یک صدایی بهتر است
کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفت که" در برای ورود هر کشوری جهت تامین سوخت رآکتور تهران، حتی امریکا، باز است. هر کشوری که آمادگی عملی خود را برای تامین سوخت 20 درصدی بدون پیش‌شرط اعلام کند، می‌تواند به بحث مبادله سوخت با ایران وارد شود."
گفتاری از مهدی محتشمی، کارشناس و تحلیل‌گر مسائل امریکا:
ما در جریان تحولات و مذاکرات پشت پرده میان ایران و امریکا قرار نداریم، آنچه ما مطلع هستیم از بازتاب رسانه‌ای این تحولات نشات می‌گیرد. این که آیا مذاکرات یا توافقاتی میان ایران و امریکا برقرار است چندان بازتاب بیرونی ندارد اما گفته می‌شود مذاکراتی میان دو طرف در حال انجام است.
در مهمانی آقای متکی قرار بود نمایندگان پانزده عضو غیر دائم شورای امنیت حضور داشته باشند اما ظاهرا مدعوین در سطح دعوت شده حضور نیافتند. با این حال اصل موضوع این است که توافقی در این دیدارها بر سر تبادل سوخت انجام گیرد که هنوز اخباری در این زمینه منتشر نشده است.
به نظر می‌رسد که مسیر طولانی در برابر توافق ایران و امریکا وجود دارد و طرفین همچنان روی مواضع خود تاکید دارند. ایران خواستار آن است که سوخت در داخل خاک کشور مبادله شود و امریکا خواهان خروج اورانیوم از ایران است.
خبرها حکایت از آمادگی تهران برای پذیرش نقش ترکیه در مبادله سوخت است اما هنوز مشخص نیست که آیا انتقال سوخت می‌تواند خارج از خاک کشور انجام بگیرد یا خیر. این تصمیمی است که باید مجموعه نظام جمهوری اسلامی ایران اتخاذ کند و تا زمانی که بخشی از نظام بروی یک موضوع توافق و بخشی دیگر تردید داشته باشد، به طور طبیعی منجر به عملیاتی شدن تصمیمات نخواهد شد.
در طرف مقابل ایران نیز پکپارچگی و وحدت را در بحث تبادل سوخت با ایران نمی‌بینیم؛ امریکا و اروپا نظری متفاوت با چین و روسیه دارند. ایران باید بررسی کند که حداکثر منافع ملی کشور با چه تصمیمی و در کجا محقق خواهد شد چراکه ایران در گذشته به اعضای گروه 1+5 بی اعتماد بود.
ایران و امریکا در شرایط جدید
حداقل مذاکرات ایران در ژنو (2009) نشان داد که نظر یکپارچه‌ای در سیاست خارجی ایران وجود ندارد، دولت مذاکراتی را انجام می‌دهد و پس از آن تصمیماتی دیگر اجرا می‌شود. اگرچه ممکن است بخش‌هایی در درون نظام علاقمند به پیشرفت مذاکرات و فرایند مبادله سوخت از طریق امریکا باشند اما به نظر می‌رسد که در نهایت تصمیمات با نظر مقام معظم رهبری اتخاذ خواهد شد. بهتر آن است که ایران در سیاست خارجی یک صدایی را ارائه دهد چراکه چند صدایی نمی‌تواند کمکی به بهبود شرایط فعلی کند.
نظر شما :