امريکا مسبب ناآرامى‌ها در ايران است

بازى ديپلماتيک ميان چين و ايالات متحده وارد مرحله خطرناکى شده است. ايران و پرونده هسته‌اى اين کشور هم تبديل به اهرمى براى فشار. چين در نشست 1+5 هفته گذشته در نيويورک نماينده دون‌پايه خود را راهى کرد تا مخالفت خود را با تشديد تحريم‌ها عليه تهران علنى سازد. پيش از اين تاريخ قراردادهاى تسليحاتى ميان تايوان و ايالات متحده خشم چينى‌ها را برانگيخته بود. پس از اين تاريخ هم ايالات متحده، پکن را به نقض قوانين شهروندى و آزادى رسانه‌ها و فضاى اينترنتى متهم کرده بود. در چنين شرايطى ايران، پرونده هسته‌اى اين کشور و ناآرامى‌ها در تهران به دنبال انتخابات رياست جمهورى هم تبديل به نوعى ابزار براى اعمال فشارهاى بيشتر شده است.

اين‌بار اما روزنامه دولتى و حامى دولت کمونيستى در چين، ايالات متحده را به تلاش براى کمک به ناآرامى‌ها در ايران با استفاده از سايت‌هاى پربيننده مانند يوتيوپ و تويتر متهم کرد. نويسنده اين گزارش در بخشى از متن خود واشنگتن را به استفاده ابزارى از عنوان آزادى اينترنتى متهم کرده است. پکن اعتقاد دارد که واشنگتن در فضاى مجازى اقدام به پيشبرد اهداف خود مى‌کند. هيلارى کلينتون وزير امور خارجه ايالات متحده هفتاد و دو ساعت پيش در اظهاراتى از پکن خواست تا استفاده از فضاهاى اينترنتى را براى عموم آزاد سازد. پکن هم بلافاصله موضع گرفته و اعلام کرد که تاکيد بيش از اندازه کلينتون بر دخالت در مسائل داخلى در نهايت موجب تيره شدن روابط خواهد شد.

سردبير اين مقاله در ادامه نوشته است: در پشت درخواست‌هاى پشت سر هم واشنگتن براى آزادى فضاهاى اينترنتى، استراتژى دخالت خوابيده است. پرسش ما اين است که ناآرامى‌ها در ايران پس از انتخابات از کجا ريشه گرفت؟ تنها دليل آن سايت‌هاى چند ميليون عضوى مانند تويتر و يوتيوپ بودند که منجر به خلق اين ماجراها شدند.

از ماه مارس تا‌کنون چينى‌ها امکان مراجعه به يوتيوپ را ندارند. ماه مارس سالروز ناآرامى‌ها در تبت بود. تويتر نيز از ماه ژوئن در چين بلوکه شده است. فيس‌بوک هم از ماه جولاى در هيچ‌کجاى اين کشور قابل دسترسى نيست. سردبير اين روزنامه دولتى در ادامه مى‌نويسد: از ديدگاه امريکايى‌ها آزادى زمانى معنا پيدا مى‌کند که تمامى اطلاعات بى‌هيچ محدوديتى در اختيار آنها باشد. تنها اخبارى که از جانب ايالات متحده و رسانه‌هاى متعلق به آنها منتشر مى‌شود، صحت دارد.

ايالات متحده در مواجهه با چين دچار سردرگمى عجيبى شده است. از يک سو مدافعان آزادى بيان در ايالات متحده دولت خود را به سکوت در برابر پکن متهم مى‌کنند و از سوى ديگر چينى‌ها به شدت در برابر دخالت‌هاى واشنگتن موضع مى‌گيرند.