مذاکره و چانه‌زنی؛ اهرم‌های مثبت تهران برای ادامه کار
محمد البرادعى، مدير کل آژانس بين‌المللى انرژى اتمى مى‌گويد، اين نهاد بين‌المللى در ارتباط با برنامه اتمى جمهوری اسلامی ايران با بن‌بست روبرو شده است. این در حالی است که کلیت آخرین گزارش البرادعی نیز منفی به نظر می‌رسید و نماینده ایران در آژانس پس از این گزارش به مانند قبل از ابعاد مثبت گزارش سخن نگفت.
گفتاری از علی خرم، کارشناس و تحلیل‌گر مسائل بین المللی:
گزارش‌های قبلی آژانس پیرامون برنامه هسته‌ای ایران هیچ گاه به طور کل مثبت نبود اما متاسفانه مسئولین و دست اندرکاران کشور با انتشار هر گزارش ذوق زده می‌شدند، این گزارشات همواره دو پهلو و در بر گیرنده نکات گزنده فراوان بود.
اما اکنون در تفسیر به بن بست رسیدن آژانس در مورد برنامه هسته‌ای ایران می توان ابعد مختلفی را مطرح کرد؛ آیا منظور این است که آقای البرادعی نتواسته با ایران کنار آید، آیا ایران نتوانسته اطلاعات لازم را در اختیار آژانس قرار نداده است و از این بابت اعلام می شود که این نهاد بین المللی در مورد ایران به بن بست رسیده است، آیا البرادعی بین 1+5 و ایران گیر کرده است؟
آقای البرادعی اخیرا آخرین گزارش خود را در مورد ایران تدوین و منتشر کرد. غرب نیز تلاش داشت از این فرصت استفاده کرده و با فشار بر مدیر کل، زمینه صدور گزارشی را فراهم کند که منجر به فشارها و تحریم‌های بیشتر در شورای امنیت شود.
گزارش آخر دبیر کل این مشخصات را داشت بویژه که فصل جدیدی را با نام تسلیحاتی شدن تکنولوژی هسته‌ای ایران باز کرد، از این نظر آخرین گزارش آژانس پیام منفی را با خود آورد و زمینه‌ای شد برای این که چین و روسیه دیگر در ارتباط با فعالیت‌های ایران مقاومت نکنند.
در پاسخ به این سوال که اکنون ایران برای تفهیم اهداف برنامه هسته‌ای خود به جامعه جهانی چه اقداماتی می‌تواند انجام دهد باید گفت که شاید ایران از حربه دیپلماسی طی یک سال اخیر به اندازه لازم بهره نگرفت و بیشتر به موضع تهاجمی روی آورد در حالی که برای موضوعاتی که به امنیت و صلح بین المللی مربوط می‌شود قطعا نیاز به اجماع سازی است و این نکته‌ای است که ما از آن غافل بودیم و در نتیجه دیگران علیه ایران به اجماع سازی پرداختند.
شاید ایران اساسا به این فرایند اعتقاد نداشت یا زمانی که تهران مطرح کرد دیگر زمان مذاکره به پایان رسیده و برای مذاکره اقدام نخواهد کرد، دلیلی بود بر این که مسیر دیپلماسی از نظر تهران خاتمه یافته است. با این حال در شرایط کنونی ایران قویا باید به پای میز مذاکره رود، با مذاکره و چانه زنی، اهرم‌های مثبت خود را بکار گیرد با دقت به این نکته که بطور دقیق در چارچوب مساله مورد بحث کار را ادامه دهد.
در واقع تهران باید در ادامه مذاکرات از کلی گویی خودداری و گفت و گو را برای تفهیم کردن و تفهیم شدن پیگیری کند، باید در این گفت وگوها نگرانی‌های ایران و طرف‌های غربی مطرح شود.
ایران از طریق افتتاح موضوع مذاکره می‌تواند به نتایج مثبتی دست یابد. اولین نتیجه مثبت این خواهد بود که ایران می‌تواند از توسعه نگرانی در جهان نسبت به ماهیت و نتایج فعالیت‌های هسته‌ای خود جلوگیری به عمل آورد.
نظر شما :