محافظه کاری مصر در برخورد با ایران
2. لابی صهیونیستی و آمریکای و حتی بعضی از شیوخ منطقه خلیج فارس از برقراری و گسترش روابط ایران و مصر به شدت دچار هراسان و نگران هستند. چون احساس آنها این است که این دو کشور با توانایی‌ها و ظرفیت‌های داخلی و قدرت منطقه ای که در خاورمیانه و شمال آفریقا دارند همکاری و همراهیشان در مسائل منطقه می‌تواند به ضرر منافع آنها در منطقه بینجامد. از این رو آنها اجازه نمی‌دهند که روابط ایران و مصر به راحتی گسترش پیدا کند و به شکلی که مطلوب انقلابیون مصری و مسئولین جمهوری اسلامی در ایران است روابط برقرار شود.
3. در مورد اظهارات نبیل العربی، وزیر امور خارجه مصر در مورد این که امنیت خلیج فارس خط قرمز مصر است و امنیت کشورهای حوزه خلیج فارس بخشی از امنیت مصر محسوب می‌شود، باید به شرایط کنونی مصر توجه داشت. با توجه به ملاقاتی که اخیرا در جریان کنفرانس گروه غیر متعهد‌ها در جاکارتا به اتفاق وزیر خارجه کشورمان با نبیل العربی داشتیم به نظر من این گونه اظهارنظر‌ها بیشتر از این که اعتقادات شخصی ایشان باشد، واکنشی به وضعیت کنونی مصر است. آنها معتقدند مصر در دوران گذاری قرار دارد که مسائل و مقتضیات خاصی را ایجاد می‌کند. استنباط آنها این است که به دلیل این شرایط روابط با ایران نباید خیلی گسترش پیدا کند. مقامات مصری معتقدند باید بگذارند تا بعد از انتخابات ریاست جمهوری و پس از تشکیل دولت دائمی‌پس از سقوط دولت مبارک، این اتفاق به وقوع بپیوندد. بنابراین تناقضاتی که گاه در اظهاراات و رفتارهای مقامات مصری دیده می‌شود بیشتر به این واسطه و ناشی از این مسئله است.
به عبارت دیگر نگرانی‌های که این رابطه ایجاد می‌کند در رفتارهای مقمات مصری بی تاثیر نیست. از این رو مصری‌ها در این موضوع با نوعی تحفظ برخورد می‌کنند. دلیل آن این است که می‌خواهند اینگونه جلوه داده نشود که یک نوع جمهوری اسلامی ایرانی جدیدی در مصر حاکم شده است. این مسئله ای است که برخی می‌خواهند آن را تبلیغ کنند و مقامات مصری نمی‌خواهند این تصور ایجاد شود. علاوه بر این آنها می‌خواهند پایشان را در نقطه محکمی‌بگذارند و با استواری بیشتری در این موضوع تصمیم بگیرند. به هر حال هنوز انتخاباتی برگزار نشده و مشخص نیست که چه کسی رئیس جمهور می‌شود. اگر جریان اخوان در مصر به حاکمیت برسد، یک سطح از روابط با ایران را ممکن است داشته باشیم، اگر قدرت به دست جریان پان عربیست‌های دو آتشه همانند عمر موسی بیفتد، نوع دیگری از روابط برقرار خواهد شد و چنانچه جریان سکولار طرفدارغرب نظیر البرادعی در انتخابات پیروز شوند، نوع متفاوت تری از روابط را با ایران شاهد خواهیم بود.
بنابر این من معتقدم ما نباید واکنش‌های شتابزده ای نسبت به این گونه اظهارات داشته باشیم و موضوع را باید به زمان بسپاریم تا پس از استقرار کامل رژیم جدید حاکم بر مصر به فکر گسترش مبنایی روابط دوجانبه ایران و مصر و همکاری‌های منطقه ای دو کشور باشیم. باید ببنیم دولت آینده چگونه دولتی خواهد بود و بر اساس آن در مورد این مسئله تصمیم گیری و اقدام کنیم.
نظر شما :