دیازپام

وقتی هفته گذشته روزنامه کیهان تیتری امیدوارکننده برای خوانندگان اصولگرایش زد که به آنها نسبت به نتیجه انتخابات - در فاصله یک هفته مانده به برگزاری! - اطمینان می داد، بسیاری این را یک بازی یا جنگ روانی از سوی این روزنامه دانستند و تصور کردند که کیهان قصد دارد جو حاکم بر انتخابات را به شیوه پرسینگ و پرفشار اداره کند.

در این میان تفسیری دیگر از تیتر و محتوای مطلب کیهان که در مدت یک هفته مانده به انتخابات از پیروزی قاطع احمدی نژاد حکایت می کرد، این بود که این پیش بینی همان نتیجه ای خواهد بود که از صندوق ها بیرون خواهد آمد.

آخرین نتیجه اعلام شده از سوی ستاد انتخابات کشور از پیروزی محمود احمدی نژاد با تعداد حدود 20 میلیون رای خبر می دهد در حالی که نزدیک ترین و جدی ترین رقیب او تنها 10 میلیون رای را از آن خود کرده است.

در شرایطی که بسیاری تصور می کردند عملکرد منفی دولت، موضع گیری های احمدی نژاد در مناظره های تلویزیونی و اتهام زدن به برخی چهره های نظام ناشی از پذیرش شکست از سوی اوست و صداوسیما نیز آخرین تلاش های خود را برای حمایت از وی با اختصاص دادن وقتی اضافه به احمدی نژاد انجام داده است، اما در عین ناباوری و با وجود مشارکت حداکثری و بی نظیری که مردم ایران در روز انتخابات داشتند، بار دیگر نام او از صندوق ها خارج شد تا سکان ریاست جمهوری ایران برای چهار سال دیگر در اختیار او قرار بگیرد.

درباره وضعیت آینده ایران و جایگاهی که بعد از این انتخابات و مشارکت گسترده مردم در اختیار رهبران کشور قرار گرفته است، به زودی تحلیل هایی را ارائه می کنیم. آنچه امروز همچنان نامشخص است نحوه واکنش اصلاح طلبان نسبت به این شکست است. آیا اصلاح طلبان شکست را می پذیرند؟ آیا نسبت به شمارش آرا تشکیک وارد می کنند؟ آیا پای مراجع قانونی به انتخابات باز می شود و کار را به همین جا یکسره نمی شود؟

آینده جنبش اصلاحات نیز با این شکست – اگر بدون اعتراض و واکنش باشد – در پرده ای از ابهام فرو خواهد رفت. درباره جایگاه آتی این جریان سیاسی در ایران هم می توان در آینده نزدیک و با فاصله گرفتن از فضای ملتهب امروز گمانه زنی کرد. به طور کلی صورت بندی سیاسی ایران از محافظه کاران میانه رو گرفته تا اصلاح طلبان و سایر منتقدان دستخوش تحولاتی شگرف خواهد شد.

آنچه مبرهن است انتخابات دهم تکلیف خیلی از مسائل را در جبهه بندی های کنونی کشور روشن کرد. دنیا  از 23 خرداد 88 به بعد با ایران دیگری روبرو خواهد بود و ایران نیز از مسیری که تا به حال می پیمود قدم به مسیر تازه ای گذاشته است.

توسعه، پیشرفت دموکراسی، رشد اقتصادی، جایگاه جهانی و پایین تر و پیشتر از اینها مردم سالاری در جامعه آتی ایران از جمله مقولاتی است که باید درباره تک تک آنها تامل کرد. در حال حاضر جامعه ایران در حال کما به سر می برد. شادی طرفداران احمدی نژاد در شهرهای مختلف کشور آن اندازه ای نیست که بتوان آن را با تجمعات پراکنده هواداران اصلاح طلبان در شب های پیش از انتخابات مقایسه کرد.

رای دهندگان به نامزدهای اصلاح طلب با قرائت آرای موسوی و کروبی در شوک فرو رفته اند. مرگ سیاسی اصلاح طلبان مرگی مشکوک بود و ظاهرا هیچ مرجع بی طرفی حاضر به قضاوت و یا بررسی درباره این ماجرا نیست. قرص های دیازپام در دسترس شوک زدگان دیشب است. آیا اصلاح طلبان و حامیان آنها که مصادری از قدرت را در اختیار دارند، به یک خودکشی دسته جمعی دست می زنند و یا دیازپام ها را بین هوادارانشان تقسیم می کنند تا روزی دیگر از راه برسد؟