سیاست خارجی گوردن براون این است

گوردن براون، نخست وزیر بریتانیا سعی می کند خود را با تونی بلر، نخست وزیر پیشین این کشور متفاوت جلوه دهد. آقای بروان بر عکس تونی بلر که هر زمان فشارهای گروه های مختلف در بریتانیا بر روی وی افزایش می یافت می دانست که واشنگتن با روی باز از وی استقبال خواهد کرد ترجیح می دهد که در خانه خود آرامش و آسایش داشته باشد و البته در صورتی که فشار افکار عمومی وی را مجبور به برگزاری انتخابات زود هنگام پارلمانی کرد، حزب کارگز پیروز انتخابات باشد.

خروج نیروهای بریتانیایی از عراق

نیروهای بریتانیایی شانه به شانه سربازان آمریکایی در عراق جنگیده اند، اما برنامه گوردن براون، نخست وزیر این کشور برای عقب نشینی نیمی از نیروهای بریتانیایی تا بهار سال آینده نشان می دهد که بریتانیا به همپیمان خود پشت کرده است.

نخست وزیر بریتانیا روز دو شنبه 8 اکتبر در پارلمان این کشور اعلام کرد که نیروهای خود را به 2 هزار و 500 نفر تقلیل خواهد داد.

با چنین اقدامی آینده نیروهای بریتانیایی در عراق تا حدودی قابل پیش بینی است. یکی از مقامات ارشد ارتش بریتانیا اعلام کرد که احتمال اینکه تمام نیروهای بریتانیایی تا پایان سال 2008 عراق را ترک کنند وجود دارد.

در حال حاضر 5 هزار و 500 نیروی برتانیایی در عراق و 7 هزار سرباز بریتانیایی در افغانستان حضور دارند که تعداد سربازان برتانیایی در افغانستان به زودی به 7 هزار و هفتصد تن خواهد رسید. ژنرال دیچارد دانات، رییس ارتش بریتانیا اخظار داده است که تعداد نیروهای بریتانیایی در ناتو برای مقابله با نیروهای طالبان نیازمند نیروهای امدادی هستند.

طبق برنامه قرار است تا نیروهای بریتانیایی تا سال نو میلادی به 4 هزار تن کاهش پیدا کند. این در حالی است که برنامه ارتش بریتانیا به دو قسمت تقسیم شده است. انتظار می رود که در بخش اول نیروهای بریتانیایی در مرز ایران و عراق به کنترل منطقه کمک کرده  و مسوولیت آموزش نیروهای امنتی را در این منطقه بر عهده بگیرند.

در مرحله دوم تعداد سربازان بریتانیایی در عراق به 2 هزار و 500 تن کاهش خواهد یافت و وظیفه نیروهای برتانیایی بر نظارت و آموزش نیروهای ارتش عراق متمرکز خواهد شد. در ماه آوریل سال آینده برنامه خروج نیروهای برتانیایی مورد بررسی قرار می گیرد تا دولت بریتانیا راه حلی برای خروج کامل نیروهای خود از عراق را پیدا کند. یکی از مقامات دولتی بریتانیا اعلام کرد که برای خروج کامل نیروهای بریتانیایی از عراق هیچ تضمینی وجود ندارد.

واشنگتن همواره کشورهای درگیر در عراق را بیش از واقعیت اعلام کرده است به طوری که یکباره اعلام کرد که نیروهای 34 کشور جهان در عراق می جنگند. اما اسپانیا نیروهای خود را در سال 2004 از عراق خارج کرده اند. هلند، سنگاپور، اکراین، نروژ و مجارستان در سال 2005 عراق را ترک کردند و در سال 2006 ایتالیا و ژاپن نیز از این میدان جنگ خارج شدند. گرجستان و لهستان نیز که نیازمند حمایت های آمریکا در مقابل روسیه بودند به حضور سمبلیک خود در این کشور ادامه دادند.

تحلیلگران معتقدند که براون با این اقدام خود دست به قمار بزرگی زده است چرا که از آینده امنیتی بصره بی خبر است.

بریتانیا و آمریکا جنگ علیه عراق را در سال 2003 آغاز کردند و در آن زمان گوردن براون به عنوان وزیر دارایی بریتانیا برای تامین بودجه جنگ رای داد اما به نظر می رسد آنچه که امروز در سیاست خارجی بریتانیا نقش مهمی بازی می کند این است که آقای براون درصدد است تا به مردم بریتانیا و جهان نشان دهد که تفاوت های زیادی با تونی بلر، نخست وزیر پیشین بریتانیا دارد.

توبی دادج از موسسه مطالعات استراتژیک بین المللی در خصوص تصمیم گوردن بروان اعلام کرد که عقب نشینی نیروهای بریتانیایی از عراق در این موقعیت زمانی زود است چراکه این عقب نشینی از طرف نیروهای شبه نظامی شمال عراق به عنوان یک پیروزی تلقی می شود و می تواند خشونت ها را در منطقه افزایش دهد. وی همچنین معتقد است که گوردن براون در مورد پیروزی و عقب نشینی نیروهای بریتانیایی حقیقت را نمی گوید.

وی که یکی از متخصصان مسائل عراق و خاورمیانه است گفت که به عقیده من این اقدام براون برای نشان دادن سیاست های متفاوت خود رد مقابل آمریکا است تا بتواند برگ برنده انتخابات بعدی را در دست داشته باشد.

واقعیت امر این است که نیروهای بریتانیایی دارند از عراق فرار می کنند.

باب استوارد، سرهنگ بازنشسته ارتش بریتانیا که فرمانده ارتش بریتانیا در بوسنی بود نیز معتقد است که عقب نشیینی نیروهای بریتانیایی از عراق یک فاجعه است. اگر ما بصره را در این شرایط رها کنیم درست همان کاری را کرده ایم که آمریکایی ها در ویتنام انجام دادند.

اما به نظر می رسد که گوردن بروان در صدد است برای پیروزی در انتخابات بعدی که بعید است پیش از سال 2009 برگزار شود پیروز شود و بنابراین حاضر است که اکنون این پیروزی را فدای رابطه با آمریکا کند.

نخست وزیر بریتانیا در صدد است تا با رابرت گیت، وزیر دفاع آمریکا دیدار کند. منابع خانه شماره 10 داونینگ استریت اعلام کرده اند که آمریکا با خروج سریع نیروهای بریتانیایی از عراق مخالف نیست اما برخی از تحلیلگران آمریکایی با شک و تردید به گزارش های بریتانیا از عراق می نگرند. ژنرال جک کین، نماینده پنتاگون در عراق در ماه آگوست در مصاحبه با یکی از شبکه های بریتانیایی اعلام کرده بود که ارتش آمریکا هرگز نیروهای زیادی برای کنترل در عراق نداشته است.

آرامش نسبی با ایران

گوردن براون روز گذشته در خصوص برنامه هسته ای ایران اعلام کرد که هیچ برنامه ای برای حمله به ایران ندارد و ترجیه می دهد تا مسئله ایران از طریق یک راه حل دیپلماتیمک به نتیجه برسد.

نخست وزیر بریتانیا که در یک کنفرانس خبری شرکت کرده بود اعلام کرد که درصورتی که آمریکا قصد حمله نظامی به ایران را داشته باشد ما از این کشور حمایت نخواهد کرد. وی همچنین گفت که که هر چند مسئله هسته ای ایران موضوعی بدو ن چالش نخواهد بود اما من بر این باور هستم که می توانیم این مسئله را ازطریق دیپلماتیک به نتیجه برسانیم.

آقای بروان با اعلام اینکه اگر سازمان ملل تشخیص دهد که اعمال تحریم ها بر ایران موثر خواهد بود، در صورت نیاز این تحریم ها اعمال خواهد شد گفت که اقدامات بیشتز برای ایران را ضروری نمی دانم.

 به نظر می رسد که گوردن بروان خواهان یک روند آرام در سیاست خارجی خود است. وی پیش از این نیز در جلسه حزب کارگر اعلام کرده بود که تمام نیروی خود را برای افزایش رفاه مردم بریتانیا انجام خواهد داد و مسائل داخلی کشورش را در اولویت برنامه های خود قرار داده بود.

وی در سخنرانی سالانه حزب کارگر که ماه پیش برگزار شده بود با تمرکز بیشتر بر روی موارد نقض حقوق بشر نشان داد که خواهان یک سیاست صلح جویانه در روابط خارجی خود است.

شاید از نظر مخالفان عقب نشینی نیروهای بریتانیایی از عراق، اقدامات اخیر آقای براون کمی عجولانه و خارج از چارچوب سیاست خارجی بریتانیا باشد اما گوردن براون این واقعیت را می داند که حمله نظامی به عراق شکست خورده است و حضور بیشتر نیروهای نظامی در این کشور تنها ایجاد آرامش و ثبات را در این کشور به تعویق می اندازد.

 وی که اکنون طعم ناکامی در عراق را به خوبی درک می کند می داند که حمله به ایران در هر شرایطی کارساز نخواهد بود و تنها بی ثباتی را در منطقه افزایش خواهد داد.