کره جنوبی هم واشنگتن را می‌خواهد هم ایران را لازم دارد
دیپلماسی ایرانی: ایالات متحده عزم خود را برای تحت فشار قرار دادن ایران به هر قیمتی جزم کرده است. کشورهای اروپایی با او در این مسیر همراه شدند و اکنون نوبت به آسیایی‌ها رسیده است. کره جنوبی در زمره کشورهایی است که واشنگتن دست خود را برای همراهی با خود در تحریم‌های ایران به سمتش دراز کرده است. در اینچنین شرایطی است که رابطه اقتصادی کره با ایران روزهای بحرانی خود را می‌گذراند. ایالات متحده از کره جنوبی خواسته است که علاوه بر احترام به تحریم‌های شورای امنیت، از تحریم‌های یکجانبه کنگره این کشور نیز تبعیت کند.
واشنگتن از سئول می‌خواهد که تحریم‌هایی یکسان با اتحادیه اروپا را اتخاذ کند. بر همین اساس نه تنها معاملات تسلیحاتی میان سئول و تهران ممنوع می‌شود بلکه معاملات تجاری هم تحت شعاع قرار می‌گیرند. سئول اصرارهای واشنگتن را به از دست دادن بزرگترین بازار اقتصادی خاورمیانه تعبیر می‌کند و بدیهی است که چندان از این اصرارها دلخوشی ندارد.
اما سوال اینجاست که ایران برای کره جنوبی به چه معنا است؟ ایران با جمعیتی بیش از هفتاد میلیون قدرت اقتصادی است که حرف نخست را در منطقه می‌زند. سومین گنجینه نفتی است و دومین رتبه در حوزه تولید گاز را به خود اختصاص داده است. ایران بزرگترین مصرف کننده کالاهای کره‌ای در خاورمیانه است و حجم تجارت‌های میان دو کشور سالانه از مرز ده میلیارد هم عبور می‌کند. شاید کره‌ای‌ها بیشتر نگران معادلات تجاری خود با ایران باشند اما حجم بالای تبادلات فرهنگی میان دو کشور هم قابل اغماض نیست.
با این همه برای ایالات متحده ایران کشوری دشمن است. ایران و واشنگتن سی سال است که این خصومت را مزه مزه می‌کنند. شاید به همین دلیل است که ایالات متحده، ایران را محور شرارت می‌خواند و حامی تروریست. این روزها سئول میان ایالات متحده و ایران گرفتار شده است. واشنگتن متحدی استراتژیک برای سئول است و بدیهی است که گذشتن از خیر این دوستی کار آسانی نیست. دوستی سیاسی با واشنگتن برای کره جنوبی به نوعی به معنای تامین منافع استراتژیک است. اکنون پرسش اینجاست که آیا کره جنوبی می‌تواند به نوعی هم ایالات متحده را در کنار خود داشته باشد و هم ایران را از دست ندهد؟
اکنون زمان آن فرا رسیده است که سئول از ظرفیت‌‌های دیپلماتیک خود کمال استفاده را بکند. باید برای حفظ رابطه تجاری با ایران به دنبال کانال‌هایی فرعی بود. شاید اگر سئول آنچه را که از حفظ ارتباط با ایالات متحده از بعد حداقل استراتژیک نصیبش می‌شود، توضیح دهد، ایران نیز به نوعی این رابطه را درک کند. ایالات متحده سئول را برای بستن شعبه بانک ملت ایران تحت فشار قرار داده است. بر همین اساس سئول می‌تواند از مجراهای بانکی و مالی ایران در امارات متحده عربی استفاده کند. البته شرکت‌ها و کمپانی‌های کره‌ای می‌توانند حساب خود را از دولت جدا کنند.
همزمان سئول باید به زبان دیپلماتیک منفعت رابطه با تهران را برای واشنگتن توضیح دهد. شاید سئول بتواند نقش میانجی میان ایالات متحده و ایران را هم بازی کند. سئول هم می‌تواند عملکرد ترکیه را به عنوان الگویی برای خود مد نظر قرار دهد. ترکیه به راحتی با استفاده از نقش میانجی‌گری میان ایران و غرب از فشارهای امریکا برای تحریم ایران بگریزد. کره جنوبی نیز باید مانند هند اصرار کند که از تحریم‌های شورای امنیت تبعیت می‌کند اما کاری به کار تحریم‌های به تصویب رسیده در کنگره ندارد.
منبع: روزنامه دولتی کره شمالی "جون جانگ دیلی "
نظر شما :