کشورها کجا ایستاده اند؟
هوش مصنوعی و جنگ‌های آینده
نویسنده: باسم برهوم
دیپلماسی ایرانی: چه بسا کمتر از یک دهه دیگر بیشتر تسلیحاتی که در حال حاضر وجود دارند بی ارزش شوند. اکنون ایالات متحده آمریکا و سایر کشورهای بزرگ استفاده از هوش مصنوعی در مقیاس گسترده در دقیق‌ترین، مؤثرترین و قدرتمندترین عملیات نظامی خود را آغاز کرده‌اند. حتی اسرائیل که در رقابت با زمان است تا برتری خود را در این زمینه ثبت کند، افشا کرد که در حملات اخیر خود به غزه از هواپیماهای شناساگریز که دارای قابلیت‌های ویژه هستند استفاده کرده است تا محل اختفای رهبران جهاد اسلامی را بیابد و ترور آنها را تضمین کند.
پیشرفته‌ترین کشور در زمینه استفاده از هوش مصنوعی در جنگ‌ها همان طرفی است که شکل و ماهیت نظام بین المللی و حتی آینده جهان را برای دهه‌های بعدی تعیین خواهد کرد. این طرف از سیستمی برخوردار است که می‌تواند سرنوشت این جنگ‌ها را با کمترین خسارت انسانی تعیین کند. میان بیشتر کشورهای جهان در زمینه تسلیحاتی و تکنولوژی جنگی شکاف گسترده‌ای وجود دارد؛ بنابراین این شکاف چه اندازه خواهد بود زمانی که اسلحه‌ها به جهان علمی – تخیلی نزدیک‌تر شود؟
هواپیماهای نسل چهارم و حتی نسل پنجم همراه با ده‌ها هزار تانک و توپ بی‌ارزش خواهند شد و تسلیحاتی که انسان‌ها به صورت مستقیم از آنها استفاده نمی‌کنند، سیطره خواهند داشت. چه بسا مهم‌ترین پرسش در این‌جا این است که ما در موضوع هوش مصنوعی و چگونگی استفاده از آن در ابعاد نظامی کجا قرار داریم؟
در زمانی که کشورهای پیشرفته به ویژه آمریکا در حال انجام جهش گفته شده در بالا هستند در حالی که تعدادی از کشورهای عربی در اثر بحران‌های داخلی از هم پاشیده‌اند و برخی دیگر نیز در زمره کشورهای ورشکسته قرار دارند، پیش‌بینی‌ها در این زمینه تاریک و مبهم است. ممکن است در میان کشورهای ثروتمند ما به ویژه کشورهای حاشیه خلیج فارس فرصت دستیابی به بلیط برای ورود به این جهان جدید وجود داشته باشد؛ اما ما باید همچنین این مسئله را مد نظر قرار دهیم که فرصت‌های تولید انواع جدید انرژی با توسعه هوش مصنوعی بیشتر از گذشته است. از این رو باید زنگ هشدار را به صدا دربیاوریم تا کشورهای ثروتمند ما از ثروت خود استفاده کنند و پیشرفت کنند و به کشورهای عربی برادر خود کمک کنند.
در این صورت ممکن است نیاز به گسترش دایره پرسش باشد: آیا عرب‌ها صلاحیت ورود به جنگ های آینده را دارند؟ و پرسش دیگری که همراه آن است: آیا عرب‌ها صلاحیت ورود به دوران هوش مصنوعی را دارند؟
در پرتو واقعیت‌های کنونی این کار احتمالا دشوار است؛ بنابراین چه باید کرد؟ آیا تسلیم منطق عقب نشینی و عدم همراهی با این تحول علمی شویم و باقی ماندن در این بخش تاریک تمدن بشری را بپذیریم؟
پرسش‌های مطرح شده بیشتر متوجه نخبگانی است که می‌توانند از هوش خود برای پیدا کردن وسیله‌ی نجات استفاده کنند. امید خود را از دست نخواهیم داد؛ چرا که امت عربی از هوش طبیعی بی‌بهره نیست و مهم این است که فورا آغاز کنیم تا بخشی از آینده باشیم.
منبع: اخبار الخلیج / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11
نظر شما :