سفر به جمهورى سرگردان

اینجا آنکارا است؛ قلب سیاسی ترکیه که این روزها با نزدیک شدن انتخابات ضربان تندتری به خود گرفته است. اینجا آنکارا است؛ درگیریهای داخلی ترکیه از اینجا آغاز می شود.

رجب طیب اردوغان به نخست وزیری و احمد نجدت سرز، رئیس جمهور هر روز رو به روی هم می نشینند و آیندة ترکیه را رقم می زنند. (دفتر ریاست جمهوری و نخست وزیری واقع در خیابان چانکایا آنکارا رو به روی یکدیگرقرار دارند) درمرکز شهر آسمان قرمز است . پرچم های تبلیغاتی که اکثر آنها به رنگ پرچم ترکیه هستند تمام پنجره ها را به هم وصل کرده اند.

از فرودگاه که به سمت مرکز شهر حرکت می کنی ساختمانهای پنج - شش طبقه ای را می بینی که با عکس رجب طیب اردوغان پوشیده شده اند. شعار تبلیغاتی حزب وی که عدالت و توسعه نام دارد «به راهمان ادامه می دهیم ، توقف نمی کنیم» است.

از احزاب دیگری خبری نیست، به مرکز شهر نرسیده فکر می کنی حزب عدالت و توسعه تنها حزب شرکت کننده در انتخابات پارلمانی است اما در مرکز شهر اوضاع کمی متفاوت است.

 اتوبوسهای تبلیغاتی که روی آنها عکس رهبران احزاب با لبخندهایی به پهنای پنجره ها نقش بسته است با صدای بلند موزیکهای شاد پخش می کنند. از مرکز شهر که دور می شوی نوع تبلیغات متفاوت است، دیگر از آن عکسهای غول پیکر که نمای ساختمانها را پوشانده است خبری نیست، تبلیغات سبک اروپایی تری به خود گرفته است .

دختری که موهای خود را پشت سرش بسته است با لبخندی کاملاً رضایت بخش می گوید که دیگر برای کتابهای مدرسه هزینه ای پرداخت نمی کند و به حزب عدالت و توسعه رای خواهد داد. دیگر اینجا زندگی فرق می کند، هرچه مدل اتومبیلهای پارک شده رو به روی ساختمانها بالاتر می رود از میزان تبلیغات کاسته می شود.

مردم با آرامش به زندگی اروپایی خود مشغولند. ازمراکز خرید بسیار لوکس خرید می کنند و آخرین فیلمهای دنیا را در بهترین سینماها تماشا می کنند.

هرچند شاید نگرانی این قشر بیش تر از دیگران است. البته تنها نگرانی، انتخابات نیست که این روزها وقتی برای ورود به هر مرکز خریدی مجبوری از بازرسی پلیس عبور کنی، متوجه می شوی که ترس از تروریسم گاهی انتخابات را به فراموشی می سپارد. مسئله ای که در کنار انتخابات موضوع بحث تمامی انسانهای کوچه و بازار است.

لارا، دختر 24 ساله ای است که در یکی از رستورانهای زنجیره ای مک دونالدز غذا می خورد با یک روسری خوش رنگ تمام موهای خود را پوشانده است .

 می گوید دراین انتخابات به حزب عدالت وتوسعه رای نخواهد داد چرا که احساس می کند که این حزب توانایی کامل برای ادارة کشور را ندارد و از آنجا که از دانشگاه آنکارا در رشتة دبیری، فارغ التحصیل شده است با مشکلات زیادی در زمان تحصیلش رو به رو بوده و اکنون به دلیل آنکه دختری محجبه است نمی تواند در مدرسه درس بدهد .

وی اکنون دریک شرکت دولتی شغل معمولی دارد. می گوید که حزب عدالت وتوسعه باید دراین چهارسال ونیم این معضل را که گریبان گیر تعداد زیادی دانشجو و فارغ التحصیل دانشگاه است حل می کرد.

احمد 24 سال سن دارد، دریک رستوران گارسن است و رای خود را به حزب عدالت وتوسعه می دهد چرا که امروز دیگر نیازی نیست که برای کار ترکیه را ترک کند و اوضاع اقتصادی دراین چهارسال ونیم تاثیر مستقیم بر روی زندگی وی داشته است به طوری که اکنون می تواند به راحتی زندگی خود را بگرداند.

ستون نویس روزنامة حریت که از قدیمی ترین روزنامه های ترکیه است و روزنامه ای است بی طرف می نویسد که زمان انتخابات را وقتی متوجه می شود که کیسه های مواد غذایی از درب منازل وارد زندگی مردم می شود و وی می نویسد که اینها با چند کیسه نخود و لوبیا رای های مردم را می خرند و سپس ادعا می کنند در اوضاع اقتصادی رشد قابل توجهی داشته است.

روزنامة جمهوریت دریکی از صفحات میانی خود، یک صفحة کامل تبلیغ حزب جمهوری خواه خلق را چاپ کرده است. عده ای که اکثر آنها با حجاب هستند به نقطه ای دور دست خیره شده اند، شعار«جمهوریت برنده انتخابات است» بالای سرآنها نقش بسته است .

حزب جمهوری خواه خلق که به خاطر طرفداری بیش از حد از ارتش به تازگی مورد سرزنش قرار گرفته است درنظر سنجی ها بعد از حزب عدالت و توسعه قرار دارد هرچند اکثر کسانی که به این حزب رای خواهند داد تنها به این دلیل است که نمی خواهند حزب عدالت و توسعه با رای اکثریت به پارلمان وارد شود.

فواد که دانشجوی رشتة معماری دانشگاه استانبول است می گوید که رای خود را به حزب جمهوری خواه خلق خواهد داد نه به این دلیل که با اهداف و تفکر این حزب موافق است بلکه به این دلیل که فکر می کند  به سکولاریسم و آتاتورک بیش از دیگر احزاب وفادار است.

 ولی با تمام فعالیتهای انتخاباتی ضد حزب عدالت وتوسعه که در دانشگاه ها و میان دانشجویان درجریان است معتقد است که این بار نیز این حزب به تنهایی می تواند اکثریت مجلس را بدست آورد.

کمتر از دو هفته به انتخابات پارلمانی ترکیه باقی مانده است، آنکارایی ها نمی خواهند زندگی اروپایی خود را دستخوش تغییر کنند. این را گویی احزاب نیز می دانند و انرژی خود را صرف تبلیغات آنکارایی های اروپایی نمی کنند.