صلح با اعراب، تنها راه مهار ایران!

ديپلماسى ايرانى: پرونده هسته ای ایران روزهاست که در رسانه های اسرائیلی جای مخصوص خود را پیدا کرده است. یک روز دولتمردان این رژیم بر طبل جنگ می کوبند و ارتش را برای حمله به ایران مهیا می کنند. روز دیگر خبر می رسد که تل آویو نشین ها به درخواست همتاهای خود در آمریکا، اسلحه را به کناری نهاده اند و خویشتن داری پیشه کرده اند! در ماه های منتهی به سال 2011 میلادی، تحریم های جور واجور ایران را احاطه می کند و اسرائیلی ها لبخند رضایت خود را پنهان نمی کنند. افشاگری های ویکی لیکس یکی پس از دیگری از راه می رسند و البته نوک پیکان حملات خود را به سمت اعراب نشانه می روند. براساس اسناد ویکی لیکس، رهبران مصر، عربستان سعودی و امارات متحده عربی در گفتگوهای خود با مقام های غربی و آمریکایی از حمله به ایران حمایت شفاهی می کنند. همین جملات که تایید صحت و سقم آن آسان نیست باعث می شود تا بنیامین نتانیاهو بادی در غبغب انداخته و مقابل دوربین خبرنگاران بگوید: ایران نه تنها ما، که کل منطقه را با برنامه هسته ای خود به دردسر انداخته است.

اعراب چندان عکس العملی از خود نشان نمی دهند و البته که این سخنان را جنجال رسانه ای پوچ و بی مبنا می خوانند. فضای ملتهب خاورمیانه که هر بار سخن از جنگ در آن به میان می آید یک پای ثابت و البته غاصب آن اسرائیل است، همچنان در تب و تاب به سر می برد. بسیاری از تحلیل گران با این پیش بینی به استقبال 2011 رفتند که در این سال بی شک نبردی خاورمیانه را در برخواهد گرفت. نبردی میان اسرائیل با لبنان، یا حماس و یا ایران. با این همه در روزهای منتهی به سال 2011 میلادی، اسرائیلی ها ناگهان تغییر موضع دادند.

 تا دیروز سخن از دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای بود و خطر آغاز رقابت های تسلیحاتی در منطقه. ناگهان رئیس موساد میر داگان درست در روزهایی که قدرت را به جانشین خود واگذار کرده، در تغییر موضعی 180 درجه ای اعلام می کند که ایران تا سال 2015 میلادی هم سلاح هسته ای نخواهد داشت. همزمان معاون نخست وزیر رژیم صهیونیستی هم ادعا می کند که تهران حداقل تا دستیابی به تسلیحات هسته ای چند سالی فاصله دارد. همگان تلاش می کنند این تغییر موضع اسرائیل را تعبیر و تفسیر کنند.

در این فضا بخش اعظمی از اخبار ایران در رسانه های بین المللی مربوط به تعلل ایجاد شده در برنامه هسته ای ایران است. چرایی این تعلل یک بخش را تشکیل می دهد و تبعات این تعلل و توقف بخش بزرگ تر. برخی این تعلل را پیامد مستقیم تحریم ها می دانند، برخی زیرکی ایران، برخی هم دسترنج تلاش های غرب برای متوقف کردن ایران با هر ابزاری حتی اگر استاکس نت باشد. در این فضا روزنامه اسرائیلی هاآرتص در تازه ترین نگاه البته مغرضانه به این پرونده می نویسد:

اسرائیل برای کنترل برنامه هسته ای ایران تنها و تنها یک راه دارد و آن هم برقرای صلح در منطقه است. دو دهه است که همه ادعا می کنند که دولتمردان ایرانی به دنبال دستیابی به تسلیحات هسته ای هستند. بسیاری از تحلیل گران ادعا می کنند که درس هایی که ایران از جنگ با عراق گرفت و توسل صدام حسین به تسلیحات شیمیایی در برابر ایرانیان، نخستین جرقه های میل به دستیابی به تسلیحات هسته ای را در ایرانیان زنده کرد. دومین دلیل ایران برای نزدیک شدن به تسلیحات هم از منظر این کارشناسان، ذات تمایل ایرانی ها به ابرقدرت ماندن در منطقه بود.

هاآرتص در ادامه اشاره به دلایل موجود ادعا می کند که نابودی اسرائیل هم در حقیقت یکی از اصلی ترین انگیزه های ایران برای نیل به تسلیحات هسته ای بوده است. البته این تحلیل ها همگی دم دست ترین برداشت ها از برنامه هسته ای ایران است. حقایق بسیار پیچیده تر از این مسائل هستند. ایران این روزها برای رسیدن به هدف خود از برنامه هسته ای با مشکلات بسیاری روبه رو است. دستیابی ایران به برنامه هسته ای هم درست مانند افقی دوردست می ماند یا یک سراب که وقتی نزدیک تر می شوی می بینی هیچ نبوده است. دولتمردان در ایران برای هر حرکت خود منطق خاص خود را دارند و به منطق ارائه شده از سوی غرب اندک کاری ندارند.

هاآرتص در ادامه می نویسد: سال 2003 میلادی بود که جورج بوش رئیس جمهوری وقت با اعلام این خبر که صدام حسین تسلیحات کشتار جمعی در اختیار دارد به این کشور حمله کرد. در آن زمان ایران برنامه هسته ای خود را به گواه گزارش های آژانس بین المللی انرژی هسته ای متوقف کرد.  

این روزنامه اسرائیلی اندک اشاره ای به ناکامی امریکا و همراهانش در حمله به عراق برای یافتن تسلیحات کشتار جمعی نمی کند. این در حالی است که قریب به هفت سال از روزی که آمریکایی ها به عراق لشگرکشی کردند می گذرد و با این همه هنوز حتی یک مورد اسلحه کشتار جمعی هم در عراق یافت نشده است. بسیاری از تحلیل گران ادعا می کنند که دلیل عدم حمایت افکار عمومی غرب از شعار جنک اسرائیل علیه ایران ، تجربه تلخی است که در عراق داشته اند.

این روزنامه اسرائیلی در ادامه می نویسد : اخیرا برنامه هسته ای ایران به دلایلی که مشخص نیست به حالت تعلیق درآمده است. تحلیل کارشناسی این پرونده این است که ایران تا دستیابی به تسلیحات هسته ای دو تا سه سال زمان دارد. البته سرویس های اطلاعاتی واشنگتن و تل آویو در این خصوص با هم اختلاف نظر دارند. اسرائیلی ها بیش از امریکایی ها به برنامه هسته ای ایران با تردید و بدبینی نگاه می کنند و برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران هم عجله دارند. اسرائیلی ها هر بار از برآورد زمانی ایران برای دستیابی به تسلیحات هسته ای سخن می گویند، ادعا می کنند که تهران به تجهیزات نظامی هسته ای دست پیدا می کند و الزاما از بمب هسته ای سخن نمی گویند. مئیر داگان که در دوران ریاست خود بر سازمان موساد همواره تندترین مواضع در مورد ایران را اتخاذ می کرد اخیرا ادعا کرده است که تهران تا سال 2015 به علم هسته ای نظامی دستیابی پیدا نخواهد کرد. این مقام اسرائیلی ادعا می کند که تاثیر تحریم ها بر ایران در حقیقت سرعت دستیابی این کشور به تسلیحات هسته ای را کند کرده است. البته وی برای نخستین بار هم هشدار داده که در حال حاضر نیازی نیست اسرائیل به ایران حمله بازدارنده کند. حمله ای که در نهایت اسرائیل را مقابل نه تنها ایران که چند جبهه قرار دهد.

هاآرتص در ادامه می نویسد: حتی اگر حق با داگان هم باشد، باز هم 2015 و فاصله زمانی تا آن برای اسرائیلی ها چیز دندان گیری نخواهد بود. اسرائیل باید در این فاصله زمانی با کشورهایی مانند سوریه که تا پیش از این در لیست سیاه قرار داشتند، ارتباط برقرار کند. تل آویو باید به تنش با واشنگتن که از دو سال پیش آغاز شده، پایان دهد. نتانیاهو باید مسیر را برای صلح با فلسطین هموار کند و میانه روهای جهان عرب را راضی نگاه دارد .

 ترجمه و گردآوری : سارا قاسمی