بزرگترین عملیات نیروهای حامیان صلح در دارفور

بالاخره شورای امنیت سازمان ملل برای جلوگیری از نسل کشی در منطقه دارفور اقدام کرد.

از پاییز امسال قرار است تا نیروهای حامی صلح سازمان ملل و اتحادیه آفریقا شامل 26 هزار پلیس و سرباز به عنوان بزرگترین نیروی حامی صلح جهان کار خود را در منطقه آغاز کنند.  

هر چند شورای امنیت سازمان ملل باید از مدت ها پیش برای پایان دادن به بحران دارفور اقدامات لازم را آغاز می کرد.

هزینه ای که این دیرکرد سازمان ملل به همراه داشت شامل کشته شدن حداقل 200 هزار نفر و بی خانمانی و آوارگی بیش از 2.5 میلیون نفر انسان و گسترش این درگیریها تا مرزهای کشور چاد و جمهوری آفریقای مرکزی بود.

اکنون دیگر این وظیفه دولت سودان است تا به جای اینکه در راه رسیدن به صلح سنگ اندازی کند به حمایت از این عملیات بپردازد.

هدف اصلی این عملیات حمایت از غیر نظامیان دارفور، کشاندن دولت سودان و گروه های مسلح محلی به پای میز مذاکره برای امضای قرار داد صلح، پایان دادن به درگیریها در منطقه و جلوگیری از حمل سلاح های غیر مجاز می باشد و اگر این اقدامات به کشته شدن انسانها رد منطقه پایان دهد، دارفور به کمک های بیشتری نیازمند است.

در اصل جنگ در دارفور که حدود 960 کیلومتر از خرطوم، پایتخت سودان فاصله دارد، به دلیل اعتراض به تبعیض دولت مرکزی در توزیع منابع اقتصادی بین آفریقایی تباران و اقلیت عرب تبار در این منطقه آغاز شد. گروه های عرب تباران با نام جنجوید به منظور مقابله با آفریقایی تباران تشکیل شد که بسیاری آنها را وابسته به دولت سودان و مسوول کشتار و آوارگی مردم دارفور می دانند.

برای دیدن تصاویر دارفور، به انتهای صفحه مراجعه  و روی یکی ازعکس ها کلیک کنید.

  پایان دادن به بحران دارفور تنها با خلع سلاح کردن شبه نظامیان جنجوید میسر نمی باشد بلکه تمام گروه های مسلح منطقه دارفور باید به قراردادهای صلح منطقه وفادار بمانند.

 رسیدن به یک تفاهمنامه سیاسی در منطقه دارفور نیازمند تغییرات ذهنی بخصوص در خرطوم پایتخت این کشور است به طوری که این تغییرات از یک جنگ داخلی دیگر به خاطر توزیع ناعادلانه منابع در کشور سودان جلوگیری کند و رشد منطقه را در چارچوب کاری دولت قرار دهد.

فشارهای کشورهای جهان برای پایان دادن به بحران دارفور، بالاخره دولت سودان را تحت تاثیر قرار داد. این فشارها باید ادامه داشته باشد تا عمر حسن بشیر، رییس جمهور سودان بداند که نمی تواند منابع اقتصادی را در خرطوم متمرکز کند در حالی که مردم در دارفور از گشنگی و تشنگی و بیماری می میرند. این فشارها باید ادامه داشته باشد تا حامیان صلح به طور کامل در منطقه موفق شوند.

درست است که اولین قدم در راه نجات دارفور پایان دادن به درگیریها در منطقه است اما این را نیز نباید فراموش کرد که این پایان راه نیست.