سیاست پاکستان در تنگنا

گمانه زنیها در خصوص اینکه  مرزهای پاکستان به بهشت امنی برای القاعده تبدیل شده است، نقش پاکستان در افغانستان را افزایش داده است.

آمریکا نیز در این شرایط ترجیح می دهد تا نشانه این تیر به سمت پاکستان باشد تا خودش وارد یک عملیات نظامی شود، چرا که چنین عملیاتی می تواند تمام پاکستان بخصوص ارتش این کشور را علیه جورج بوش، رییس جمهور آمریکا و دیگر همکارانش که هنور بر این باورند که پرویز مشرف، رییس جمهور پاکستان بهترین مهره برای خواست های آمریکا در منطقه است، به شورش وادار کند.

هر چند سیاست های پاکستان تمام خواسته های آمریکا یی ها در موضوع افغانستان به صراحت پاسخ نداد.

این در حالی است که پرویز مشرف، خود نیز در عرصه داخلی با مشکلات فراوانی رو به رو شده است. اول از همه آغاز موج مخالفت ها با برکناری افتحار محمد چودری، رییس دیوان عالی پاکستان است که پرویز مشرف معتقد بود که وی انسان صادقی نیست.

هر چند بازگشت دوباره افتخار چودری بر سر کار به تضعیف پرویز مشرف انجامید و اوضاع روحی وی را به شدت برهم ریخت.

دیگر اینکه موضوع رییس دیوان عالی کشور مثل شکلیک گلوله ای بر استراتژی انتخاب دوباره پرویز مشرف بود.

در پنج ماه آینده وی دو انتخابات را پیش رو دارد. اول انتخابات غیر مستقیم ریاست جمهوری و دوم انتخابات مستقیم هیئت شهری و روستایی و پارلمان.

هر دوی این انتخابات و تمایل پرویز مشرف برای ابقا در پستهای ریاست جمهوری و فرماندهی نیروهای نظامی به طور قانونی و سیاسی با یکدیگر در تناقض هستند و از موضوعاتی است که در دادگاه موجب چالش خواهد شد. چراکه بعید نیست که دادگاه بر علیه دولت رای دهد.

و آخر از همه موضوع مسجد سرخ در پاکستان و افزایش تعداد کشته شدگان در طول مدت حادثه به ضرر پرویز مشرف تمام شد.

دولت آمریکا به یک سیاست تک قطبی با مرکزیت پرویز مشرف اشاره می کند. این تعادل در طی چند هفته اخیر کم کم تغییر کرده است. آمریکا همچنین بر انتخابات آزاد در پاکستان تاکید می کند و این در حالی است که پرویز مشرف هنوز به عنوان هم پیمان آمریکا در منطقه خوانده می شود و آمریکا از وی به عنوان هم پیمان مورد نیاز نام می برد.

اگر در آینده نسبت به تغییراتی که با برگزاری انتخابات در پاکستان اتفاق خواهد افتاد، پاکستانی ها رهبری جدید را انتخاب کنند و رهبر جدید بخواهد از گروه های مخالف حمایت کند، برای رسیدن به هدف خود نیازمند حمایت ارتش است و ارتش باید بخشی از این ماجرا شود و رهبر جدید پاکستان باید ارتش را نیز به صورت واقعی و نه تنها به طور اسمی حمایت کند.

این را نیز نباید فراموش کرد که در حال حاضر آنچه بیشتر از حوادث خارجی و منطقه ای پاکستان را تهدید می کند مسائل داخلی این کشور است.