در مذمت یک تصمیم

نشست 8 کشور برتر صنعتی در ایتالیا از تاریخ 4 تا 6 تیر ماه برگزار شد. ایتالیا به عنوان میزبان این نشست و شریک مهم کشورمان تلاش کرد تا با توجه به اهمیت نقش ایران در افغانستان، زمینه دعوت از مقامات جمهوری اسلامی ایران را فراهم نماید. تاخیر در اعلام پاسخ وزارت خارجه از یک‌سو و انعکاس منفی بحران پس از دهمین انتخابات ریاست جمهوری از سوی دیگر زمینه حضور ایران در این اجلاس مهم را منتفی نمود.
در این اجلاس علاوه بر 8 کشور برتر صنعتی جهان، نظیر آلمان، ایتالیا، فرانسه انگلیس، آمریکا، کانادا، ژاپن و روسیه ، کشورهای مهم دیگری که دارای مناسبات سیاسی اقتصادی با کشورمان هستند نیز حضور داشتند.
چین، هند، برزیل، مکزیک، آفریقای جنوبی، اندونزی و کره جنوبی نیز از جمله کشورهای شرکت کننده بودند که با توجه به اهمیت موضوعات مطروحه اعم از انرژی – اقتصاد – سیاست – امنیت - محیط زیست و بحران آینده.....و نقشی که 8 کشور از طریق سازمان‌های بین‌المللی در مدیریت جهان دارند، حضور یافتند.
این اجلاس از چند جهت برای کشور ما حائز اهمیت بود که به آن توجه نشد. اولا حضور ما می‌توانست نه تنها از تبعات تاثیر منفی سیاست داخلی بر روابط خارجی بکاهد بلکه با رایزنیهای سیاسی مانع از صدور چنین قطعنامه‌های شدید الحنی علیه جمهوری اسلامی ایران شود، هر چند نحوه برخورد با اعتراضات مردمی به لحاظ تفکر بین‌المللی توجیه پذیر نبود اما لااقل آنچه دولت از داخل کشور ، جهان خارج را مورد خطاب قرار می‌‌داد را از نزدیک و کمتر جنجال برانگیز با وزرای خارجه کشورها مطرح می‌نمود.
ثانیا مهمترین وظیفه دیپلماسی در عرصه روابط خارجی زمانی آغاز می‌شود که بحران یا اختلافی در روابط خارجی رخ می‌دهد. چنانچه دستگاه دیپلماسی در اینگونه مواقع نتواند ابعاد بحران و اختلاف را مدیریت یا کنترل نماید، پیامدهای بین‌المللی شدید به لحاظ صدور قطعنامه‌های نقض حقوق بشر، منع و محدودیت فعالیت‌های بین‌المللی در روابط خارجی و مخدوش کردن وجهه و... نظام سیاسی را به دنبال خواهد داشت که اولین آزمون آن را در عدم صدور روادید برای معاون اول رئیس‌جمهور جهت شرکت در کنفرانس مالی به دعوت سازمان ملل متحد با حضور 140 کشور شاهد بودیم، که این وضعیت با توجه به در جریان بودن تحریم‌ها در آینده شدت خواهد گرفت.
ثالثا مسائلی که ظرف چند روز اجلاس در دستور کار وزرای اقتصادی، انرژی، دفاع و خارجه قرار داشت از جمله موضوعاتی بودند که ارتباط تنگاتنگ با مسائل مهم مرتبط با منافع و امنیت ملی در روابط خارجی ما دارند. موضوعاتی نظیر روند حل اختلاف بر سر پرونده هسته‌ای آثار و پیامد تحریم‌ها و قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، اتهامات واهی همیشگی در خصوص حمایت ازتروریسم و موضوع انتخابات که اخیرا به عنوان نقص آشکار حقوق بشر مطرح گردید مسائلی نیستند که بخواهیم به آن اهمیت ندهیم و برنامه برای پیشگیری از عواقب آن نداشته باشیم.شناخت و درک درست ما از اثر تنیدگی روابط و منافع کشورهای برتر صنعتی جهان از یک سو و دیگر کشورهای بزرگ در حال توسعه با این کشورها از سوی دیگر و تسلطی که این کشورها بر سازمان‌های بین‌المللی دارند، موجب می‌شود تا برنامه ریزی جامع علمی و تخصصی در روابط خارجی برای دهه آینده داشته باشیم. عدم شناخت ما از این تنیدگی روابط، منافع و تعهدات جمعی برای تامین امنیت جمعی، موجب می‌شود تا نتوانیم منافع و امنیت خود را تامین کنیم. بدتر اینکه با کم ارزش و بی‌مقدار کردن این واقعیات نیز نه تنها مشکل ما در روابط خارجی حل نمی‌شود، بلکه موانع و مشکلات افزایش می‌یابد.

منبع: روزنامه اعتماد ملی