۶۱ سال پيش در هيروشيما
ششم اوت ٢٠٠٧؛ سالروز حمله اتمى ٦٢ سال پيش آمريکا به هيروشيما. در ششم اوت سال ١٩٤٥ در ساعت ١٥/٨ صبح آمريکا براى اولين بار در تاريخ با استفاده از يک بمب اتمى، ١٤٠ هزار تن از ساکنان هيروشيما را کشت و عرصه‌ى جديدى را در کشتار دسته‌جمعى غير نظاميان به وجود آورد.
در نخستين ساعات روز ششم اوت ١٩٤٥(١٥ مرداد ١٣٢٤) بمب افکن آمريکايى B-29 به نام "انولاگى" (Enola Gay) از جزيره "تين‌جان" به هوا برخاست و به سمت ژاپن حرکت کرد. هدف نخست اين بمب افکن شهر هيروشيما بود. اين شهر در آن زمان تقريبا ٣٠٠ هزار تن جمعيت داشت و يک مرکز نظامى مهم متشکل از ٤٣ هزار سرباز به شمار مى‌آمد.
اين بمب افکن که هدايت آن را سرهنگ پل تيبتز بر عهده داشت، قبل از رفتن به ارتفاع ٣١ هزار پايى در نزديکى منطقه هدف در ارتفاع پايين و به صورت اتوپايلوت (خلبان خودکار) پرواز کرد. انولاگى تقريبا ساعت ٨:15 صبح به وقت هيروشيما، بمب اورانيوم ٩٧٠٠ پوندى موسوم به "پسر کوچولو" (Little Boy) را روى شهر هيروشيما رها کرد. سرهنگ تيبتز براى اجتناب از موج ضربه‌يى احتمالى ناشى از انفجار بلافاصله از محل فاصله گرفت.
اين بمب ٤٣ ثانيه پس از رها شدن در ارتفاع ١٩٠٠ پايى شهر هيروشيما و درست بالاى سر يک زمين رژه که سربازان ارتش دوم ژاپن در آن در حال نرمش بودند، منفجر شد و شدت آن تا حدى بود که بمب افکن انولاگى را در فاصله ١١/٥ مايلى محل انفجار به لرزه در آورد.
سرهنگ پل تيبتز در ابتدا فکر کرد که آتشبار ضد هوايى در حال شليک کردن به سمت هواپيما است. اما پس از اينکه دومين موج ضربه‌يى که از زمين منعکس شده بود به هواپيما ضربه زد، سرنشين‌هاى بمب افکن از بالا به هيروشيما نگاه کردند.
خلبان بمب افکن به خاطر مى‌آورد شهر در توده‌ى عظيمى از گرد و غبار فرو رفته بود که همانند يک قارچ به شکلى وحشتناک و باور نکردنى در حال بالا آمدن بود؛ بعد‌ها بازده‌ى اين انفجار حدود ١٥ کيلو تن (معادل ١٥ هزار تن TNT) تخمين زده شد.
اما دقايقى قبل از انفجار، آسمان هيروشيما آرام و آفتابى بود. در ساعت ٨:15 روز حمله شهر هيروشيما غرق در فعاليت و جنب و جوش بود. سربازان در حال نرمش صبحگاهى بودند، مردم با پاى پياده يا بوسيله دوچرخه در حال تردد بودند.
آن دسته از کسانى که به محل انفجار نزديک‌تر بودند، در دم کشته شدند و اجسادشان از شدت سوختگى جزغاله شده بود. شدت شعله‌هاى آتش حاصل از انفجار تا حدى بود که پرنده‌هاى در حال پرواز در ارتفاع متوسط در آتش سوختند.
بازماندگان حمله‌ى هيروشيما که در نزديکى محل انفجار حضور داشتند عموما نور حاصل از اين انفجار را کور کننده و همراه با يک موج گرماى ناگهانى و طاقت فرسا توصيف کردند (تاثيرات تشعشعات مواد راديو اکتيو معمولا بلافاصله ظاهر نمى‌شوند).
موج انفجار تقريبا بلافاصله افرادى را که در نزديکى محل انفجار در داخل خانه‌هايشان بودند تحت تاثير قرار داد و اغلب آنها را به زمين کوبيد. آنهايى که در خانه‌هايشان بودند از سوختگى‌هاى ناشى از تشعشعات اتمى در امان ماندند.
شيشه‌هاى تمام پنجره‌ها خرد شده، تمام ساختمان‌ها به جز آنهايى که بسيار مستحکم بودند، فرو ريختند. شدت انفجار تا حدى بود که يک پسر بچه در حال فرو ريختن خانه‌اش از پنجره‌ها به وسط خيابان پرتاب شد. ظرف چند دقيقه ازهر ١٠ نفرى که در محدوده‌ى نيم مايلى يا کمتر محل انفجار حضور داشتند ٩ تن کشته شدند.
افرادى که از محل انفجار دورتر بودند ابتدا يک نور و حرارت شديد و سپس يک غرش کر کننده و موج انفجار شديد را تجربه کردند. تقريبا تمام ساختمان‌هايى که در محدوده‌ى نيم مايلى محل انفجار بودند ويران و تمام ساختمان‌ها در فاصله‌ى سه مايلى تخريب شدند. تنها کمتر از ١٠ درصد از ساختمان‌هاى شهر بدون آسيب باقى ماندند و موج انفجار شيشه‌هاى تمام ساختمان‌ها در محدوده دوازده مايلى را خرد کرد.
مشترک‌ترين واکنش اوليه مردمى که حتى چندين مايل آن طرف‌تر از محل انفجار، در خانه‌هايشان بودند، اين بود که گمان کردند خانه‌شان به طور مستقيم هدف يک بمب قرار گرفته است.
گروه‌هاى ويژه امداد و نجات اندکى بعد کار خود را شروع کردند ولى تقريبا نيمى از جمعيت شهر کشته يا زخمى شده بودند. مناطقى که به بيشترين حد تحت تاثير انفجار قرار گرفته بودند تقريبا هيچ کس از جراحات جدى در امان نمانده بود. حريق‌هاى کوچک بيشمارى که به طور همزمان سرتاسر شهر را فرا گرفته بود به سرعت ادغام شده و به يک توفان بزرگ آتش تبديل شد که باعث ايجاد باد‌هاى به شدت سهمگين که به سمت مرکز آتش در حرکت بودند، شد.
حريق ايجاد شده در نهايت ٤/٤ مايل مربع از شهر را در بر گرفت و در پى آن تمام افرادى که در نخستين دقايق پس از حمله فرار نکرده بودند، کشته شدند.
نتايج يک مطالعه روى قربانيان حمله اتمى به هيروشيما نشان داد که کمتر از ٤/٥ درصد بازماندگان اين حمله دچار شکستگى پا شدند. اين جراحات چندان عجيب و غير عادى نبودند و تنها باعث شدند آنهايى که توان راه رفتن نداشتند گرفتار حريق شوند.
حتى پس از فروکش کردن شعله‌هاى حريق نيز امداد و نجات از خارج به کندى صورت مى‌گرفت. دولت ژاپن تا ساعاتى پس از حمله حتى مطمئن نبود چه اتفاقى رخ داده است. ارتباطات راديويى و تلگرافى با هيروشيما ناگهان در ساعت ٨:16 صبح (يک دقيقه پس از حمله) قطع شد و گزارشات مبهم حاکى از بروز نوعى انفجار در هيروشيما شروع به منتشر شدن کرد ولى فرماندهى کل ارتش ژاپن متوجه شد که هيچ گونه حمله هوايى در مقياس وسيع در هيروشيما رخ نداده و يا هيچ گونه ذخاير عظيم مواد منفجره در آنجا وجود نداشته است.
در نهايت يک افسر ژاپنى به هيروشيما اعزام شد تا با هواپيما از بالا اوضاع شهر را بررسى کند و هنگاميکه وى هنوز در حدود ١٠٠ مايلى هيروشيما رسيد، گزارش داد که توده‌ى عظيمى از دود و غبار شهر را فرا گرفته است. اولين تاييد آنچه که دقيقا رخ داده تنها ١٦ ساعت پس از حمله صورت گرفت و آمريکا اعلام کرد که هيروشيما را بمباران اتمى کرده است. نهايتا امدادگران از خارج شهر وارد هيروشيما شدند و اوضاع را به طريقى ثبات بخشيدند.
چند روز بعد از حمله پزشکان اولين علايم اشعه‌زدگى را در ميان بازماندگان تشخيص دادند. آمار اين بيمارى به سرعت شروع به بالا رفتن کرد به طوريکه آن دسته از کسانى که به نظر مى‌رسيد در حال بهبود هستند مجددا دچار اين بيمارى جديد عجيب شدند.
هيچ کس به طور قطع نمى‌داند که در نتيجه حمله‌ى آمريکا به هيروشيما چند تن کشته شدند اما به طور ميانگين ١٤٠ هزار تن در اين انفجار و يا به دليل تبعات آن کشته شدند.
انفجار اوليه، گرما و حرارت و تاثيرات ناشى از تشعشعات راديو اکتيو، احتمالا به کشته شدن ٧٠ هزار تن انجاميد. در پايان سال ١٩٤٥ به دليل تاثيرات باقى مانده‌ى ناشى از باران راديو اکتيو و ديگر تبعات، تلفات حمله‌ى اتمى به هيروشيما به حدود ١٠٠ هزار تن رسيد. به دليل بروز سرطان‌ها و ديگر اثرات بلندمدت مواد راديو اکتيو مجموع تلفات پنج ساله‌ى اين حمله حتى بر اساس برخى برآوردها به ٢٠٠ هزار تن رسيد.
سه روز پس از انفجار اتمى هيروشيما آمريکا يک حمله اتمى بزرگ‌تر را در تاريخ ٩ اوت ١٩٤٥ عليه شهر ناکازاکى ترتيب داد. بمب پلوتونيوم که بر سر مردم اين شهر رها شد "مرد چاق" (Fat man) نام داشت که تقريبا ٠٥/٤ کيلوگرم وزن داشت.
از آنجا که شهر ناکازاکى در ميان کوهستان احاطه شده ميزان ويرانى‌ها به حدود ٦/٢ مايل مربع محدود شد. در اين حمله حدود ٧٤ هزار تن کشته و همين مقدار زخمى شدند.
دو بمباران اتمى و اعلام جنگ شوروى سابق عليه ژاپن در هشت اوت ١٩٤٥ سرانجام هيچ راه چاره‌يى براى اين کشور باقى نگذاشت و ژاپن در ١٤ اوت ١٩٤٥ در جنگ جهانى تسليم نيروهاى متفقين شد.
نظر شما :