امارات مستاجر و ادای مالکیت

از هنگامی که انگلیسی ها برای حفاظت منافع کمپانی هند شرقی در شبه قاره وارد خلیج فارس شدند منطقه رنگ ارامش به خود نگرفته است. علاوه بر منافع اقتصادی کمپانی هند شرقی و جنبه های سیاسی دفاع از هند عامل دیگری که پای بریتانیا را به منطقه کشاند، بی‌نظمی‌ها و راهزنی‌های دریائی طوایف جواسم در سواحل جنوبی خلیج فارس بخصوص در مسندم و امارات امروز بود.

در سال 1819 کشتی های جنگی انگلیس برای سرکوب دزدان دریائی عرب (غالبا جواسم) وارد خلیج فارس شدند و بعد از نابودی قوای جواسم با مذاکره با شیوخ سواحل جنوبی خلیج فارس قرارداد صلح 1820 را امضا کردند و تحت الحمایه بریتانیا در امدند و این نفوذ سیاسی و نظامی تا کنون ادامه داشته است.

ورود بریتانیا به خلیج فارس تدریجا نقش ایران را در منطقه کاهش داد و برخی شیوخ عرب سواحل جنوبی خلیج فارس دم در اورده اند و تا کنون هم به پشتیبانی همان نژاد انگلوساکسون هراز چندگاهی دم خود را نشان می دهند.

تا هنگام حاکمیت پهلوی در ایران جدل و دعوا بین عوامل انگلیسی (پهلوی و شیوخ اماراتی) از طرف غربی‌ها مهار می‌شد، اما پیروزی انقلاب اسلامی در ایران که انگلیسی ها را از نواحی سواحل جنوبی خلیج فارس بیرون راند و قطع نفوذ غربی ها را سراغاز شد موجب شد تا همان نژاد غربی که از اوایل قرن 19 سلطه خودرا بر شیوخ اماراتی حفظ کرده بود؛ با تحریک عوامل خود یکپارچگی تاریخی و سیاسی و اقتصادی خلیج فارس را نشانه رود و هر از چندگاهی موج مالکیت بر جزایر ایرانی را به حرکت در اورده و شیوخ اماراتی را بر طبل مزدوری کوبیده و وادار نمایند تا ابی دیگر بر هاون خلیج فارس بکوبند که جزایر غیر ایرانیست و خلیج هم عربی.

هم انگلیسی‌ها هم اماراتی‌ها خوب می‌دانند که قاسمی‌ها طایفه‌ای از اعراب بودند که برخی در شارجه و راس‌الخیمه ساکن بودند و شاخه از آنها به ایران آمدند و در بندر لنگه لنگر انداختند و تابعیت ایران را پذیرفتند و از اواخر دوره زندیه شیخ سعید بن قضیب ریئس طایفه جاسمی‌های بندر لنگه همه امارات را از حکومت ایران و از طریق خان بستک در ایالت فارس به مبلغ دویست تومان اجاره کردند.

از انجا که یکی از مسیرهای کمپانی هند شرقی خلیج فارس بود که منافع بریتانیا در هند را از مسیر بصره-بغداد به اروپا متصل می‌کرد و طوایف مختلف در امارات به دریا زنی مشغول بودند و دزدی دریائی می‌کردند و فتنه وهابی‌ها هم یکی از عوامل بی‌نظمی بود و قدرت مرکزی توانا هم در ایران نبود و بی‌نظمی‌ها خسارات فراوانی را به کشتی ها و محمولات انگلیسی وارد می‌آورد، دولت بریتانیا از سال 1809 کشتی‌های جنگی خود را برای سرکوب دزدان دریائی عرب وارد خلیج فارس کرد و در سال 1819 قوای دزدان دریائی نابود شد.

مذاکرات بین انگلیسی ها و شیوخ سواحل جنوبی خلیج فارس منجر به قرار داد صلح 1820 شد که به دلیل زد و خورد شیوخ با هم چند امیر نشین توسط بریتانیا آشتی کردند و امارات متصالحه عربی شکل گرفت.

شکل‌گیری امارات متصالحه که بخشی از توابع بندر لنگه ایران بود و به اجاره به شیوخ ان منطقه داده شد با زیرکی بریتانیا و تحریکات کنسول مستقر بوشهر و کمپانی هند شرقی از نفوذ ایران خارج شد و از ان هنگام که عامل حضور انگلیسی ها در خلیج فارس سران شیوخ امارات‌نشین بودند تا کنون همچنان پیوند با انگلیسی‌ها را حفظ کرده اند و در خلیج فارس با بیگانگان عقد اخوت دویست ساله بسته‌اند و یادشان رفته است که چکاره بوده اند و در زمین مستاجری نشسته‌اند و برای دعوای بر سر ملک پای بیگانه را به ابهای نیلگون کشانده اند.

بهتر است شیوخ اماراتی به حافظه تاریخی رجوع کنند و دست از الزایمر‌گرفتگی بر دارند که ایرانی جماعت تاریخ را خوب میداند و یاد آوری می کند که نه تنها جزایر سه گانه، ایرانی است بلکه خاک امارات هم ملک آنان نیست.

اماراتی ها، مستاجر تاریخی خان بستک ایالت فارس ایران بوده اند اگر خود را به موش مردگی زده اند و اجاره را پرداخت نمی کنند بهتر است ادای مالکیت جزایر و امارات را در نیاورند.