گزینه های مشابه دموکرات ها و جمهوری خواهان
یا به جنگ ایران بروید، یا عقب بنشینید
تحلیل لس آنجلس تایمز از ناتوانی سیاستمداران آمریکایی در ارائه نسخه ای متفاوت برای رویارویی با پرونده هسته ای ایران.
دیپلماسی ایرانی : آخرین گزارش آژانس بین المللی انرژی هسته ای در خصوص فعالیت های هسته ای ایران همچنان سوژه ای برای انواع تحلیل ها و تفسیرها از رابطه غرب با ایران و یا عکس العمل واشنگتن به برنامه هسته ای تهران است . آمریکایی ها یک سال باقیمانده از نخستین دور ریاست جمهوری باراک اوباما دموکرات را پشت سر می گذارند. یک سالی که در آن به شکل سنتی اوباما باید مورد حملات انتقادگونه جدی قرار بگیرد. کمپین جمهوری خواهان برای زیر سوال بردن اقدامات اوباما در سه سال اخیر از مدتی پیش آغاز شده و این در حالیست که ایران اصلی ترین چالش اوباما در حوزه سیاست خارجی به حساب می آید . لس آنجلس تایمز در این خصوص می نویسد:
گزارش سازمان ملل در رابطه با برنامه هسته‌ای ایران که هفته گذشته منتشر شد، باید به هرگونه حدس و گمان، البته اگر حدس و گمانی باقیمانده باشد در رابطه با اینکه آیا ایران برای ساخت و دستیابی به سلاح هسته‌ای تلاش می‌کند پایان دهد! در جزئیات محتاطانه اما متقاعد کننده این گزارش، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ادعا می کند شواهدی دارد مبنی بر اینکه ایران همچنان مشغول به انجام تحقیقاتی در آزمایشگاه‌های محرمانه نظامی است که منجر به دستیابی به بمب اتمی می‌شود. و ایران از پاسخگویی به سوالات سازمان ملل متحد و همچنین اجازه بررسی بازرسان سازمان ملل از آنچه انجام می‌دهد خودداری کرده است!
به هر حال در گزارش سازمان ملل اشاره ای به این موضوع نشده که آیا رهبران ایران به دنبال ساخت تجهیزات هسته ای هستند یا خیر؟ در حقیقت، این مقامات ایالات متحده هستند که می گویند فکر نمی کنند رهبران ایران هنوز به فکر ساخت این تجهیزات افتاده باشند.
همچنین گزارش سازمان ملل نشان دهنده این موضوع است که ایران به دستیابی به انرژی اتمی نزدیک است. کارشناسان خارج از دولت آمریکا برآورد کرده‌اند که ایران اگر با تمام سرعت کار کند همچنان حدودا به یکسال زمان نیاز دارد تا بمب اتمی مورد استفاده را بسازد؛ شش ماه برای غنی سازی اورانیوم و بیشتر از شش ماه برای برای تبدیل آن به سلاح اتمی. اما سازمان ملل متحد شواهدی در رابطه با اینکه چنین برنامه‌ای در دست انجام است در دست ندارد.
یک سال زمان زیادی نیست، اما به هر حال یک فرصت است.به همین دلیل است که واکنش دولت اوباما به گزاش سازمان ملل قابل توجه نبود. هیچ بیانیه‌ای از جانب رئیس‌جمهور صادر نشد و هیچ کنفرانس خبری بعد از این گزارش برگزار نشد که آنچه را که ایالات متحده برای سالها برایش هزینه کرده بود را تائید کند. در عوض، مقامات ایالات متحده به خودشان زحمت می دهند و می گویند با وجود شواهد دلسرد کننده در رابطه با تحقیقات بر روی کلاهک‌های هسته‌ای و چاشنی‌ها، نیمه دیگر لیوان همچنان پر است.
یک مقام ارشد به خبرنگاران گفت: " گزارش آژانس تصریح نمی‌کند که ایران برنامه تمام و کمال سلاح هسته‌ای خود را از سر‌گرفته‌است." وی افزود: " تحقیقات کنونی تسلیحاتی ایران نسبتا ناهماهنگ و پراکنده به نظر می‌رسد."
به طور خلاصه، پیام کاخ سفید این بود: "هنوز نیازی نیست که اسرائیل یا هر کشور دیگری اقدام نظامی انجام دهد. هنوز زمان برای اقدامات ملایم‌تر همچون فشار‌های دیپلماتیک، تحریم‌های اقتصادی و کارشکنی‌های مخفیانه، برای متقاعد کردن ایران برای متوقف کردن اقدامات هسته‌ای خود، وجود دارد.
با این حال، مشکل دولت این است که رویکرد غیر‌نظامی آن نیز تا به حال موفق نبوده‌است. ایران پیشنهاد ابتدایی سیاسی و ریسکی اوباما یعنی "تعامل" را رد کرد. دولت موفق به اعمال تحریم‌های شدید‌تر از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد شد اما اجرای این اقدامات بسیار طولانی و سخت بوده است. به خصوص چین که کالا‌های تولیدی‌اش را به ایران صادر و در مقابل از این کشور نفت وارد می‌کند، سهل‌انگاری کرده‌است. یک مبارزه کارشکنانه توسط سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا، بریتانیا و اسرائیل علیه شرکت‌های هسته‌ای ایران، سرعت غنی سازی اورانیوم را برای مدتی پایین آورد اما آن را متوقف نکرده است.
مقامات دولت اصرار دارند که کارشکنی‌ها و تحریم‌ها (به تعبیر آنها "اقدامات دیگر") اگرچه به اندازه کافی قاطعانه و سریع و موثر نبوده‌اند اما کارآمد هستند.
بنابراین آنها در حال حاضر قصد دارند تا از گزارش سازمان ملل به عنوان دستاویزی برای اعمال تحریم‌های شدید‌تر و سخت‌تر، به خصوص توسط چین و روسیه، استفاده کنند. روسیه در حال حاضر انجام هرگونه اقدام جدید را رد کرده است، اما مقامات آمریکایی می‌گویند که واکنش اولیه مسکو را حرف آخر آنها در رابطه با این موضوع نمی‌دانند.
دولت امیدوار است که همانطور که هزینه‌های اقتصادی و سیاسی برای ایران رو به افزایش است، دولت ایران راهی برای عقب‌نشینی، یا حتی با الهام از بهار عربی سقوط کند.
هیچ نشانه‌ای حاکی از چنین پایان خوشی وجود ندارد. بیشتر احتمال دارد که تا سال 2013، بعد از انتخابات سال آینده، هرکس که رئیس جمهور ایالات متحده باشد، با یک انتخاب صریح و ناخوشایند روبرو است: اقدام نظامی علیه ایران توسط نیروهای اسرائیلی یا آمریکایی و یا پذیرش ایران مسلح به سلاح هسته‌ای.
آسیب‌‌های اقدامات نظامی همچنان باقی‌خواهد ماند. بنا بر سخنان وزیردفاع، لئون پانتا، در هفته گذشته : " شما باید مراقب عواقب ناخواسته آن باشید." هیچ تضمینی وجود ندارد که حمله نظامی، برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کند، اما قطعا موجب درگیری گسترده‌تری خواهد شد، از جمله حملات ایران به نیروهای آمریکا در خلیج‌فارس و تروریسم تحت حمایت ایران و اخلال در بازار جهانی نفت.
اما این به این معنا نیست که قطعا اتفاقی نخواهد افتاد. اوباما و نامزد‌های انتخاباتی جمهوری‌خواه مدت‌هاست که ایران مسلح به سلاح هسته‌ای راغیر قابل قبول می‌دانند. هیچ‌گونه انعطاف پذیری در این سخنان وجود نداد، هیچ رئیس‌جمهوری نمی‌تواند از این هشدار، بدون وارد کردن صدمه عمده به ایالات متحده، صرف نظر کند.
این مسئله در حال حاضر بخشی از مبارزات انتخابانی ریاست جمهوری است. بسیاری از نامزد‌های جمهوری‌خواه رویکر‌د‌های اوباما در قبال ایران را بسیار ضعیف تعبیر کرده و مورد انتقاد قرار داده‌اند . اما سیاست‌های خودشان آنطور که ادعا می‌کنند، تفاوتی با سیاست‌های اوباما ندارد.
برای مثال میت رامنی، فرماندار سابق ماساچوست، در روزنامه وال استریت ژورنال نوشت که: "من اجازه نمی‌دهم که ایران جنگ‌افزار اتمی به دست آورد."
نسخه رامنی؟ افزایش کمک‌های نظامی به اسرائیل و ارسال کشتی‌‌های بیشتر به خلیج‌فارس برای متقاعد کردن ایران که هنگامی که ایالات متحده تهدید به استفاده از زور می‌کند، این کار را خواهد کرد.
اما قدرت‌نمایی او، مانند تحریم‌های اوباما برای جلوگیری از جنگ در نظر گرفته شده است نه برای راه‌اندازی جنگ. رامنی با استناد به ضرب‌المثلی لاتین نوشت: " اگر صلح می‌خواهید، برای جنگ آماده شوید."
اگر ایرانی‌ها این را یک بلوف بخوانند، رئیس جمهور رامنی همچنین با انتخاب صریحی مواجه خواهد شد: به جنگ بروید یا عقب‌نشینی کنید.
هرچند یکی از اهداف دیپلماسی خوب، این است که رئیس‌جمهور با انتخاب بد مواجه نشود. با کارشکنی‌ها و تحریم‌های بیشتر، ایالات متحده و متحدانش ممکن است تنها به نگه داشتن ایران در مکانی که در حال حاضر قرار دارد- یعنی یک سال دور از دسیابی به سلاح هسته‌ای موثر- موفق شوند. این مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه صرفا زمان می‌خرد. اما همانطور که یکی از مقامات آمریکا که در سیاست دست دارد می‌گوید: در این کار، زمان خریدن نوعی موفقیت است.
منبع: لوس‌آنجلس تایمز
گزارش سازمان ملل در رابطه با برنامه هسته‌ای ایران که هفته گذشته منتشر شد، باید به هرگونه حدس و گمان، البته اگر حدس و گمانی باقیمانده باشد در رابطه با اینکه آیا ایران برای ساخت و دستیابی به سلاح هسته‌ای تلاش می‌کند پایان دهد! در جزئیات محتاطانه اما متقاعد کننده این گزارش، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ادعا می کند شواهدی دارد مبنی بر اینکه ایران همچنان مشغول به انجام تحقیقاتی در آزمایشگاه‌های محرمانه نظامی است که منجر به دستیابی به بمب اتمی می‌شود. و ایران از پاسخگویی به سوالات سازمان ملل متحد و همچنین اجازه بررسی بازرسان سازمان ملل از آنچه انجام می‌دهد خودداری کرده است!
به هر حال در گزارش سازمان ملل اشاره ای به این موضوع نشده که آیا رهبران ایران به دنبال ساخت تجهیزات هسته ای هستند یا خیر؟ در حقیقت، این مقامات ایالات متحده هستند که می گویند فکر نمی کنند رهبران ایران هنوز به فکر ساخت این تجهیزات افتاده باشند.
همچنین گزارش سازمان ملل نشان دهنده این موضوع است که ایران به دستیابی به انرژی اتمی نزدیک است. کارشناسان خارج از دولت آمریکا برآورد کرده‌اند که ایران اگر با تمام سرعت کار کند همچنان حدودا به یکسال زمان نیاز دارد تا بمب اتمی مورد استفاده را بسازد؛ شش ماه برای غنی سازی اورانیوم و بیشتر از شش ماه برای برای تبدیل آن به سلاح اتمی. اما سازمان ملل متحد شواهدی در رابطه با اینکه چنین برنامه‌ای در دست انجام است در دست ندارد.
یک سال زمان زیادی نیست، اما به هر حال یک فرصت است.به همین دلیل است که واکنش دولت اوباما به گزاش سازمان ملل قابل توجه نبود. هیچ بیانیه‌ای از جانب رئیس‌جمهور صادر نشد و هیچ کنفرانس خبری بعد از این گزارش برگزار نشد که آنچه را که ایالات متحده برای سالها برایش هزینه کرده بود را تائید کند. در عوض، مقامات ایالات متحده به خودشان زحمت می دهند و می گویند با وجود شواهد دلسرد کننده در رابطه با تحقیقات بر روی کلاهک‌های هسته‌ای و چاشنی‌ها، نیمه دیگر لیوان همچنان پر است.
یک مقام ارشد به خبرنگاران گفت: " گزارش آژانس تصریح نمی‌کند که ایران برنامه تمام و کمال سلاح هسته‌ای خود را از سر‌گرفته‌است." وی افزود: " تحقیقات کنونی تسلیحاتی ایران نسبتا ناهماهنگ و پراکنده به نظر می‌رسد."
به طور خلاصه، پیام کاخ سفید این بود: "هنوز نیازی نیست که اسرائیل یا هر کشور دیگری اقدام نظامی انجام دهد. هنوز زمان برای اقدامات ملایم‌تر همچون فشار‌های دیپلماتیک، تحریم‌های اقتصادی و کارشکنی‌های مخفیانه، برای متقاعد کردن ایران برای متوقف کردن اقدامات هسته‌ای خود، وجود دارد.
با این حال، مشکل دولت این است که رویکرد غیر‌نظامی آن نیز تا به حال موفق نبوده‌است. ایران پیشنهاد ابتدایی سیاسی و ریسکی اوباما یعنی "تعامل" را رد کرد. دولت موفق به اعمال تحریم‌های شدید‌تر از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد شد اما اجرای این اقدامات بسیار طولانی و سخت بوده است. به خصوص چین که کالا‌های تولیدی‌اش را به ایران صادر و در مقابل از این کشور نفت وارد می‌کند، سهل‌انگاری کرده‌است. یک مبارزه کارشکنانه توسط سازمان‌های اطلاعاتی آمریکا، بریتانیا و اسرائیل علیه شرکت‌های هسته‌ای ایران، سرعت غنی سازی اورانیوم را برای مدتی پایین آورد اما آن را متوقف نکرده است.
مقامات دولت اصرار دارند که کارشکنی‌ها و تحریم‌ها (به تعبیر آنها "اقدامات دیگر") اگرچه به اندازه کافی قاطعانه و سریع و موثر نبوده‌اند اما کارآمد هستند.
بنابراین آنها در حال حاضر قصد دارند تا از گزارش سازمان ملل به عنوان دستاویزی برای اعمال تحریم‌های شدید‌تر و سخت‌تر، به خصوص توسط چین و روسیه، استفاده کنند. روسیه در حال حاضر انجام هرگونه اقدام جدید را رد کرده است، اما مقامات آمریکایی می‌گویند که واکنش اولیه مسکو را حرف آخر آنها در رابطه با این موضوع نمی‌دانند.
دولت امیدوار است که همانطور که هزینه‌های اقتصادی و سیاسی برای ایران رو به افزایش است، دولت ایران راهی برای عقب‌نشینی، یا حتی با الهام از بهار عربی سقوط کند.
هیچ نشانه‌ای حاکی از چنین پایان خوشی وجود ندارد. بیشتر احتمال دارد که تا سال 2013، بعد از انتخابات سال آینده، هرکس که رئیس جمهور ایالات متحده باشد، با یک انتخاب صریح و ناخوشایند روبرو است: اقدام نظامی علیه ایران توسط نیروهای اسرائیلی یا آمریکایی و یا پذیرش ایران مسلح به سلاح هسته‌ای.
آسیب‌‌های اقدامات نظامی همچنان باقی‌خواهد ماند. بنا بر سخنان وزیردفاع، لئون پانتا، در هفته گذشته : " شما باید مراقب عواقب ناخواسته آن باشید." هیچ تضمینی وجود ندارد که حمله نظامی، برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کند، اما قطعا موجب درگیری گسترده‌تری خواهد شد، از جمله حملات ایران به نیروهای آمریکا در خلیج‌فارس و تروریسم تحت حمایت ایران و اخلال در بازار جهانی نفت.
اما این به این معنا نیست که قطعا اتفاقی نخواهد افتاد. اوباما و نامزد‌های انتخاباتی جمهوری‌خواه مدت‌هاست که ایران مسلح به سلاح هسته‌ای راغیر قابل قبول می‌دانند. هیچ‌گونه انعطاف پذیری در این سخنان وجود نداد، هیچ رئیس‌جمهوری نمی‌تواند از این هشدار، بدون وارد کردن صدمه عمده به ایالات متحده، صرف نظر کند.
این مسئله در حال حاضر بخشی از مبارزات انتخابانی ریاست جمهوری است. بسیاری از نامزد‌های جمهوری‌خواه رویکر‌د‌های اوباما در قبال ایران را بسیار ضعیف تعبیر کرده و مورد انتقاد قرار داده‌اند . اما سیاست‌های خودشان آنطور که ادعا می‌کنند، تفاوتی با سیاست‌های اوباما ندارد.
برای مثال میت رامنی، فرماندار سابق ماساچوست، در روزنامه وال استریت ژورنال نوشت که: "من اجازه نمی‌دهم که ایران جنگ‌افزار اتمی به دست آورد."
نسخه رامنی؟ افزایش کمک‌های نظامی به اسرائیل و ارسال کشتی‌‌های بیشتر به خلیج‌فارس برای متقاعد کردن ایران که هنگامی که ایالات متحده تهدید به استفاده از زور می‌کند، این کار را خواهد کرد.
اما قدرت‌نمایی او، مانند تحریم‌های اوباما برای جلوگیری از جنگ در نظر گرفته شده است نه برای راه‌اندازی جنگ. رامنی با استناد به ضرب‌المثلی لاتین نوشت: " اگر صلح می‌خواهید، برای جنگ آماده شوید."
اگر ایرانی‌ها این را یک بلوف بخوانند، رئیس جمهور رامنی همچنین با انتخاب صریحی مواجه خواهد شد: به جنگ بروید یا عقب‌نشینی کنید.
هرچند یکی از اهداف دیپلماسی خوب، این است که رئیس‌جمهور با انتخاب بد مواجه نشود. با کارشکنی‌ها و تحریم‌های بیشتر، ایالات متحده و متحدانش ممکن است تنها به نگه داشتن ایران در مکانی که در حال حاضر قرار دارد- یعنی یک سال دور از دسیابی به سلاح هسته‌ای موثر- موفق شوند. این مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه صرفا زمان می‌خرد. اما همانطور که یکی از مقامات آمریکا که در سیاست دست دارد می‌گوید: در این کار، زمان خریدن نوعی موفقیت است.
منبع: لوس‌آنجلس تایمز
نظر شما :