رفتار متناقض امریکایی‌ها در قبال پاکستان
تا پیش از اتفاق اخیر، بیشتر مناقشات فیمابین از ماجرای ترور اسامه بن لادن و نیز فرضیه حمایت پاکستان از گروه حقانی نشات می گرفت. حمله ناگهانی کماندوهای امریکایی به مخفیگاه بن لادن که بدون اطلاع و هماهنگی دستگاه های نظامی و امنیتی پاکستان انجام شده بود، موجی از مخالفت را در این کشور برانگیخت و اسلام آباد که خود را در این ماجرا حقیر و بی استفاده می دید، زبان به انتقاد از امریکایی ها گشود و مداخله آنها را در کشورش محکوم کرد. اما این اعتراض ها در میان شادی و سرور و بهت و حیرتی که پس از قتل بن لادن دنیا را فرا گرفت، ناپیدا ماند و چندان سر باز نکرد تا اینکه پس از حمله های مکرر شبکه حقانی به مقر نیروهای ناتو و سفارت امریکا در کابل و اتهام زنی های تازه به اسلام‌آباد، بار دیگر زخم های کهنه باز شد و واشنگتن و اسلام‌آباد رودرروی یکدیگر قرار گرفتند.
همزمان با بالا گرفتن مناقشات و اختلافات میان دو دولت، هیلاری کلینتون به پاکستان سفر کرد و در دیدار با مقام های این کشور به رفع سوءتفاهمات پرداخت و کوشید از وخامت بحران میان دو دولت بکاهد. البته در این میان فشار افکار عمومی پاکستان بر دولت همچنان ادامه داشت و منتقدان رابطه با امریکا یا حضور نظامی امریکا در خاک کشورشان، دولت را سخت تحت فشار گذاشته بودند.
حالا پس از حمله ناتو به پاسگاهی مرزی در پاکستان، بار دیگر اختلاف ها بالا گرفته و این بار وزیر خارجه پاکستان نیز تهدید کرده که کشورش در روابط خود با ایالات متحده و ناتو تجدیدنظر خواهد کرد. این کشور همچنین تهدید کرد که در اجلاس مهم بن (با موضوع افغانستان) شرکت نمی کند و بطور کلی در تصمیمات بین المللی درباره مبارزه با تروریسم، نقش سابق را ایفا نخواهد کرد.
هرچه روابط اسلام آباد با غرب مختل شود و رو به سردی برود، موقعیت شورشیان در افغانستان و پاکستان مستحکم تر و امیدوارکننده تر می شود و دستاوردهای سال های اخیر مبارزه با تروریسم در معرض خطر قرار می گیرد. روی همین اصل است که بار دیگر هیلاری کلینتون با مقام های بلندپایه پاکستانی صحبت کرده و محور اصلی این گفتگو را به صورت خبری کوتاه و مهم منتشر کرده است. وزارت خارجه امریکا گزارش داده که کلینتون در این تماس تلفنی، تاسف و تاثر کشورش را در مورد کشته شدن 24 سرباز پاکستانی که موجب خشم این کشور شده، ابراز کرده است.
پیش از این ناتو و امریکا گفته بودند که در مورد این رویداد تحقیق می کنند ولی واشنگتن این را هم به وضوح گفته بود که خیلی زود است در مورد معذرت خواهی حرفی به میان بیاید. حالا به نظر می رسد امریکا ترجیح داده یا به این نتیجه رسیده که فرافکنی و غرور خاص خودش را کنار بگذارد و با اعتراف به اشتباه که حکم عذرخواهی را دارد، از تیره تر شدن روابط دو دولت و بی توجهی احتمالی پاکستان به تصمیم های بین المللی در مبارزه علیه تروریسم جلوگیری کند.
با این حال راین کراکر سفیر ایالات متحده امریکا در کابل گفته است که عدم شرکت پاکستان در کنفرانس بن، روی این نشست اثرگذار نیست و به این معنا هم نیست که گفتگوهای افغانستان و پاکستان بر سر مسائل مهم ادامه نمی یابد.
کراکر این اظهارنظر را در جریان نشستی در کابل بر زبان آورده و گفته است: کنفرانس بن با شرکت 85 کشور برگزار می شود. جای تاسف است که ظاهرا پاکستان در میان این کشورها حضور نخواهد داشت اما عدم شرکت آن نیز روی نشست اثرگذار نیست.
به نظر نمی رسد این نظر مطابق با واقعیتی باشد که امریکا و جامعه بین الملل با آن مواجه اند و یا در ذهن خود درباره آینده افغانستان پیش بینی کرده اند. حتی رهبران برخی کشورها از جمله حامد کرزی کوشیده اند پاکستان را برای شرکت در این کنفرانس تشویق کنند، اما از آنجا که پاکستان بر تصمیم خود ایستاد تا افکار عمومی و فضای داخلی خود را آرام و راضی نگه دارد، غربی ها تلاش می کنند وابستگی سرنوشت و آینده افغانستان را به پاکستان چندان بزرگنمایی نکنند تا اسلام آباد هم با این تصور که نقشی حیاتی در این زمینه دارد، قصد امتیازگیری نداشته باشند.
با این حال سفیر امریکا در کابل می گوید، مسائل مهمی وجود دارد که می توان پس از برگزاری کنفرانس بن نیز درباره آن با پاکستان صحبت کرد. کراکر می گوید: خواه پاکستان در کنفرانس بن باشد و خواه نباشد، مسائل بسیار مهمی وجود دارد که افغانستان، پاکستان و جامعه بین الملل درباره آن صحبت کنند و من مطمئنم که راه هایی را برای برقراری این گفتگوها پیدا خواهیم کرد.
او به طور مشخص نگفت که این مسائل خیلی مهم که نیاز به بحث درباره آن با افغانستان، پاکستان و جامعه بین الملل وجود دارد کدام هستند ولی با این اظهارات متناقض مشخص کرد که اهمیت حضور پاکستان در کنفرانس بن تا چه اندازه است و چرا باید مجراهای گفتگو با پاکستان را همچنان باز گذاشت. حتی حامد کرزی پس از ترور برهان الدین ربانی بطور مشخص اعلام کرد که برای تداوم گفتگوهای صلح در وهله اول و آخر باید با اسلام آباد مذاکره کرد.
جالب است علاوه بر اینکه سفیر ایالات متحده در کابل در مورد بی اثر بودن عدم شرکت پاکستان در کنفرانس بن سخن گفته، سفیر بریتانیا در کابل نیز این نشست را منحصر به پاکستان ندانسته و گفته است: کنفرانس بن بدون شرکت پاکستان هم برگزار خواهد شد.
نظر شما :