مجله هفته/ نگاه خریدارانه به مطبوعات

جرم اعضای گروهک منافقین مشخص شود

روزنامه رسالت در سرمقاله 20 فروردین اش با عنوان "اقدام عراقی ها برای اخراج منافقین" می نویسد: هم اکنون شیشه عمر منافقین در دست کشورهای غربی است. ایالات متحده امریکا، انگلیس و فرانسه سعی دارند به جای مقابله با تروریسم واقعی که در کالبد منافقین تجسم یافته است، به مامن و پناهگاه اعضای این گروهک تبدیل شوند. بسیاری از معاملات میان غرب و منافقین به عنوان پشت پرده صورت می گیرد و دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی غربی عملا کاری به فعالیت های خرابکارانه منافقین علیه جمهوری اسلامی ندارند. به عبارت بهتر کشورهای غربی چشم و گوش خود را بر روی فعالیت های تروریستی گروهک منافقین بسته اند و حتی برخی از آنها مسئله خروج منافقین از لیست گروه های تروریستی را در دستور کار قرار داده اند.

این روزنامه می افزاید: تکلیف منافقین در خاک عراق به طور کامل مشخص است. در این خصوص باید جرم هر یک از اعضای گروهک منافقین و ساکنان اردوگاه اشرف مشخص شود. در این میان کسانی وجود دارند که به طور مستقیم در زمان حکومت صدام حسین به سرکوب ملت عراق پرداخته اند و باید به این سبب محاکمه شوند. عده ای نیز که صرفا تعلقات ایدئولوژیک به گروهک منافقین داشته و در جنایات مستقیم آن دخیل نبوده اند باید از کشور عراق اخراج شوند. در هر صورت ابقای منافقین در خاک عراق به عنوان کشور همسایه ایران امکان پذیر نیست.

نویسنده همچنین تاکید می کند که تبرئه درباره منافقین معنا و مفهومی ندارد و پادگان اشرف جایی برای ماندن بخت برگشتگان منافق نیست. این سرنوشتی بود که از همان ابتدا در انتظار منافقین بود و امروز همگان به وضوح آن را مشاهده می کنند.

ناتو در لیبی نقش دوگانه بازی می کند

روزنامه جمهوری اسلامی 20 فروردین به "نقش مرموز ناتو در لیبی" پرداخته و نوشته است: تغییر تاکتیک ناتو در قبال بحران لیبی و تکرار حملات هوایی و موشکی علیه مواضع نیروهای مخالف قذافی، پرده از روی سیاست های دوگانه و رمزآلود غرب در قبال تحولات دنیای عرب برداشته و نشان می‌دهد ناتو درحال ایفای نقش مرموز است.

به نوشته این روزنامه، اگرچه ناتو تاکنون انجام هرگونه بمباران مواضع مخالفان قذافی را به شدت تکذیب می‌کرد ولی به خاطر تکرار حوادث و انعکاس جهانی گزارشات این فجایع، ناچار شده است آن را بپذیرد و در توجیه آن اعلام کند گویا اشتباهی رخ داده است. این حملات مکرر به همراه انتشار اطلاعات مربوط به توقف تقریباً کامل عملیات نظامی ناتو علیه نیروهای قذافی، نشانگر چرخش سیاسی آشکار غرب در قبال تحولات پرشتاب لیبی است و ماهیت اهداف و برنامه‌های واشنگتن را به نمایش می‌گذارد.

نویسنده معتقد است: واشنگتن مایل نیست سران عرب در منطقه تغییر کنند و آرزو دارد که همچنان با همان چهره‌های دست نشانده‌ای در تعامل باشد که برای چندین دهه در منطقه، مجری سیاست‌های واشنگتن بوده‌اند. اما چرا غرب علیرغم چنین دیدگاهی با مخالفین قذافی اظهار همبستگی و همراهی می‌کند؟ پاسخ این سئوال روشن است. غرب از طریق اعلام همبستگی با معارضین، موج سواری می‌کند تا اعتماد آنها را جلب نماید و از طرح و نقشه و ظرفیت آنها آگاه شود و در لحظه حساس، ضربه کاری و تعیین کننده را به کمک قذافی وارد کند و آنها را به حاشیه براند. غرب در عین حال نگران است که مبادا نیروهای مخالف با تمرکز در بن غازی و تقویت مواضع خود با پیشروی به سوی سرت و طرابلس بتوانند ضربه آخر را وارد کنند و غرب را باز هم غافلگیر سازند. دقیقاً به همین دلیل است که ناتو ترجیح می‌دهد "نقش دوگانه" بازی کند و به طور همزمان با معارضین در بن غازی و با طرفداران قذافی در مراکز کشورهای اروپایی مذاکره و مراوده داشته باشد.

بافت سیاسی لیبی و الگوی روسی

"مساله را خیلی پیچیده نکنیم" عنوان سرمقاله روزنامه ملت ما در تاریخ 21 فروردین به قلم متین مسلم است. در این سرمقاله می خوانیم: در به‌هم‌ریختگی اوضاع لیبی، غرب با اتکا به ناتو و به‌ویژه محاسبات غلط فرانسه که مرکل صدراعظم آلمان نیز به آن اشاره کرد، وارد عرصه‌ای شد که نقش روسیه و چین را در آن ندید و محاسبه نکرد. اینکه پوتین به صراحت تمام و فارغ از هرگونه ادبیات محتاطانه دیپلماتیک غرب را متهم به راه انداختن جنگ صلیبی کرد و آشکارا گفت؛ ممکن است حکومت لیبی حکومتی دموکراتیک نباشد اما این به غرب اجازه نمی‌دهد درصدد تغییر آن و به راه انداختن جنگ علیه این کشور باشد، بی‌شک بیان و موضعی تعارفی نبود.

نویسنده تاکید می کند: چه بپذیریم و چه نپذیریم حکومت لیبی در بلوک بندی‌های سیاسی از دهه 60 میلادی به بعد، جایگاهی مطرح در کوچه بن‌بست‌های خیابان‌های کرملین داشت که برق و روشنایی این جایگاه و کوچه از چین تامین می‌شد. قذافی حال به دروغ یا صادقانه سال‌ها سیاست‌های خود را با هماهنگی این دو قدرت به ویژه کرملین تنظیم می‌کرد، بافت سیاسی، چارچوبه‌های فکری، شیرازه ارتش، و نیروهای مسلح به تعبیر قذافی مردمی، همگی کپی و الگوهای مبتذلی از مدل‌های شرقی و روسی بود. از آن سو به ویژه طی دهه 80 تا نیمه دهه 90 کارشناسان چینی در حوزه‌های نظامی و امنیتی کارهای بزرگی در این کشور کردند و لیبی را سر پل مهمی در ورود به عرصه قاره آفریقا تبدیل کردند. این همه به جز سرمایه‌گذاری‌های اقتصادی بوده که پکن در لیبی انجام داده است. حال کدام عقل سیاسی یا استراتژیست نظامی حداقل در درون این دو قدرت می‌پذیرد به همین راحتی بازی را واگذارند و اجازه دهند ناتو هر کاری که مایل بود انجام دهد؟ امروز لیبی و فردا... خدا می‌داند.

خداحافظی با صفرهای پول ملی

«خداحافظی با صفرهای پول ملی» عنوان سرمقاله‌ روزنامه‌ مردم سالاری نوشته عباس محتشمی در 21 فروردین است که در آن می‌خوانیم: هنوز ارزش پول ملی ما آن قدر کم نشده که بخواهیم صفرها را از آن حذف کنیم. استهلاک اسکناس در کشور ما به علل گوناگونی مربوط است که هنوز نتوانسته ایم آن طور که باید و شاید بانکداری الکترونیکی و بهره گیری از کارت های اعتباری را ترویج دهیم. یعنی نباید کم کاری در زمینه توسعه بانکداری الکترونیک را به طریق دیگر و آنهم بسیار خطرناک از نظر اقتصادی و اجتماعی حل نمود. چراکه این طرح زمانی توجیه داشت که پرداخت الکترونیک وجود نداشت، اما الان با روش پرداخت الکترونیک نیازی به حمل اسکناس نبوده؛ لذا باید در اقتصاد کشور بیشتر به سمت انجام مبادلات الکترونیکی و انتقال از طریق سیستم بانکی، خود پردازها، چک و... حرکت کنیم، جابجایی پول به روش بانکداری الکترونیک سوق یابد و مردم نیز به جابجایی کمتر اسکناس ترغیب شوند.

به نوشته این روزنامه، باید توجه داشت که حذف صفرها از پول ملی به شرطی می تواند موثر باشد که همزمان با آن سیاست های ضد تورمی، استقلال بانک مرکزی، کنترل نقدینگی و یک سلسله اصلاحات مهم اقتصادی نیز اتخاذ شود. با این شرایط حذف تدریجی صفر از پول ملی به معنای برابرکردن تدریجی قدرت خرید است. در این حالت هر کسی که پول نقد دارد، متضرر می شود و افرادی که دارایی غیرنقدی دارند، این کاهش ارزش پول تاثیر چندانی در ثروت آنها نخواهد داشت... در نتیجه باید گفت اینکه حذف صفرها به تقویت پول ملی کمک می کند یا نه به این موضوع ارتباط دارد که آیا زیرساخت های اقتصادی و توسعه ای لازم در این خصوص فراهم شده یا خیر؟ چراکه واحد پول هرچه که باشد، اگر با شدت افزایش یابد، در تورم انعکاس پیدا می کند و در این مورد فرق ندارد، پول را با چه واحدی مورد شمارش قرار دهیم. 

عرصه‌قلم‌زنی تکیده و بی‌رونق شده است

روزنامه ابتکار درسرمقاله 23 فروردین خود با عنوان "جغد شوم از روزنامه‌ها هم شیربها طلب می‌کند" به قلم غلامرضا کمالی پناه به وضعیت نابسامان روزنامه ها و تعطیلی و به کما رفتن مطبوعات اشاره می کند و می نویسد: جای بسی تأسف است که عرصه‌ قلم‌زنی تکیده و بی‌رونق شده است. .. مرکب نحیف و سوارکار هم بی‌تفنگ است و «سوار بی‌تفنگ قدرت نداره/ سوار وقتی تفنگ داره سواره» روزنامه‌های مستقل‌تر آن‌قدر با وسواس و احتیاط برخورد می‌کنند که در برابر مطالبات مخاطبان لنگ و لوک هستند. تحلیل‌ها در این‌گونه روزنامه‌ها، به‌گونه‌ای است که انگار از ترس چماق «نبایدها» و شکسته‌شدن شیشه‌ عمرشان مجبورند مطالب مفید و حرف دل خود را قورت دهند و برعکس، به طرح مطالب کم‌اهمیت‌تر روی بیاورند. درواقع، به لکنت زبان افتاده‌اند و بریده‌بریده‌ گفتن‌ها و لرزش در گفتار، تأثیرگذاری و مخاطب‌یابی را ازشان گرفته‌است. با این وصف یوسفی هستند که خریداری ندارند، حرف می‌زنند و گوش شنوایی ندارند. «خود گویی و خود خندی/ عجب مرد هنرمندی»

ابتکار ادامه می دهد: امروزه وقت برای خوانندگان طلاست. اگر صرف خبررسانی باشد که اینترنت و ماهواره و تلویزیون کار را آسان کرده است و دسترسی به آنها ارزان‌تر از روزنامه‌ها برایشان تمام می‌شود. پس آنچه مطبوعات را متمایز می‌کند، تحلیل‌ها و گزارش‌های خبری و مقالات ژرف‌نگرانه و تازه‌ای است که آگاهی مخاطب را عمق ببخشد و جانش را سیراب کند. «هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود» مع‌الاسف چنین حس و حالی در هر دو طرف نیست و به گفته سعدی «ابر آزارند و نمی‌بارند»

پشت پرده برکناری مشایی

روزنامه جوان 22 فروردین در واکنش به تغییر غیرمنتظره در دولت و جایگزینی حمید بقایی به جای اسفندیار رحیم مشایی نوشت: برکناری ساختگی رحیم‌مشایی تلاش جریان انحرافی اصولگرایان برای به دست آوردن آرای مخالف دولت است.

این روزنامه نوشته که جریان انحرافی اصولگرایان در برنامه‌ای که «منتقدین خودساخته» نام دارد، می‌خواهد به برخی تغییرات، برکناری‌ها و تنش‌های ساختگی روی آورد.

آن‌طور که این روزنامه نوشته است٬ این جریان برخی از نیروهای خود را از نهادهای تحت مدیریت خود به فضای سیاسی کشور انتقال داده و سپس آنان را تحت عنوان منتقدین حول یک فهرست انتخاباتی متمرکز خواهد کرد. روزنامه جوان در عین حال خبر داده که در آینده تغییرات با کشمکش‌های ساختگی در بدنه دولت صورت خواهد گرفت.

محصول فتنه 88 عقلانیت مضاعف است

روزنامه رسالت در سرمقاله 24 فروردین با عنوان "فرصت ها و مخاطرات انتخابات مجلس نهم" نوشته صالح اسکندری با بیان اینکه اساسا هر انتخاباتی می تواند نوعی بازی برد- برد تلقی شود، می نویسد: انتخابات مجلس نهم نیز از این قاعده مستثنی نیست و به لحاظ ویژگی های خاص دوره کنونی چنین بازی ای دور از انتظار نیست.‏

صالح اسکندری می افزاید: یکی از ویژگی های خاص نهمین انتخابات مجلس شورای اسلامی واکسینه شدن کشور، افزایش بصیرت و آگاهی نیروهای سیاسی و مردم است که در معرض فتنه سال 88 قرار گرفتند و تجارب ذی قیمتی را از این فتنه به دست آوردند. برخلاف تصور دشمن فتنه 88 همچون ویروس ضعیف شده ای عمل کرد که کشور را در مقابل میکروب ها برای مدت ها واکسینه کرد. از سویی تصفیه مردمی نیروهای انقلاب و ضد انقلاب در حوادث سال گذشته آسیب های ساختاری و کار کردی تسویه حساب های سیاسی نخبگان در زمان انتخابات را به نمایش گذاشت.

نویسنده تصریح می کند که ستیزآلود کردن فضای سیاسی کشور در آستانه انتخابات و گرایش به بداخلاقی، تبلیغات منفی، بی تقوایی و ... نه تنها خدمت به مردمسالاری دینی نیست بلکه موجب سلب اعتماد عمومی می گردد. محصول فتنه 88 عقلانیت مضاعفی است که بر رفتار و گفتار مجموعه نیروهای معتقد به انقلاب و نوع رفتار انتخاباتی رای دهندگان در انتخابات امسال حاکم خواهد شد.

شنیدن صدای مردم برای اصلاح هدفمندی ‌یارانه‌ها

روزنامه تهران امروز در سرمقاله چهارشنبه خود با عنوان "زمان شنیدن انتقاد یارانه‌ای رسیده؟" به قلم محمد عدلی با اشاره به قبوض نجومی گاز و اعتراض های مردم به این میزان افزایش بها نوشته است:‏ به نظر می‌رسد در این برهه، زمان آن فرا رسیده است که دولت با شنیدن صدای منتقدان و نمایندگان مجلس به اصلاح رویه آزادسازی قیمت‌ها بپردازد تا قانون هدفمندی‌یارانه‌ها به سلامت مسیر اجرا را از سر بگذراند. هدف اصلی پیشنهاددهندگان و منتقدان نیز دفع خطرات احتمالی از سر راه هدفمندی ‌یارانه‌هاست تا طرحی که حالا به یک اصل در اقتصاد کشور بدل شده است، سرنوشت خوشایندی را تجربه کند.

نویسنده تاکید می کند: نکته مهم در این باب، این است که شنیده شدن صدای مردم برای اصلاح شیوه اجرای هدفمندی ‌یارانه‌ها موضوعی است که رئیس‌جمهور در آیین آغاز اجرای این قانون به مردم وعده داده بود. محمود احمدی‌نژاد در برنامه تلویزیونی 28 آذرماه سال گذشته که در آن از آغاز جراحی بزرگ اقتصاد سخن گفت، این طرح را طرحی مردمی خواند و اذعان داشت که دولت در طول اجرای طرح با شنیدن نظرات مردم به اصلاح امور خواهد پرداخت. در این ایام که مردم از طریق نمایندگانشان در مجلس نظرات خود را به دولت انتقال می‌دهند، انتظار می‌رود تا وعده رئیس‌جمهور عملی شود و شیوه اجرای هدفمندی‌یارانه‌ها به سمت اصلاح پیش رود. وعده‌ای که پیشتر در مورد نرخ گازوئیل جامه عمل پوشید و دولت با شنیدن صدای اعتراض فعالان حوزه حمل‌ونقل عمومی، نرخ 350 تومانی گازوئیل آزاد را به 150 تومان تقلیل داد.