عيد سعيد فطر مبارک باد
مهربان پروردگار! به پاسداشت مهرورزى تو، روزه گرفتيم و اکنون به نماز فطرت، پاک ميرويم و در آبى رحمتت روح و جان مى شوييم و تن پوش آمرزش بر تن مى نماييم. در اين لحظه هاى سبز استجابت، شاخه هاى نخل آرزو را در دست مى گيريم و از تو صلح، صفا، محبت، سربلندى و جهانی از محبت و همدلی را آرزو مى‌‌کنيم.
مسلمانان روزه دارکه ماه رمضان را به روزه دارى به پا داشته و از خوردن و آشاميدن و بسيارى از کارهاى مباح ديگر امتناع ورزيده اند، اکنون پس از گذشت ماه رمضان در نخستين روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند مى طلبند، اجر و پاداشى که خود خداوند به آنان وعده داده است.
اميرالمؤمنين، حضرت على (عليه السلام) در يکى از اعياد فطر خطبه اى خوانده اند و در آن مؤمنان را بشارت و مبطلان را بيم داده اند که:
اى مردم! اين روز شما روزى است که نيکوکاران در آن پاداش مى گيرند و زيانکاران و تبهکاران در آن مأيوس و نااميد مى گردند و اين شباهتى زياد به روز قيامتتان دارد، پس با خارج شدن از منازل و رهسپار جايگاه نماز عيد شدن، به ياد آوريد خروجتان از قبرها و رفتنتان را به سوى پروردگار، و با ايستادن در جايگاه نماز به ياد آوريد ايستادن در برابر پروردگارتان را و با بازگشت به سوى منازل خود، متذکر شويد بازگشتتان را به سوى منازلتان در بهشت برين، اى بندگان خدا، کمترين چيزى که به زنان و مردان روزه دار داده مىشود اين است که فرشته اى در آخرين روز ماه رمضان به آنان ندا ميدهند و ميگويند:
«هان! بشارتتان باد، اى بندگان خدا که گناهان گذشته تان آمرزيده شد، پس به فکر آينده خويش باشيد که چگونه بقيه ايام را بگذرانيد.»
عارف وارسته ملکى تبريزى درباره عيد فطر آورده است: «عيد فطر روزى است که خداوند آن را از ميان ديگر روزها بر گزيده است و ويژه هديه بخشيدن و جايزه دادن به بندگان خويش ساخته و آنان را اجازه داده است تا در اين روز نزد حضرت او گرد آيند و بر خوان کرم او بنشينند و ادب بندگى بجاى آرند، چشم اميد به درگاه او دوزند و از خطاهاى خويش پوزش خواهند، نيازهاى خويش به نزد او آرند و آرزوهاى خويش از او خواهند و نيز آنان را وعده و مژده داده است که هر نيازى به او آرند، برآوره و بيش از آنچه چشم دارند به آنان ببخشند و از مهربانى و بنده نوازى، بخشايش و کارسازى در حق آنان روا دارد که گمان نيز نمىبرند.»
روز اول ماه شوال را بدين سبب عيد فطر خوانده اند که در اين روز، امر امساک و صوم از خوردن و آشاميدن برداشته شده و رخصت داده شد که مؤمنان در روز افطار کنند و روزه خود را بشکنند. ابتداى خوردن و آشاميدن را افطار مى نامند و از اين رو است که پس از اتمام روز و هنگامى که مغرب شرعى در روزهاى ماه رمضان، شروع مىشود، انسان افطار مى کند يعنى اجازه خوردن پس از امساک از خوردن به او داده مى شود.
نظر شما :