حذف هند از پروژه خط لوله صلح

این در حالی است که موضوع پرداخت وجه مورد نیاز برای خرید نفت ایران توسط هند با توجه به فشار آمریکا بر بانک‌های خارجی برای پرهیز از نقل و انتقال مالی به ایران، همچنان حل نشده باقی مانده است. همچنین با وجود ادامه صادرات نفتی ایران به هند این کشور هنوز وجهی بابت این خرید به ایران پرداخت نمی‌کند و تا کنون بدهی‌های نفتی هند به ایران از مرز 2میلیارد دلار گذشته است.

روزنامه هندوستان تایمز با اشاره به ملاقات علی باقری، معاون شورای عالی امنیت ملی ایران با مقامات هندی گزارش داد: تهران مشارکت هند در مذاکرات خط لوله صلح را کنار گذاشته است و این گفت و گو‌ها را با اسلام‌آباد پیگیری خواهد کرد.

این روزنامه هندی افزود: عدم حضور هند مانع ادامه مذاکرات نمی‌شود و البته در صورتی که دهلی نو تمایل داشته باشد، می تواند به این پروژه ملحق شود. این در حالی است که امکان اجرایی این پروژه با توجه به سرمایه‌های مورد نیاز و تامین امنیت خط لوله مورد تردید است و روند مذاکرات با وقفه‌های طولانی برای سال‌ها ادامه داشته است.

گزارش‌ها حاکی از آن است که باقری هند را به تن دادن به فشار‌های آمریکا در قبال ایران و دنبال نکردن استراتژی مستقل متهم کرده است. بنا بر گزارش هندوستان تایمز به نقل از منابع حاضر در این مذاکرات، هند باید در مورد تامین منابع انرژی مورد نیاز خود تصمیم گیری کند و این در حالی است که ایران گزینه‌های چین و اروپا را به جای هند برای صادرات گاز مورد توجه قرار داده است. این در حالی است که برخی منابع آگاه از تمایل دهلی نو برای اجرایی ساختن پروژه خط لوله گاز ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، هند خبر می‌دهند.

باقری با اشاره به این تمایل هند اظهار داشت: مقامات دهلی نو نگرانی‌های امنیتی را در مورد خط لوله صلح مطرح می‌کنند و این در حالی است که موضوع تامین امنیت در مورد خط لوله‌ای که گاز ترکمنستان را به هند می‌رساند نیز وجود دارد. تحلیلگران با اشاره به اظهارات باقری در مورد کنار گذاشتن هند این نکته را یادآوری می‌کنند که در واقع دهلی نو از مدت‌ها پیش به شرکت مذاکرات خط لوله صلح تمایلی نشان نداده است.

اکنون با موضوع گیری صریح ایران در مورد حذف هند، موضوع تامین سرمایه‌های مورد نیاز اجرای خط لوله صلح، تامین امنیت و همچنین صرف اقتصادی اجرای این پروژه به مقصد پاکستان مورد تردید قرار گرفته است. در مقام مقایسه هند با  توجه به رشد اقتصادی خود بسیار بیشتر از پاکستان به منابع گاز نیاز دارد.

این در حالی است که در طرح اولیه این پروژه بنا بود اسلام آباد تنها از حق گمرکی این خط لوله بهره‌مند شود. از سوی دیگر اشاره باقری به چین به عنوان هدف دیگری برای صادرات گاز در حالی صورت می‌گیرد که این کشور به شدت از سوی آمریکا و متحدانش برای محدود کردن روابط انرژی خود با جمهوری اسلامی تحت فشار قرار دارد.