عربستان به کمک مطبوعاتش وارد کارزار عراق مى‌شود
ديپلماسى ايرانى: به نظر مى‌رسد عربستان سعودى براى عملى کردن طرح پادشاه عربستان درباره عراق مى‌خواهد که از تمام امکانات و ابزارهايش استفاده کند. از جمله تبليغات رسانه‌اى که البته در اين راه هيچ ابايى ندارد که بگويد مى‌خواهد ايران را کاملا دور بزند. روزنامه الحيات چاپ لندن و وابسته به خاندان سلطنتى عربستان در سرمقاله امروز خود به همين موضوع پرداخته و تمام قد از پيشنهاد پادشاه عربستان دفاع کرده و هم‌زمان تا آن جا که ممکن بوده به ايران نيش و کنايه زده است.
غسان شربل، نويسنده اين سرمقاله يادداشت خود را اين گونه آغاز مى‌کند که: نمى‌توانيم از کنار حساسيت‌ها و دغدغه‌هايى که در سال‌هاى اخير رخ داده به راحتى بگذريم. تا کنون بارها در برابر سياست‌هاى کوتاه مدت که مى‌تواند مقاصد کوتاهى نيز در پى داشته باشد، کوتاه آمده‌ايم در حالى که چنين رابطه‌هايى مى‌تواند به ايجاد روابط پيچيده‌ترى در آينده منجر شود. چنين رابطه‌اى در ارتباط با کشورهاى همسايه نيز صادق است. هر اتفاقى کوچکى که در همسايگى ما رخ مى‌دهد مى‌تواند به طور مستقيم بر روابط درونى جوامع ما از يک سو و در رابطه با کشورهاى ديگر و منطقه‌اى از سوى ديگر تاثير مستقيم بگذارد.
نويسنده اين يادداشت در ادامه شمشير را از رو بسته و بدون اشاره با نام کشور همسايه مقصود يا فردى که به آن اشاره مى‌کند، مى‌نويسد: نمى‌توانيم به راحتى از کنار نگرانى روز افزونى که در منطقه در حال شکل‌گيرى است بگذريم. سرنگونى دولتى ظالم با هدف تشکيل دولت ظالمى ديگر در قلب منطقه چيزى نيست که بتوان از آن به راحتى گذشت. کما اين که ساختن آينده کشورى با سنگ پرانى يک کشور همسايه ساختنى نيست و نمى‌توان با تصفيه حساب‌هاى شخصى در امور کشور ديگر دخالت کرد و کشور ديگرى را به اراده خود ساخت.
وى سپس به اوضاع عراق مى‌پردازد و مى‌نويسد: اوضاع عراق بسيار سخت و خطرناک است. احتمالات بسيار خطرسازى مى‌تواند در اين کشور به وقوع بپيوندد. هيچ بعيد نيست که عراق نتواند به رغم گذشت 8 ماه از برگزارى انتخابات دولت تشکيل دهد. چيز پنهانى نيست که بحران تشکيل دولت به دليل اختلاف‌هاى شديد جريان‌هاى سياسى عراقى تا کنون معطل مانده است. بحران کسب اعتماد از مرزهاى قانونى عراق گذشته است. و اگر اوضاع را به دست جريان کرد بگذاريم در آن صورت اين سئوال به وجود مى‌آيد که نقش سنى‌هاى عرب در عراق جديد چيست؟ و آيا اين يک مشارکت حقيقى است يا حضور سنى‌ها فقط براى حفظ دکور است؟ پاسخ گفتن به اين پرسش اکنون امکان پذير نيست. بايد ديد دولت آينده عراق چگونه شکل خواهد گرفت و روابطش با ديگر پايتخت‌هاى عربى چگونه خواهد بود. آن چه در عراق در حال حاضر حائز اهميت است اين است که توازن اين کشور را هم جريان‌هاى سياسى در داخل و همه کشورهاى منطقه‌اى برقرار مى‌کنند.
کشورهاى همسايه عراق از اين که عراق از سايه يک همسايه امن خارج شده و خود منبع خطرى براى کشورهاى ديگر شود، نگرانند. به خصوص از اين که اين کشور بخواهد "نقشه راهى" براى خاورميانه بزرگ شود. اين مسئله باعث شده تا هر کدام براى تاثير گذارى بر عراق وارد عمل شوند.
سرمقاله نويس روزنامه الحيات سپس مى‌نويسد: راه حل عراق حالا حالاها کشف نشده باقى خواهد ماند. اين کشور مى‌خواهد با اصول دموکراتيک عرب و کرد و شيعه را کنار هم داشته باشد در حالى که اگر قرار باشد بر اساس قانون اساسى عراق دولت تشکيل شود، دولتى خواهد بود که مصدر فتنه خواهد شد. براى جلوگيرى از فتنه عراقى‌ها مجبورند که کمى قانون اساسى را دور بزنند و دولتى تشکيل دهند که در آن هم شيعيان و سنيان و کردها مشارکت داشته بانشد.
شربل در آخر يادداشتش به دفاع از پيشنهاد پادشاه عربستان مى‌پردازد تا بيش از همه نشان دهد که يادداشتى که نوشته است، سفارش شده از عربستان است. وى مى‌نويسد: اگر قرار باشد معماى تشکيل دولت عراق به خارج کشيده شود، جايى به غير از يک کشور عربى نمى‌تواند نخواهد بود و قطعا هم پايه‌هاى آن نه بر مبناى دشمنان ايران و هم‌زمان نه بر اساس خواسته‌هاى تهران شکل نخواهد گرفت. چرا که واضح است دولتى که بخواهد با ايران دشمنى کند استقرار نخواهد داشت و همچنين عراقى که بخواهد از تهران اداره شود، عراق مستقرى نخواهد بود. اين واقعيتى است که بايد به آن اعتراف کرد و از فرصت‌هاى موجود پيرامون آن نيز نهايت استفاده را برد. پيشنهاد ملک عبدالله بن عبدالعزيز نيز براى استفاده از اين فرصت است. همه نيروهاى عراقى از ثقل عربى و اسلامى و بين‌المللى عربستان آگاهند و مى‌دانند که پادشاه عربستان دوست آنها است. البته بايد رداى اتحاديه عرب نيز پشت سر آنها باشد. اکنون وقت آن است که عراق به جايگاه اصلى‌اش بازگردد و همچنان ميراث‌دار تاريخ عميقش باشد.
نظر شما :