شما هم آقای چاوز؟

ديپلماسى ايرانى:کابوس های هسته ای ایالات متحده یک به یک افزایش می یابند. تا دیروز کره شمالی بود که با آزمایش دو بمب هسته ای در اختیار خود کار را بر واشنگتن و همراهان غربی اش سخت کرده بود. امروز هم داغ ترین پرونده هسته ای، داستان هسته ای ایران است که سالهاست بر صلح آمیز بودن برنامه خود تاکید دارد اما غربی ها این ادعا را باور ندارند. فردا هم به گواه اسناد و شواهد موجود نوبت به کشورهایی مانند ونزوئلا می رسد که از هم اکنون برای پیوستن به بلوک هسته ای جهانی اعلام آمادگی کرده اند. ریل کلیر پالیتیک در تازه ترین نگاه خود به پرونده هسته ای کشورهای امریکای لاتین اشاره می کند و می نویسد: رابطه بسیار نزدیک و حسنه کاراکاس با تهران و اشتیاقی که هوگو چاوز برای تبدیل شدن به قدرت هسته ای از خود نشان می دهد، اسباب نگرانی کاخ سفید نشین ها را فراهم کرده است . همگان از مصیبت هسته ای جدیدی می ترسند که می تواند دست واشنگتن را در حنا بگذارد و البته این بار قرار نیست این آش را خاورمیانه‌نشین‌ها برای باراک اوبامای آمریکایی بپزند. این بار ظهور قدرت های هسته ای از آمریکای لاتین خواهد بود.

ریل کلیر در ادامه می نویسد: مجلس نمایندگان ایالات متحده این روزها در اختیار جمهوری‌خواهان است. جمهوری‌خواهانی که تندروی آنها بر هیچ کس پوشیده نیست. همگان می دانند که نقطه حساسیت این طیف راستگرا ، برنامه هسته ای و تسلیحاتی از این جنس است. مشاهده هیاهویی که برنامه هسته ای ایران در کنگره به راه انداخته و واکنش های تند و تیز تندروهای تکیه داده بر کرسی نمایندگی ، مشتی است نمونه خروار. خبرهای رسیده از واشنگتن حاکی از آن است که جمهوری‌خواهان در چند هفته آتی، بی‌شک دولت باراک اوبامای دموکرات را برای تحت فشار قرار دادن ونزوئلا برای بازگشت از جاده تبدیل شدن به قدرت هسته‌ای، در منگنه قرار خواهند داد. البته در این میان هم هستند تحلیلگرانی که ادعا می‌کنند احتمال دستیابی هوگو چاوز به تسلیحات هسته‌ای صفر نیست اما بسیار تا بسیار دور از ذهن است. در حال حاضر تنها کاری که از واشنگتن بر می آید مقابله با کشورهای دوست ونزوئلا است تا مانع از دستیابی کاراکاس به تسلیحات هسته ای شوند. هر بار نام هوگو چاوز به زبان می آید، نخستین عبارتی که در ذهن همگان مزه مزه می شود این است: امریکا ستیزی. در این فضا بی شک واشنگتن نمی تواند در حرکتی دیپلماتیک از آقای چاوز بخواهد که خیال هسته ای شدن را از سر بیرون برد.

این سایت در ادامه می نویسد: حتی اگر کاراکاس نیت هسته ای شدن را هم در سر داشته باشد باز احتمال موفقیت چاوز در این مسیر بسیار ضعیف است. جامه کشورهای هسته ای را بر تن کردن نیازمند زمان، سرمایه، تکنولوژی و علم هسته ای است . دستیابی به تسلیحات هسته ای از این امر هم سخت تر است. در شرایطی که جهانیان چهار چشمی ونزوئلا را زیر نظر دارند احتمال موفقیت این کشور در دستیابی به تسلیحات هسته‌ای بسیار ناچیز است. علاوه بر این حتی اگر کاراکاس به تکنولوژی تولید تسلیحات هسته‌ای هم دسترسی پیدا کند باز هم با مشکل تولید بمب هسته‌ای در اندازه قابل استقرار و استفاده روبه رو خواهد بود .

ونزوئلا در حال حاضر با مشکل کمبود منابع انرژی روبه رو است. بسیاری از مخالفان چاوز این ناکامی را به دلیل بی کفایتی وی می‌دانند. در این فضا اگر هوگو چاوز ادعا کند که برنامه هسته ای در سر داشته اهداف صلح آمیز و تامین انرژی را دنبال می کند، باز هم به سختی می توان این ادعا را پذیرفت. نخستین دلیل ان این است که ارتش ونزوئلا در حال حاضر با تهدید بالقوه ای روبه رو نیست و تجهیزات در اختیار این ارتش برای دفاع از کاراکاس کافی و حتی بیش از مقدار مورد نیاز است. بنابر این در شرایطی که چاوز اقدام به خریداری تسلیحات و تجهیزات بیشتر هسته ای کند باید به این حرکت شک کرد. در طول یک دهه گذشته، کاراکاس جنگنده‌های فراوان، هلیکوپترهای تهاجمی و موشک هایی از انواع و اقسام خریداری کرده است. با این همه ونزوئلا از سال 1823 تا کنون هیچ‌گونه تنش و تهدید خارجی را تحمل نکرده است .

ریل کلیر در ادامه می نویسد: چاوز داعیه دار رهبری جهان است اما حقیقت این است که فساد اداری که وی برای بقای در قدرت به راه انداخته می تواند طناب دار تلاش های او برای تبدیل شدن به قدرت هسته‌ای باشد . علاوه بر این چاوز ونزئلا را به بحران اقتصادی گرفتار کرده و همین مساله نارضایتی مردم از وی و دولتش را به بار آورده است . در این فضا متقاعد کردن مردم به تن دادن به هزینه‌های تبدیل شدن به قدرت هسته‌ای نه تنها سخت که غیرممکن است. سیستم حمل و نقل در ونزئلا نفس های اخر خود را می‌کشد. ساختاری قدیمی و تجهیزاتی قدیمی‌تر که دولت نمی‌تواند برای انتقال مایحتاج مردم از بنادر و انبارها به سطح شهر و سوپر مارکت ها به آنها اطمینان کند . علاوه بر این مخالفت های هوگو چاوز با تجار و اقتصاددان ها هم منجر به ناامیدی و سرخوردگی سرمایه‌گذاران شده است. 

کاراکاس شاید یکی از تولید کنندگان بزرگ نفت باشد اما نمی تواند از عهده هزینه های هنگفت برنامه های هسته ای برآید . در روزهایی که قیمت نفت تقریبا به سطح ثابتی رسیده است و در آینده هم نمی توانیم انتظار افزایش صعودی آن را داشته باشيم، بحران اقتصادی دورتادور آقای چاوز را فرا گرفته است . علاوه بر این احتمال باقی ماندن چاوز در قدرت در سال های آتی هم بسیار بعید است. اوضاع نابسامان اقتصادی ، بالا رفتن نرخ جرم و جنایت، فساد اداری و مالی در میان دولتمردان و اپوزیسیونی که هر روز قوی تر از دیروز می شود، همه و همه می توانند عرصه را بر آقای رئیس جمهور تنگ کنند. حتی اگر چاوز در جریان انتخابات 2012 هم برگ برنده را در دست بگیرد باز اداره امور در این فضای بحران زده برای وی بسیار سخت خواهد شد.

ریل کلیر در ادامه می‌نویسد: احمقانه است اگر فکر کنیم می توانیم برنامه هسته ای ونزئلا را نادیده انگاریم و البته هم‌زمان احمقانه تر است اگر گمان کنیم که ونزوئلا هم بحرانی مانند کوبا را برای ما رقم خواهد زد. ونزوئلا در حال حاضر تهدیدی برای امنیت ایالات متحده نیست. با این همه باراک اوباما باید به فکر استراتژی بلند مدتی باشد که بتواند برنامه هسته ای ونزوئلا را مهار کند. عاقلانه ترین کار برای آمریکایی ها این است که دست خود را از سیاست داخلی در ونزئلا کوتاه کنند. هر چه آمریکا کمتر نسبت به حوادث داخلی در کاراکاس موضع گیری کند، بی شک کاراکاس هم کمتر می‌تواند واشنگتن را مسبب شکست‌های خود بخواند. واشنگتن باید با مسکو ارتباط نزدیک‌تری برقرار کند و در این فضا از کرملین‌نشین‌ها بخواهد که از حجم همکاری های خود با کاراکاس بکاهند. حتی اگر پیش فرض احتمال دستیابی کاراکاس به تسلیحات هسته ای هم درست باشد، زمانه زمانه خویشتن داری از سوی واشنگتن است. آمریکایی ها باید راهکاری دیپلماتیک و به دور از جنجال برای مهار کاراکاس بیابند.