امریکا بیش از ایران نگران حمله اسرائیل است

روزنامه القدس العربی یادداشتی را از روزنامه اسرائیلی هاآرتص، منتشر کرده که در آن به همین موضوع پرداخته شده است. در این یادداشت آمده است: جورج آرمسترانگ کاستر که یک صد سال پیش می زیسته و همه زندگی خود را صرف جنگ با سرخ پوست ها کرد و تلاش های بسیاری به خرج داد تا فرهنگ و نژاد سرخ پوستان را منقرض کند، به گفته هم قطاران و هم رزمانش یکی از زیانکارترین چهره های تاریخ امریکا محسوب می شود. بسیاری از دوستانش گفتند نمی دانیم باید برای چه و برای رسیدن به کدام هدف در کنار کاستر بایستیم و بجنگیم. خودش نیز در کتابش نوشته است: اگر خودم سرخ پوست بودم تلاش می کردم آسان ترین زندگی را داشته باشم نه این که در بیم و امید زندگی کنم. حالا بحث ما بر سر ایهود باراک است. ایهود باراک کمتر از نصف کاستر هم نیست، می خواهد در حد و توان خودش لباس دشمن بپوشد و نظر دهد و چگونگی اجرای آن را تحلیل کند. غافل از این که ایرانی که توانسته تا بیخ گوش ما تا لبنان نفوذ کند بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که بشود با چند ساعت حرف سیاست های آن را تحلیل کرد.

نویسنده این یادداشت سپس به مصاحبه ایهود باراک با چارل لیزر اشاره می کند که گفت "اگر ایرانی بودم تلاش می کردم به سلاح هسته ای دست یابم" و می نویسد: تلاش ایران برای رسیدن به تکنولوژی هسته ای فقط مربوط به حال و دوران انقلاب اسلامی نیست. تلاش برای رسیدن به این تکنولوژی از قبل از انقلاب جریان داشته ولی در آن زمان به دلایل بسیار از جمله وقوع انقلاب در ایران این کشور از دستیابی به آن ناکام ماند و اکنون نظام اسلامی ایران تلاش دارد خود به تنهایی به این هدف برسد که از قضا به اهداف اولیه اش هم رسیده است.

وی سپس می نویسد: این که ایهود باراک می گوید اگر جای ایرانی ها بودم اقدام به ساخت سلاح هسته ای می کردم حقیقتی را نشان می دهد و آن این که ایرانی ها حق دارند از دخالت های خارجی در امور داخلی شان نگران باشند و به همین دلیل بدیهی است که برای مصون ماندن از تهدیدهای خارجی از تمامی ابزارهای لازم برای تقویت توان خود بهره ببرند. حرف ایهود باراک حقیقت دیگری را نیز بازگو می کند که موید نظرات ایران در قبال اسرائیل است و آن این که تلاویو خود از جایگاه خود در منطقه به شدت بیمناک است که دست به ساخت سلاح هسته ای زده است.

در ادامه این یادداشت به تهدیدهای ایهود باراک برای حمله به ایران اشاره شده و آمده است: ایهود باراک در دو سال گذشته هر جا که نشسته صحبت از تهدید ایرانی زده و هر مرتبه نیز درباره لزوم حمله نظامی به ایران سخنرانی کرده است. هر بار نیز ژنرال های اسرائیلی به شدت نیات او را در این رابطه مورد نقد قرار داده اند و هر گونه رویاپرورانی در این زمینه را به شدت نکوهش کرده اند. برای همین در ارتش و ستادهای نظامی اسرائیل حامیان چندانی ندارد و روز به روز نیز بر جبهه مخالفانش افزوده می شود. ایهود باراکی که خود بارها در سمت های مختلف نظامی حضور داشته و سابقه حضور در رده های بالای سیاسی را داشته است، خوب می داند که بدون حمایت ژنرال های نظامی و جلب حمایت یک قدرت خارجی امکان عملی ساختن نقشه ای به این پیچیدگی و بزرگی نیست.

نویسنده این یادداشت با طعنه به بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل در ادامه می نویسد: خوب است نتانیاهویی که همیشه از همسرش سارا حرف شنوی داشته و بله گفتن را خوب می داند به وزیر دفاعش نیز بیاموزد که چگونه هشدارها و مشورت های فرماندهان نظامی را جدی بگیرد و اسرائیل را به یک دردسر بزرگ و فاجعه آمیز نیندازد. چرا که سکوت او به باراک جرات می دهد که در این رابطه بیشتر جلو برود.

در ادامه این یادداشت به دیدار اخیر ایهود باراک با همتای امریکایی اش اشاره شده و آمده است: ایهود باراک در شهر هیلیفکس در کانادا برای چهارمین مرتبه با لئون پانه تا، وزیر دفاع امریکا دیدار کرد. این چهارمین دیدار این دو طی چهار ماه گذشته است. در این دیدار پانه تا بار دیگر به روشنی و بدون هر گونه حاشیه ای به باراک نسبت به انجام هر گونه عملیات نظامی علیه ایران هشدار داد و یادآور شد که چنین حرکتی چه مشکلات غیر قابل جبرانی برای اسرائیل به دنبال خواهد داشت.

در پایان این یادداشت آمده است: باید این حقیقت را درک کرد که کاخ سفید در وضعیت فعلی به هیچ وجه به دنبال یافتن فرصتی برای حمله به ایران نیست و حتی بر عکس تلاش دارد به هر وسیله ای شده مانع چنین تحرکاتی شود. دلایل آن بسیار است، جدی ترین آنها بحث بحران اقتصادی است که امریکا و جهان را در نوردیده است. اکنون وضعیت به گونه ای شده است که امریکا از اسرائیل بیش از پیش دور می شود تا آنجا که تلاش امریکا برای منصرف ساختن اسرائیل برای حمله به ایران حتی از خود تهران بیشتر است. وقتی تا این اندازه ممانعت برای حمله به ایران وجود دارد دولتمردان اسرائیلی نیز باید تعقل و تدبیر بیشتری به خرج دهند و رویاهای تو خالی نپرورانند.