نیازهای نیروی دریایی هند،چه کشورهای را به منطقه می کشاند؟

درحالی که نیروی دریایی هند با افزایش قدرت اقتصادی و نظامی اش، خود را برای نقش جدیدی در اقیانوس پهناور هند آماده می کند، بسیاری از سازندگان تسحیلات نظامی دریایی چشم خود را به بازار میلیارد دلاری نیروی دریایی هند دوخته اند.

سروش مهتا، فرمانده نیروی دریایی هند به تازگی اعلام کرده است که نیروی دریایی  کشورش اش تا سال 2020، حدود 100 هواپیما در اختیار خواهد داشت که شامل 40 تا 50 فروند جنگده های  میگ 29 کی، 30 فروند هواپیمای گشت زنی با برد زیاد و 20 فروند هواپیمای آموزشی خواهد بود.

در حال حاضر، آنچه نیروی دریایی هند بیش از همه به آن احتیاج دارد هواپیماهای گشت زنی دریایی است چرا که از ناوگان گشت زنی این کشور به دلیل فرسودگی و کاهش قابلیت، استفاده از آنها کاهش یافته است.

با درنظر گرفتن اینکه بیش از 2 میلیون متر مربع از مناطق ویژه اقتصادی هند نیاز به نظارت مداوم دارد، جامعه جهانی از هند توقع دارد که در این مناطق تنها نقش یک حامی را بازی نکرده بلکه مسوولیت نظارت بر منطقه ای فراتر از مناطق ویژه اقتصادی خود را برای جلوگیری از هرگونه اقدام تروریستی در منطقه بر عهده داشته باشد.

فرمانده نیروی دریایی هند همچنین اظهارداشت که ظرفیت گشت زنی دریایی این نیرو با نیازهای نیروی دریایی هماهنگی ندارد چرا که نیروی دریایی ارتش مسوولت منطقه بزرگی از سواحل آفریقا تا جنوب دریای چین را عهده دار است.

ناوگان

ناوگان گشت زنی دریایی نیروی دریایی هند از اواسط  دهه 1980 تجهزات خود را از شوروی سابق تامین کردند. این ارتش در آن زمان 5 فروند ایلیوشین  38 را از شوروی سابق خریداری کرد که 2 فروند از آنها چند سال قبل از بین رفتند و دو فروند ایلیوشین  38 جدید جایگزین آن شد. این در حالی است که ناوگان هواپیماهای توپلف142 این ارتش به دلیل کهنه گی زیاد و خرابی قطعاتشان در شرایط بدی قرار دارند.

پیشتر در نظر گرفته شده بود تا توپلف های 142 را با قطعات الکترونیکی تازه بهسازی کنند همانند بهسازی دیگر قطعات الکترونیکی که برای تجهیرات الکترونیکی دیده بانی و راداری  و جنگاورهای الکترونیکی استفاده می شود.

تپلف 142 ام بییر غول پیکر در اصل به عنوان  بمب افکن قوی  تپلف95 در دوره پیش از عصر هواپیماهای جت ساخته شده بود و در دوره اوج قدرت بلوک شرق به عنوان مهم ترین هواپیمای بمب افکن به حساب می آمد.

یک هواپیمای تپلف142 می تواند از بمبئی به ژوهانسبورگ پرواز کند و همین مسیر را برگردد بدون آنکه نیاز به سوختگیری داشته باشد. این هواپیما در واقع می تواند بیش از 18 ساعت بدون وقفه پرواز کند. قابلیت پرواز طولانی این هواپیما به هند یک توانایی و قدرت خاص و فرافکنی قدرت می دهد اما این اسب جنگی دیگر پیر شده است و نیازمند مراقبت و تعمیرات ویژه است.

حتی نو سازی ایلیوشین های  38 نیز محدودیت زمانی خاصی دارند و نیروی دریایی هند به دنبال یک راه حلی است که بتواند برای همیشه از امکانات خود استفاده کند.

با گرم شدن رابطه دفاعی آمریکا و هند، دهلی نو می خواست بر اساس قرارداد بیع سریع که پیشتر 12 رادار تعیین موقعیت جنگ افزار را به ارزش 140 میلیون دلار به ارتش هند آورده بود، 6 فروند هواپیمای دست دوم  اوریون پی-3-سی نیروی دریایی آمریکا را خریداری کند البته به شرط بازسازی توسط شرکت لاکهید مارتین. اما نگرانی ها در هند همچنان ادامه داشت چرا که نیروی دریایی پاکستان از بیش از 15 سال قبل از همین مدل هواپیما استفاده می کرد.

پس از آن بوئینگ با آخرین مدل از هواپیماهای گشت زنی دریایی چند منظوره پزیدون 8 شروع به همکاری کرد و مقامات هندی در ماه آوریل سال گذشته درخواستی را مطرح کردند تا از تولید کننده های دیگر نیز قیمت بگیرند.

هند چه پاسخی گرفت؟

در پاسخ کمپانی بوئینگ و تولید کننده قدیمی روسی که امروزه روزونورواکسپرت نام دارد، یی ای دی اس ایرباس 319 اروپایی، شرکت گلوبال هاوک آلمانی و نیمرو ام آر آ 4 برتانیایی نیز وارد عرصه رقابت شدند.

در مرحله تازه جنگنده فالکون 900 از کارخانه های هواپیما سازی اسراییل و همچنین یک فروند پی 3 سی از لاکهید مارتین نیز به پیشنهادهای ارائه شده اضافه شدند. از آنجا که مذاکرات با روسها و اسراییلی ها برای جایگزینی تپلف142 مسکوت ماند، تپلف142 ها همچنان رقابت در میان دیگر شرکت ها را پابرجا نگه داشته اند.

پیشنهاد EADS برای ایرباس319 همانند همان پیشنهادی است که نیروی دریایی هند اولین بار به ایتالیا و آلمان داده بود و دارای یک محفظه برای بمب است که می توانست به محل حمل بار هواپیما منتقل شود و محل نصب موشکها بر روی بالها قرار گیرد.

اما نیروی دریایی هند هواپیمایی را می خواست که زیردریایی ها را ردیابی کرده و بتواند آنها را هدف قرار دهد.

در حال حاضر، نیروی دریایی هند درصدد است تا هشت هواپیمای دریایی دور برد تهیه کند و تصمیم برای تهیه این هواپیماها در سال جاری گرفته خواهد شد. این هواپیماهای دریایی چند منظوره شامل توسعه وضعیت خاص پزیدون 8 نیروی دریایی هند می شود که در تستهای صنعتی این کشور و فعالیت های تضمینی نقش بسزایی دارند و هشت هواپیمای هند طی چهار سال به این کشور تحویل داده خواهد شد.

خطر تروریسم

مذاکره بر سر قیمت خرید این هواپیماها همچنان ادامه دارد. در عین حال هند مجبور است تا به خاطر کاهش حضور ناوگان خود خطر تروریسم را نیز به جان بخرد. تنگه مالاکا که میان کشور مالزی و جزیره سوماترا واقع شده است و دریا راه های اطراف اندونزی که به نظر می رسد مکانهایی مستعد برای رشد تروریسم است و دزدان دریایی این منطقه مشکلات هند را افزایش می دهد.

این مناطق به عنوان مناطق اختناق بخش مهمی از کشتیرانی جهانی است. اما از مناطقی است که هند با نگرانی به آن می نگرد چراکه بیش از 90 درصد تجارت دریابرد هند از طریق این مناطق صورت می گیرد. 90 درصد انرژی هند از طرق دریا به این کشور می رسند و حفاظت از این محموله ها و جلوگیری از دریابند شدن این مناطق در درگیریهای ناحیه ای برای هند بسیار حیاتی است.

برای حفظ امنیت و آرامش در این منطقه قدرت های جهان از هند می خواهند تا نقش مهارکننده ای را در این منطقه بر عهده بگیرد.

در حال حاضر نیروی دریایی هند به ناوگان نظارت دریایی خود به حدود 20 فروند هواپیمای دورنیه و هواپیمای جستجوگر مارک 2 مارکر اسراییل و وسایل نقلیه هوایی بدون مام هرون بعلاوه ایلیوشین 38 ها و تپلف142های خود وابسته است تا بتواند 7 هزار و 516 کیلومتر از خطوط ساحلی، هزارو 197 جزیره و دو میلیون متر مربع از مناطق ویژه اقتصادی خود را که به زودی با توجه به قانون جدید دریاها زیر نظر سازمان ملل دوبرابر خواهد شد را کنترل کند.

هر چند به نظر نمی رسد که پزیدون 8 A پیش از سال 2013 به هند تحویل داده شود.

بی اعتمادی های شدیدی نسبت به استقرار سیستم دفاعی هند وجود دارد. دولت آمریکا پس از آزمایشهای پوخاران 2 و از رده خارج شدن هلیکوپترهایSea King  و Sea Harriers ممنوعیت هایی را در تهیه تسحیلات دفاعی هند به وجود آورده است.

هرچند، همکاری برای تولید انرژی هسته ای غیر نظامی بین آمریکا و هند می تواند به همکاریهای نظامی در آینده منجر شود و این همکاریها همراه با معاملات خوب دفاعی نوید بخش این پیام از سوی آمریکایی ها است که سیستم دفاعی هند دوباره دچار بحران نخواهد شد.

این درحالی است که شرکت بوئینگ همچنان در رقابت با دیگر شرکت ها است تا بتواند نیاز 126 هواپیمای جنگی هند را تامین کند و در چنین شرایطی دولت هند باید با یک تصمیم درست سیاسی به این نتیجه برسد که آیا ناوگان دیده وری و هواپیماهای جنگی اش را باید از یک شرکت آمریکایی خریداری کند یا نه. منابع دفاعی هند معتقدند که تصور اینکه هر دوی این قراردادها با شرکت بوئینگ بسته شود بسیار دور از ذهن است.