های اعمالی شورای امنیت، ایالات متحده و همچنین اتحادیه اروپا ندارد؛ به عبارتی، بخش اعظم این تحریم ها هم اکنون نیز اعمال شده و اساسا تغییری در اوضاع کنونی ایجاد نمی کند.

بنا بر آخرین آمار موجود، عمده کشورهای وارد کننده از استرالیا، عبارتند از: چین ۳/۱۵%، آمریکا ۱۲%، ژاپن ۷/۹%، سنگاپور ۸/۶%، آلمان ۲/۵%. همچنین کشورهای صادر کننده به استرالیا نیز عبارتند از: ژاپن ۳/۱۹%، چین ۹/۱۴%، کره ۹/۷%، آمریکا ۹/۵%، نیوزیلند ۲/۵%.

اقلام عمده صادراتی این کشور نیز محصولاتی از جمله زغال سنگ، سنگ آهن، نفت خام، طلای غیرپولی، گوشت، نفت تصفیه شده، انواع محصولات لبنی، سنگ مس، وسایل حمل و نقل، آلومینا و سنگ آلومینیوم، گاز طبیعی، پشم و گندم است.

در آخرین آمار موجود، اقلام صادراتی ایران به استرالیا، آمونیاک بدون آب، پروپان مایع شده، فرش و سایر کف پوش های پشمی از موی حیوان، پسته، خرما، تیزابی، سنگ مرمر، تراورتن و کف پوش های غیر مخملی باف مصنوعی است

اقلام وارداتی نیز شامل سنگ منگنز، زغال سنگ، گندم سخت، وسایل نقلیه موتوری و دستگاه های کمک شنوایی جمعی برای آموزش است.

در نتیجه مشخص است که مبادلات ایران با این کشور در خصوص موارد شامل تحریم تقریبا غیر قابل اعتناست.

هم اکنون پرسشی که در اینجا مطرح می شود، این است که هدف دولت استرالیا از اعلام و اعمال این تحریم ها چیست؟

نکته اساسی در اینجاست که دولت استرالیا به دنبال پذیرفته شدن به عنوان عضو دایمی در شورای امنیت سازمان ملل متحد بوده و چندی است که این کشور درخواست عضویت در شورای امنیت را اعلام کرده است.

از سوی دیگر، به تازگی و در آستانه برگزاری اجلاس سران عدم تعهد در تهران، قرار بوده درخواستی از سوی استرالیا برای شرکت در این اجلاس به ایران فرستاده شود که البته با مخالفت احزاب مخالف دولت در این کشور روبه رو شده است. استدلال این احزاب برای مخالفت با شرکت در اجلاس، این است که چنانچه استرالیا در این اجلاس و در تهران حاضر شود، درخواست این کشور برای عضویت در شورای امنیت سازمان ملل با مشکل روبه رو خواهد شد.

در نتیجه، گویا اقدام استرالیا برای تحریم ایران، بیش از هر چیز جنبه ای تبلیغاتی برای این کشور داشته و در راستای تلاش دولت استرالیا برای عملی شدن عضویتش در شورای امنیت سازمان ملل متحد است؛ کاری که عملا هیچ تأثیر اقتصادی مهمی در روابط ایران با این کشور ندارد و آن گونه که نخست وزیر این کشور مدعی شده، به هیچ وجه نمی تواند بیش از این، ایران را در فشار گذارد.