ملزومات مذاکره را دريابيد
ديپلماسى ايرانى: محمود احمدى نژاد، رئيس جمهور ايران بعد از بازگشت از سفر لبنان و معلوم شدن زمان مذاکرات خانم اشتون و آقاى جليلى، دور جديدى از اظهارات جنجال برانگيز درباره رابطه با غرب را شروع کرده است.
او که مدتى بود درباره پيش شرط‌هاى اعلام شده بعد از تصويب قطعنامه 1929 شوراى امنيت سکوت کرده بود، در جمع مردم اردبيل با يادآورى پيش شرط‌هاى ايران براى مذاکره گفته است: ما آماده مذاکره هستیم اما گفتگویی که از موضع عدالت و احترام باشد. حفظ احترام متقابل و عدالت در گفت و گو‌ها البته در مقطع چهار ماهه سکوت ايران و غرب درباره مذاکرات هم به دفعات از جانب مقامات ايرانى مورد تاکيد قرار گرفته است.
نکته جديد در موضع احمدى نژاد به تفسير او از شرايط ايران برمى‌گردد. احمدى نژاد در جمع مردم اردبيل دوباره شرايط ايران براى مذاکره را بيان کرده است، اما اين بار با تاکيد بر اين که هر پاسخى به سوالات مطرح شده از سوى ايران داده شود، براى ايران فرقى ندارد گفته است: دوست داریم نظرات قانونی و منطقی بدهید اما اگر غیر از آن هم نظراتی ارائه کردید با شما مذاکره خواهیم کرد. اما مذاکره ما با کسی که می خواهد با ما همکاری و دوستی کند و قانون را بپذیرد با کسی که قصد دشمنی دارد و نمی خواهد بر پایه عدالت گفتگو کند متفاوت است.
او در ادامه تاکيد کرده است که در صورتى که ايران اين گونه دريابد که طرف مقابل مذاکره به مقررات آژانس پايبندى ندارد و از بمب‌هاى رژيم صهيونيستى حمايت مى‌کند و در مذاکرات به دنبال دوستى نيست،در قبال مذاکرات سکوت خواهد کرد و در اين صورت نتيجه همان است که تاکنون پيش آمده است.
اين سخنان احمدى نژاد در حالى که ايران در نيمه نوامبر گفت و گو با نماينده 1+5 را در پيش رو دارد تا حدى نگران کننده است. اگر سخنان او در جمع خانواده‌هاى شهدا و ايثارگر اردبيل را هم که گفته است به زودى استکبار در کمال ضعف به سمت ايران آمده و ضمن عذرخواهى تقاضاى برقرارى رابطه با جمهورى اسلامى‌ايران خواهد کرد، را به اظهارات قبلى او اضافه کنيم،بر شدت اين نگرانى‌ها افزوده خواهد شد.
اظهارات احمدى نژاد به طور تلويحى اين مفهوم را منتقل مى‌کند که ايران با تاکيد بر مواضع پيشين خود و در حالى که موضوع تحريم‌هاى بين المللى قرار دارد، قصد آن را ندارد که در گفت و گو‌ها انعطاف نشان دهد و از طرف مقابل انتظار دارد که تمام شرايط ايران را بپذيرد.
با توجه به تعلل‌هاى ايران و طرف مقابل براى تعيين زمان مذاکرات، به نظر مى‌رسد بايد اکنون از اين فرصت به دست آمده نهايت براى حل هرچه سريع تر مسئله هسته اى ايران استفاده را برد و مذاکرات را با جديت پيگيرى کرد. بديهى است که توجه به منافع ملى اساسى ترين راهنماى مذاکرات به شمار مى‌آيد اما بايد در تصميم گيرى در خصوص اين مسئله ضررهاى احتمالى ادامه اين بحران را در نظر داشت.
اکنون که ما و طرف مقابل در انتظار زمان مذاکره درباره پرونده اى هستيم شايد بهتر باشد از طرح مباحث اختلاف برانگيز و جنجالى که مى‌تواند در روند مذاکرات تاثير گذار باشد، بپرهيزيم تا بتوانيم با جديت در روند مذاکره، راه حلى براى مسئله هسته اى که بيش از هفت سال انرژى و منابع ملى و وقت سياستمداران کشور را به خود اختصاص داده است، بيابيم.
نظر شما :