تغییر در برخورد با ایران
هردو کاندیدای ریاست جمهوری امریکا بر این عقیده اند که ایران نباید توانایی ساخت سلاح های هسته ای را به دست آورد، هر دوی این کاندیداها نیز راه حل دیپلماسی را برای رسیدن به این هدف ترجیح می دهند که منظور هردوی آنها اعمال تحریم ها است.
هردو کاندیدای ریاست جمهوری امریکا بر این عقیده اند که ایران نباید توانایی ساخت سلاح های هسته ای را به دست آورد، هر دوی این کاندیداها نیز راه حل دیپلماسی را برای رسیدن به این هدف ترجیح می دهند که منظور هردوی آنها اعمال تحریم ها است. با وجود آنکه جان مککین، کاندیدای حزب جمهوری خواه تمایل بیشتری دارد تا پرونده حمله نظامی به ایران همچنان روی میز باز باشد، این درحالی است که ارتش امریکا بر این عقیده است که حمله به ایران می تواند خطرات غیر قابل قبولی برای امریکا داشته باشد. مشکل اینجا است که روند دیپلماتیک حاضر راه به جایی نمی برد.
ماه گذشته، شورای امنیت سازمان ملل تحریم های موجود را در پاسخ به ادامه غنی سازی اورانیوم از طرف ایران دوباره تصویب کرد. ایران پیش از این نیز اعلام کرده بود که این تحریم ها مانع از تغییر وضعیت در ایران نخواهد شد. این درحالی است که روسیه و چین تضمین کرده اند که شورای امنیت نمی تواند تحریم ها را افزایش دهد. با این وجود، دولت مقامات امریکایی چند گزینه جایگزین دارد اما شورای امنیت سازمان ملل در حال حاضر از روند تحریم ها استفاده می کند.
عدم موفقیت دیپلماسی تنبیهی و پیامدهای بازدارنده حملات نظامی سبب شده است تا کارشناسان فرانسوی به عنوان یکی از همپیمانان امریکا، در خصوص پرونده ایران به نتایج جدیدی برسند و پیشنهاد یک دیپلماسی جدید را بدهند که این دیپلماسی بیش از آنکه ایران را در جامعه بین المللی طرد کند، به او به چشم یک همپیمان نگاه می کند.
برنار اورکاد[1] معتقد است که فرصتی که می توان از آن استفاده کرد این است که به 30 سال قبل بازگردیم و تصویری را که این چند سال به وجود آمده تغییر دهیم و همکاری های خود را با ایران به عنوان یک کشور رو به رشد و یک قدرت منطقه ای آغاز کنیم. کلید چنین فرصتی حضور امریکا در این رابطه است، چراکه بهتر شدن روابط با امریکا آن چیزی است که ایران بیش از همه چیز می خواهد.
دیدیر بیلیون[2] معتقد است که ایران بزرگترین نگرانی استراتژیکی است که می تواند امنیت را تضمین کند و همچنین امنیت امریکا را تضمین کند. منطق نهفته در این نظریه توسط توماس فرینگار [3] نیز تایید می شود. توماس فرینگار در گزارش کنگره روند جهانی 2025 می نویسد که رهبران ایرانی بالاخره تصمیم خواهند گرفت که سلاح های هسته ای تولید کنند یا خیر و این تصمیم ارتباط مستقیمی با محیط امنیتی آنها دارد. وی می نویسد که امریکا تهدیدهای اصلی برای ایران را از میان برداشته است (صدام حسین و طالبان).
برنار اورکاد معتقد است که غرب به جای آنکه سعی کند قابلیت ساخت سلاح هسته ای را از دستان ایران دور کند، بیشتر ایران را به ادامه روند تحریک می کند- مانند روند غنی سازی اورانیوم که به طور قانونی تحت معاهده منع تکثیر صلاح های هسته ای مجاز است.
آقای بیلیون می افزاید که هر دو طرف این ماجرا طرف دیگر را مردود می شمارد و برای هر دو طرف این یک مسئله غرور ملی و استراتژیکی است.
تفکرات در واشنگتن نیز در حال تغییر است با وجود آنکه مککین ایران را خطرناک می داند، باراک اوباما، کاندیدای حزب دموکرات قول داده است که مستقیما با ایران وارد دیپلماسی شود. این درحالی است که از نظر هر دو حزب اکنون زمان مذاکرات مستقیم فرا رسیده است. حتی هنری کیسینجر، جیمز بیکر و کولین پاول نیز اعلام کرده اند که دو کشور بهتر است که به طور مستقیم با یکدیگر وارد مذاکره شوند. همچنین دولت امریکا ژوئن گذشته ویلیام برنز را به عنوان نماینده خود در جلسه نشست دیپلمات های ایران و اروپا در خصوص برنامه هسته ای ایران فرستاد. ایده مذاکره مستقیم با ایران به سرعت در میان هر دو حزب به عنوان روند جدیدی در سیاست خارجی امریکا در حال شکل گیری است.
آقای اورکاد معتقد است که اگر امنیت ایران از راه های دیگر تامین شود، ایران نیازی به ساخت بمب هسته ای احساس نخواهد کرد. آلمان و ژاپن نیز قابلیت تولید بمب اتم را طی سه ماه دارند اما این شرایط کسی را ناراحت نمی کند.
منبع: مجله تایم
نظر شما :