اسد همچنان به حفظ قدرت امیدوار است

دیپلماسی ایرانی: نزدیک به 8 ماه پیش در سایت دیپلماسی ایرانی مطلبی به قلم نگارنده این مطلب منتشر شد مبنی بر این که نظام اسد به این زودی‌ها سرنگون نخواهد شد و همچنان در قدرت باقی خواهد ماند. در آن موقع بسیاری این مطلب را غیرواقع‌بینانه دانسته و می‌گفتند که سقوط نظام اسد ظرف دو سه ماه آینده رخ خواهد داد. اکنون با گذشت بیش از 10 ماه از ناآرامی‌های سوریه، اسد همچنان با قدرت در منصب خود باقی مانده و این نه او بلکه جامعه عربی است که از مواضع خود عقب‌نشینی کرده است. دولت قطر که تا چندی پیش در کنار ترکیه و عربستان صحبت از لزوم اعمال منظقه پرواز ممنوع بر فراز سوریه می‌کرد و حتی مدل لیبی را برای سوریه پیشنهاد می‌داد اکنون از مواضع خود عقب نشسته و نه تنها صحبت از مدل لیبی نمی‌کند بلکه قطر در عقب‌گردی کاملا روشن می‌گوید به فکر مدل یمن برای سوریه است و از اسد می‌خواهد که قدرت را به معاونش واگذار کند، از سوریه خارج شود، مذاکره با مخالفان را از سر بگیرد و دولتی متشکل از مخالفان حکومت تشکیل شود. همچنین خواسته شده تا پرونده سوریه به شورای امنیت برود. پیشنهادهایی که مورد تایید اتحادیه عرب نیز قرار گرفته و سوریه نیز قویا آن را رد کرده است.

از سویی اتحادیه عرب ماموریت بازرسان خود در سوریه را یک ماه دیگر تمدید کرد تا به ناچار زمانی بیشتر در اختیار بشار اسد قرار دهد و در عین حال اذعان کند که راهی جز این در اختیار ندارد. حرفی که نبیل العربی، دبیر کل اتحادیه عرب به روشنی به آن اعتراف کرد.

آن‌چه در روی زمین در سوریه مشهود است این است که بازرگانان، تقریبا همه اقلیت‌های مذهبی و قومی و به طور کلی قشر متوسط سوریه همچنان از نظام اسد حمایت می‌کنند و به شدت از سرنگونی آن واهمه دارند. فراموش نباید بکنیم که مردم سوریه تجربه عراق و لیبی را به خوبی دیده‌اند و می‌بینند و به هیچ وجه مایل نیستند که کشورشان به وضعیت آنها دچار شوند.

اکنون به روشنی می‌بینیم که اسد با اتکا به حامیان قدرتمند خود در خارج و اتکا به همین افراد داخلی همچنان به حکومت خود ادامه می‌دهد.

اولا، کاملا روشن و مبرهن است که تا زمانی که روسیه و ایران در کنار اسد باقی بمانند، این نظام به این سادگی‌ها سقوط نخواهد کرد. روسیه با اعزام ناو هواپیمابر خود به سوریه و چندین ناو نظامی دیگر به آن و همچنین ارسال سلاح برای ارتش سوریه ثابت کرده است که امنیت سوریه را خط قرمز خود می‌داند و به هیچ عنوان حاضر نیست دست از حمایت آن به این سادگی‌ها بردارد. با اعطای جایزه ملی روسیه به بشار اسد، برای مقاومت در برابر اراده خارجی مسکو به جهانیان این پیام را رساند که از لحاظ سیاسی نیز از اسد حمایت می‌کند و دمشق می‌تواند همچنان به وتوهای آن در کنار چین در شورای امنیت امیدوار باشد. ایران نیز با قدرت در کنار اسد ایستاده و در هیچ حالتی حاضر به خالی کردن پشت او نیست. چرا که نظام اسد را یک جناح قدرت خود در منطقه می‌داند و حاضر نیست به هر قیمتی شده از حمایت خود از او دست بردارد.

ثانیا، اسد به خوبی به ضعف جامعه غربی پی برده است. جامعه غربی در کنار اسرائیل از این که سوریه وارد جنگ داخلی شود به شدت واهمه دارند. اسرائیل بر این باور است که اگر نظام اسد از قدرت کنار رود و کشور وارد جنگ داخلی شود یا این که جریان‌های افراطی قدرت را در دست گیرند امنیتش نقش بر آب خواهد شد از این رو به جامعه غربی و واشنگتن فشار می‌آورد که این قدر به نظام اسد برای کناره‌گیری از قدرت فشار نیاورند. اگر چه افرادی چون آلن ژوپه، وزیر امور خارجه فرانسه گوششان به این حرف‌ها بدهکار نیست ولی هر چه باشد این نگرانی بر کل جامعه غربی سایه انداخته است. برای همین است که می‌بینیم حتی ترکیه‌ای که نزدیک به سه ماه پیش برای اسد 48 ساعت ضرب الاجل تعیین کرده بود، از مواضع خود عقب‌نشینی کرده اکنون کناری نشسته و نمی‌تواند بیش از این به اسد فشار بیاورد.