ملت، تل آویو را تحمل نمی کند

دیپلماسی ایرانی: پیش از انقلاب مردمی مصر حسنی مبارک همپیمان اسراییل محسوب می شد، به طوریکه خود اسراییلی‌ها از مبارک به عنوان گنجینه استراتژیک نام برده بودند. اما پس از انقلاب طبیعتا مردم مصر خواهان قطع رابطه با اسراییل هستند و بارها آن را ابراز کردند. دولت مصر ده‌ها سال است که نتوانسته روابط مردمی میان مردم مصر و آنها را عادی کند. شاید بتوان گفت در تمامی اقشار جامعه مصر عادی‌سازی روابط با رژیم صهیونیستی را نپذیرفتند.

پس از انقلاب نیز به طور طبیعی دولت مصر نیاز دارد که در رابطه خودش با اسراییل تجدیدنظر کند. اما در این مرحله شاهد هستیم که امریکایی‌ها وارد صحنه شده و بر موج سوار شدند و سعی دارند حرکت انقلابی مردم مصر را به جهتی سوق دهند که به امنیت اسراییل آسیب نرسد و قرارداد کمپ دیوید * همچنان پابرجا بماند. شاهد بودیم که امریکا در طول یک سال اخیر تمام تلاش خود را در این زمینه انجام داده است.

امروز پس از تحولاتی که در مصر رخ داده و انتخابات صورت گرفته و پارلمان تشکیل شده است، حتی پارلمان جدید نیز در تصمیم‌هایی که اتخاذ کرده، خواهان قطع رابطه با اسراییل و اخراج سفیر اسراییل از این کشور و بازنگری در قرارداد کمپ دیوید است. به علاوه اینکه ما بارها شاهد بودیم که در مورد قرارداد فروش گاز مصر به اسراییل مردم مخالفت‌های بسیاری داشتند و بارها لوله گاز منفجر شده تا از انتقال گاز به اسراییل جلوگیری شود.

بنابراین در مصر دو جریان در مقابل هم قرار دارند:

جریانی که تلاش می‌کند مصر را در سطح منطقه‌ای همچنان اگر در کنار اسراییل نیست، در مقابل رژیم صهیونیستی هم نباشد

جریان دیگری که سعی دارد مصر را به موقعیت منطقه‌ای خودش بازگرداند و نقش منطقه‌ای مصر در کنار آرمان‌های فلسطین و مقاومت و در مقابل اسراییل باشد.

در حال حاضر هر چند روابط در حالت عادی ادامه دارد و موافقت‌نامه کمپ دیوید هم همچنان پابرجاست، اما صداهای متفاوتی چه از میان مردم و چه از سوی رهبران سیاسی و احزاب و در داخل پارلمان شنیده می‌شود که مبنی بر تجدیدنظر در رابطه با رژیم صهیونیستی است. به نظر می‌رسد این دو جریان در مصر روبروی هم هستند و تصور من این است که در نهایت جریان مردمی موفق خواهد شد ودر روابط مصر با اسراییل تجدیدنظر خواهند کرد.

واقعیت این است که در سطح رسمی تحول مهمی رخ نداده است. بدین معنا که ارتش و دستگاه‌های امنیتی همان هستند. دستگاه سیاسی و مراکز قدرت همچنان به حضور و نفوذ خود ادامه می دهد. اما آنچه که از مردم و پارلمان شنیده می‌شود عدم رضایت مردم و پارلمان از کشتاری است که اخیرا در غزه صورت گرفته و از وضعیتی که گذرگاه رفح بین نوار غزه و مصر دارد .

در کشتاری که اخیرا اسراییل در غزه مرتکب شد بیش از ۲۳ نفر در این حملات هوایی به شهادت رسیدند که این کشتار طبیعتا احساسات مردم مصر را جریحه‌دار کرده که در سطوح مردمی همه آن را محکوم کرده و خواستار واکنش دولت مصر شدند.

اما به دلیل آنکه مراکز قدرت در مصر همان مراکز بوده که زیر فشار امریکا هستند، طبیعی بود که ما شاهد واکنش مناسب از منابع رسمی نبودیم. اما در سطح مردمی شاهد واکنشی بودیم که در رسانه‌ها این واکنش تند نشان داده شد. البته حدود یک سال پیش هم که اسراییل به گذرگاه رفح حمله کرده بود و چند نفر از افراد پلیس مصر را کشته بود، در آن دوران هم شاهد بودیم که محافل رسمی واکنش خاصی نشان ندادند، در حالیکه مردم بسیار خشمگین شده و خواستار تلافی این جنایت بودند.

این کشمکش میان مردم و انقلابیون از یک سو و میان دستگاه‌های رسمی که در حقیقت ادامه رژیم سابق است از سوی دیگر، در داخل مصر ادامه دارد. امریکایی‌ها، اسراییلی‌ها و برخی از کشورهای عربی از حمله عربستان سعودی هم در کنار همین مراکز قدرت رسمی هستند و قصد ندارند اجازه دهند تا انقلاب مردم مصر به استقلال و نتایج مثبتی برسد و مصر باردیگر نقش منطقه‌ای خود را بدست آورد.

مشکلات اقتصادی مصر

مصر در حال حاضر با مشکلات اقتصادی شدیدی روبروست، اخباری که اخیرا منتشر شده حاکی از کسری بودجه‌ای حدود ۳۰۰ میلیارد پوند مصری است که این رقم حدود ۶۰ میلیارد دلار است. بنابراین در این شرایط مصر به کمک خارجی نیاز دارد. کمک عمده خارجی هم در چارچوب قرارداد کمپ دیوید از سوی امریکایی‌ها صورت می‌گرفته است. سعودی‌ها نیز تا اندازه‌ای وعده کمک به مصر را داده است، اما تمامی این کمک‌ها مشروط است. یعنی کسانی که کمک مالی به مصر می‌کنند، کمک‌های آنها مشروط است به هفت شرط که این با حاکمیت و خواست مردم مصر مخالف است. اخیرا مردم مصر به میزان دخالت امریکا در امور داخلی خود پی بردند، چه در دستگاه‌های امنیتی و چه در دستگاه‌های قضایی این دخالت‌ها آنچنان سبب خشم مردم مصر شده بود که پارلمان مصر تصمیم گرفت تا از کمک‌های امریکا بی‌نیاز شود و کمک‌ها را رد کند. طبیعتا همین امر مشکل عمده مصر است.

با توجه به اینکه یک‌سال از انقلاب مصر می‌گذرد، اقتصاد این کشور کاملا خوابیده است و صنعت توریسم در مصر دیگر آن درآمد را ندارد. دلیل آنکه مسئولان هم تا اندازه‌ای مماشات می‌کنند همین مشکلات اقتصادی است. هیچ طرفی چه در منطقه وچه در سطح بین‌المللی حاضر به کمک به مصر نیست و کمک‌های ‌آنها هم مشروط است. کار به جایی رسیده است که مردم مصر حاضر شدند با فقر و مشکلات بسازند اما استقلال خود را از دست ندهند و خواهان این شدند که کمک‌های امریکا را رد کرده و آنها را نپذیرند.به نظر می‌رسد که در این شرایط کشمکش میان مصر و امریکا روزبروز شدت پیدا می‌کند و وارد مرحله تازه‌ای می‌شود تا کمک‌های امریکا نپذیرد./ ۱۴ 
 

* پیمان کمپ دیوید: درعبری: הסכמי קמפ דייוויד، درعربی: اتفاقیة کامب دیفید و درانگلیسی: (Camp David Accords) نام پیمانی است که به وسیله انور سادات رئیس جمهور وقت مصر و مناخیم بگین، نخست وزیر وقت اسرائیل در تاریخ ۱۷ سپتامبر ۱۹۷۸ به امضا رسید.انور سادات اولین رئیس وقت یک کشور عربی از طرفین جنگ اعراب و اسرائیل بود که به صلح با اسرائیل و به رسمیت شناختن این کشور اقدام کرد.