اولين تجربه میزبانی و ضیافت

بان کی مون،وزیر سابق امور خارجه کشور کره جنوبی و دبیر کل فعلی سازمان ملل متحد برای اولین بار میزبان 150 رییس جمهور، نخست وزیر و شاه  از کشورهای مختلف جهان است.

این اولین مجمع بزرگ سازمان ملل طی 9 ماه ریاست وی است و در این اجلاس وفاداری وی به جهانیان و جهت گیری او در عرصه بین المللی زیر نگاههای ریز بین جهانیان محک می خورد.

شصت و دومین مجمع عمومی سازمان ملل

روز شنبه 22 سپتامبر نوری المالکی  نخست وزیر عراق وارد نیویورک شد تا پیش از مجمع عمومی سازمان ملل متحد با کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه امریکا در مورد مسایل عراق مذاکره کند.

محمود احمدی نژاد رییس جمهور ایران نیز روز 23 سپتامبر سال جاری به منظور حضور در اجلاس سازمان ملل  تحت حمایتهای امنیتی زیاد وارد نیویورک شد و قرار بر این است که بعد از ظهر بیست و چهارم دسامبر در دانشگاه کلمبیا برای دانشجویان و اساتید این دانشگاه سخنرانی کند.سران کشورهای کاراییب نیز درروز بیست وسوم سپتامبر وارد نیویورک شدند.

روز بیست و چهارم سپتامبر اجلاس یک روزه سازمان ملل در مورد تغییرات جوی  برگزار خواهد شد. طبق گفته دبیر کل سازمان ملل متحد این اجلاس بزرگترین اجلاس برگزار شده در جهان برای بحث پیرامون مسایل جوی است.

در فاصله روزهای 25 سپتامبر تا 3 اکتبر سال جاری  جلسات سازمان ملل با سخنرانی سران کشورهای مختلف ادامه خواهد داشت. رییس جمهورایران در جلسه بعد از ظهر سه شنبه بیست و پنجم سپتامبر سال جاری در مجمع عمومی سازمان ملل متحد سخنرانی خواهد داشت.

در روزهای چهارم و پنجم اکتبر سال جاری گفت و گویی در سطح بالای نمایندگان کشورها در مورد همکاریهای بین فرهنگی و بین مذهبی در این سازمان بر گزار می شود .

بان کی مون در مورد ضرورت برگزاری این اجلاس می گوید ما در نظر داریم احترام مردم جهان را نزد یکدیگر بالا ببریم و با برقراری ارتباط بیشتر بین فرهنگها و مذاهب مختلف زمینه را برای درک بهتر آنها فراهم کنیم . بالا بردن احترام جهانیان برای یکدیگر در دنیایی است که آزادی بیان، مذهب و فرهنگ یکی از اصول مهم و کلیدی زندگی افراد محسوب می شود.

 جانشین کوفی عنان چه می کند؟

بان کی مون در ژانویه سال 2007 میلادی به عنوان دبیر کل سازمان ملل متحد برگزیده شد و اولین برنامه خود پس از دست یافتن به این موقعیت سیاسی را بهبود اوضاع جوی زمین و مقابله با کشورهای آلاینده جو ذکر کرد. اما در اولین ملاقاتش با جورج دبلیو بوش، رییس جمهور ایالات متحده امریکا به سرعت از موضع خود عقب نشینی کرد.

زمانی که بان کی مون برای جلب حمایت امریکا و همراه کردن این ابرقدرت اقتصادی با سازمان ملل برای ممانعت از تغییرات جوی به کاخ سفید رفت پاسخ رییس جمهور کاملا روشن و صریح بود.

 وی به بان کی مون گفت که امریکا قصد محدود کردن فعالیتهای صنعتی خود را ندارد و اگر سازمان ملل خواهان جلوگیری از آلودگی هواست باید به سراغ قطبهای اقتصادی آسیا یعنی کشورهای چین و هند برود وآانها را مجبور به کاهش فعالیتهای صنعتی خود کند.

طی مدت حضور بان کی مون در سازمان ملل، کاخ سفید به هیچ یک از درخواستهای این مرکز بین المللی برای افزایش سرمایه های امریکا در برقراری صلح در جهان بالاخص سودان و تغییرات جوی جواب مثبت نداد.

 از طرف دیگر درخواستهای وی برای خروج نیروهای امریکایی از بغداد و جایگزین شدن آنها با نیروهای سازمان ملل نیز با موافقت سران امریکا روبرو نشد. رییس دفتر بوش در مورد دلیل مخالفت امریکا با پیشنهادات بان کی مون می گوید: "او فردی با تمایلات و تفکرات آزاد است. اما گاهی خواستهای وی با آنچه امریکا درست می انگارد در تقابل قرار می گیرد."

دبیر کل جدید سازمان ملل  در اولین ملاقات با رییس جمهور امریکا  متوجه شد که تنها راه ادامه فعالیت مسالمت آمیز همراهی با امریکا است.

وی متوجه شد که قرار گرفتن در مقابل امریکا تنها می تواند مشکلاتش را بیشتر کند به همین دلیل به سرعت تغییر موضع  داد و به جای بحث جدی و مستقیم با مقامات امریکایی در مجامع بین المللی و تماسهای تلفنی در لفافه از رییس جمهور این کشور خواست تا همکاری بیشتری با سازمان داشته باشد.

در این تماسها بارها به بوش پیشنهاد داد در ضیافتهای شام سازمان ملل شرکت کند تا با سران دیگر کشورها در مورد مسایل جهانی به بحث بنشیند. بالاخره پس از نه ماه تلاش و دعوت پی در پی جورج دبلیو بوش پذیرفت در روز 24 سپتامبر سال 2007 میلادی در ضیافت شام سران 150 کشور عضو سازمان ملل شرکت کند.

بسیاری از میهمانان این اجلاس بان کی مون را یکی از طرفداران امریکا می دانند و بر این باورند که عملکرد وی دربرابر امریکا متفاوت از دیگر کشورها است. این یکی از چالشهای بزرگ وی در دوران حضورش در سازمان ملل محسوب می شود .

 وی در این مورد می گوید من به امریکا بسیار نزدیک هستم و رابطه خوبی با سردمداران این سرزمین دارم ولی به عنوان یک دیپلمات سعی می کنم  عادلانه و منصفانه در عرصه بین المللی عمل کنم و منافع جهانی را در نظر بگیرم.

مایکل دایل، یکی از کارشناسان دوره ریاست کوفی عنان در این مورد می گوید سازمان ملل باید یک سازمان جهانی و بی طرف باشد. این سازمان موظف است جهان را به سمت صلح و دوستی و دوری از خطرات هدایت کند ولی طرفداری دبیر کل این سازمان از یک کشور خاص و قایل شدن تبعیض سبب می شود تا نتواند به رسالت مهم خود عمل کند و به جهان و جهانیان آسیب وارد کند.

رابطه بان کی مون با امریکا ریشه در جنگ کره جنوبی و کره شمالی دارد. وی در این مورد می گوید:در آن زمان خانواده من با فشار سربازان کره شمالی از روستای محل اقامتشان اخراج شده بودند ولی کمکهای امریکا سبب شد تا صلح دوباره در کشور من برقرار شود.

 وی می گوید من هیچ گاه کمک غذایی امریکا به کره را فراموش نمی کنم زیرا این کمکها سبب نجات مردم وبازسازی اقتصادی کره شد.

بان کی مون در سال های آغازین دهه 1960 میلادی زمانیکه یک نوجوان بود به امریکا سفر کرد و با رییس جمهور وقت این کشور جان اف کندی ملاقات کرد. بان کی مون بارها گفته است که از زمان ملاقات با کندی تصمیم گرفت یک فرد تاثیر گذار در عرصه سیاسی کره و جهان شود.

سالها بعد وی به عنوان یکی از اعضای دولت کره تلاش کرد تا نزدیکی ارتش کره به امریکا همچنان حفظ شود و دولت کشورش را متقاعد کند تا برای کمک به سربازان امریکایی در عراق نیروهایی از کره نیز به این سرزمین عربی اعزام شوند.

به گفته یکی از سران سابق ارتش امریکا بان کی مون فردی بود که طبق فرمان عمل می کرد. مایکل گرین ،تحلیل گر مسایل آسیا در فاصله سالهای 2004 تا 2006 میلادی در کاخ سفید می گوید:"از نظر بان کی مون دنیای آرام یعنی دنیایی که با دستورات نولیبرال های امریکا  اداره شود امنیت و صلح در کره جنوبی  برقرار باشد. به همین دلیل هم تلاش مسوولان این کشوربرای دور کردن بان از امریکا و نزدیک تر کردنش به چین و کره شمالی نتیجه بخش نبود."