از دست شما خسته شدم!

دیپلماسی ایرانی: پيام‌هاى هشدارآميز کاخ سفيد به اسرائيل آغاز شده‌است. راهم امانوئل مشاور ارشد باراک اوباما که خود اسرائيل دوستى سرسخت محسوب مى‌شود، در واشنگتن به يک ديپلمات اسرائيلى هشدار مى‌دهد که باراک اوباما هم از دست اسرائيلى‌ها و هم فلسطينى‌ها به ستوه آمده است. امانوئل در اين گفتگو تاکيد مى‌کند که هر دو طرف در خاورميانه در حال از دست دادن زمان هستند و تنها نيل به صلح را به تعويق مى‌اندازند. امانوئل حتى به لحن خشن‌ترى هم متوسل مى‌شود: در نهايت ما خسته مى‌شويم و شما را به حال خودتان رها مى‌کنيم!

همزمان با اين هشدارها، بايد به سخنان توماس فريدمن در نيويورک تايمز هم توجه کرد. فريدمن تاکيد کرده بود که اوباما بايد دست از سر اسرائيل و فلسطين برداشته و به ديگر دغدغه‌هاى خود برسد. به پيشنهاد فريدمن آقاى رئيس‌جمهور زمانى مى‌تواند وارد بازى شود که طرفين با تلفن او در کاخ سفيد تماس گرفته و از او درخواست کمک کنند.

هنوز معلوم نيست که دقيقا کدام‌يک از حرکت‌هاى اسرائيل، اوباما را اينچنين به خشم آورده است اما آنچه ناگفته پيداست اين‌است که کاسه صبر باراک اوباما لبريز شده است. جمله امانوئل که اسرائيل و فلسطين را هم‌رتبه هم قرار داده است، نشان مى‌دهد که روزهاى رابطه خاص ميان واشنگتن و تل‌آويو به پايان رسيده است.

روزى که باراک اوباما تازه‌نفس در قاهره با مسلمانان سخن گفت، همگان گمان مى‌کردند که جهان در يک قدمى در آغوش کشيدن صلح قرار گرفته است. سخنرانى‌هاى متفاوت بنيامين نتانياهو هم کم و بيش در همين حد و اندازه بوده است.

همزمان با همين دعواهاى رايج ميان اسرائيل و ايالات متحده، القاعده بار ديگر به واسطه نوجوان نيجريه‌اى امنيت امريکا را زير سوال مى‌برد. در اسرائيل هم اين هفته ماسک‌هاى ضد حمله بيولوژيکى پخش مى‌شود تا شهروندان براى حمله احتمالى دشمن در آينده تمرين کنند.

چه در اسرائيل و چه در ايالات متحده، هر دو طرف بيش از آنکه به مساله صلح فکر کنند به تامين امنيت خود در بلند مدت فکر مى‌کنند. همواره يک سوال وجود دارد و آن اين است که چگونه رهبران ملت‌هايى که خون هم را در نيم قرن گذشته ريخته‌اند، مى‌توانند با هم پيمان صلح ببندند؟

حقيقت اين است که صلح در خاورميانه از پايان آغاز مى‌شود. تلاش براى آشتى زمانى آغاز مى‌شود که دو طرف سال ها جنگ و خونريزى را تجربه کرده باشند.

پيش از اين يک‌بار در تاريخ مناقشه دو کشور، هر دو طرف تا پاى ميز مذاکره نهايى رفته‌اند و البته جايزه‌هاى صلح نوبل خود را هم دريافت کرده‌اند. اوباما اما پيش از هرگونه موفقيتى جايزه صلح نوبل را از آن خود کرده است. در اين ميان طرح توقف موقت شهرک‌سازى‌ها در کرانه‌باخترى و شرق بيت‌المقدس در بازه زمانى ده ماهه بيشتر به دارويى مسکن براى آرام کردن درد سرطان مى‌ماند. اکنون باز هم بايد تاريخ را تکرار کرد. بازى صلح بايد از پايان جنگ آغاز شود.

فلسطينى‌ها به گونه‌اى با اين ماجرا برخورد مى‌کنند که گويا تا ابد زمان براى خرج کردن دارند. برخى اعتقاد دارند که تنها سياستمدارى که مى‌تواند صلح را براى دو طرف به ارمغان آورد، بنيامين نتانياهو است. مردى که گفته مى‌شود مى‌تواند حمايت بين‌المللى را پشت سر خود داشته باشد.

با اين وجود هيچ ‌کس ره به جايى نخواهد برد مگر آنکه باراک اوباما در اين ميانه حضور داشته باشد. مگر آنکه امريکا از اين طرح حمايت کند. جامعه جهانى همواره از ارائه راهکارى جبرى براى حل اين مناقشه ترسيده است. اين در حالى‌ست که آنچه ترسناک است ادامه روند خشونت در منطقه است.

شايد باراک هم بايد به جاى حرص خوردن، به راهکارهايى جدى‌تر و شايد خشن‌تر متوسل شود.

منبع: هاآرتص