چرا به موضوع رابرت موگابه پرداختیم؟
پاسخ هرمز همایون پور به انتقادهای کاربران دیپلماسی ایرانی
هم از آقای اسفندیار معینی و هم از آقای « امضاء محفوظ » سپاسگزارم. این گونه تبادل نظرهای انتقادی به نظر بنده بسیار ضروری و سودمند است، و به هر حال، به نوبه خود از هر دو دوست صاحبنظر فوق ممنونم که متذکر زاویه ای تازه به من شدهاند.
اما در پاسخ باید عرض کنم که دسترسی من به منابع طبعاً محدود است. چه خوب است که دوستانی که به « منابع غیر غربی » دسترسی دارند، یا خود برای دیپلماسی ایرانی بنویسند، یا دست کم آن منابع را برای ما بفرستند تا از آنها استفاده کنیم.
تلاش من این است که تا جای ممکن از منابع به اصطلاح « معتبر » استفاده کنم، یعنی منابعی که روشنفکران و دگراندیشان یا منتقدان معروف جهان خود در آنها مقاله می نویسند - ضمن آنکه همگی می دانیم که کلیه مطالبی که در این رسانه ها منتشر می شود، در مواردی خیلی هم صادقانه و بی غلّ و غش نیست.
درعین حال، جسارتاً عرض می کنم که می کوشم نوشته های ناچیزم « پراکنده » نباشد ( یعنی حول وحوش موضوعی معینی باقی بماند - به قول فرنگی ها « to the point » باشد! )
چون آگاهید که بالاخره هرچیزی را می توان به چیزهای دیگر ارتباط داد. اما، در این صورت، مقاله در مفهوم متعارف آن نمی شود، شاید « رساله » یا « کتاب » بشود!
برای آنکه سخنم خیلی کلی نباشد، باز جسارتاً عرض می کنم که متوجه ارتباط « دوستان یان اسمیت » یا « تونی بلر » با مقالة مورد بحث نشدم. « دوستان یان اسمیت » که ظاهراً 28 سالی است دستشان از اداره امور کوتاه است، و آقای تونی بلر هم که سال ها بعد از استقلال زیمبابوه ( یعنی 1980) به نخست وزیری رسید، و چه ارتباطی می تواند با « تعهدات کشورش » ( تازه کدام تعهدات ) داشته باشد؟
باید عرض کنم که بنده به « نظریه توطئه » چندان معتقد و علاقه مند نیستم! و بیشتر مایلم جملگی به بعضی واقعیت ها ( Facts) توجه کنیم. از جمله، در ارتباط با مقاله مورد بحث،کدام واقعیت بهتر از وضع نابسامان کنونی زیمبابوه است؟
از صاحب نظری شنیده ام که « قدرت فساد می آورد، قدرت مطلق فساد مطلق. » حال اگر دولتمردی دهه ها برقدرت باقی بماند و طبعاً « قدرت مطلق » شود، آقای مصلحت نیست که پاره ای نظریات و جبهه گیری های خاص و احتمالاً ایدئولوژیک را کنار بگذاریم.
و اصل ارزشمند فوق را نسبت به همة کشورها ملاک داوری خود قرار دهیم؟ انصاف را این بیان اخیر آقای موگابه را که « فقط خدا می تواند مرا از قدرت برکنار کند » چگونه تعبیر می کنید؟ حال از خشونت ها و آواره شدن های کنونی در زیمبابوه و قحطی و گرسنگی تأسف بار در آن کشور نیز می گذریم.
به علاوه، کدام منابع « غیر غربی » معتبرتر از همسایگان زیمبابوه؟ آگاهید که دولت آفریقای جنوبی که تاکنون در طول ماجرا همواره از آقای موگابه حمایت کرده است، اخیراً دچار نگرانی جدّی شده و آشکار و پنهان به تذکار به موگابه اقدام کرده است.
واکنش نخست وزیر کنیا را هم در چند روز قبل حتماً دیده اید و شنیده اید که رسماً خواستار کناره گیری آقای موگابه از قدرت شد تا جلو بحران و خونریزی در مملکت آشوب زده زیمبابوه گرفته شود و از سرایت بحران و تشنج به سایرکشورهای آفریقایی پیشگیری گردد.
در پایان، باز هم از تذکرات شما و این که « فتح بابی » برای تبادل نظر گشوده اید تشکر می کنم.
نظر شما :