بهره برداری کلان از هنر فریب

نویسنده: بشاره مروان

دیپلماسی ایرانی: بلوف زدن های اسرائیل به قدمت دولت آن است. در خلال دهه های گذشته، اسرائیل در مورد تهدیدات بلوف می‌زد و آن را  بهانه‌ای برای جنگ‌های پیشگیرانه و توجیهی برای حفظ سرزمین‌های اشغالی قرار می داد و  فلسطینیان و اعراب را تروریست‌های نفرت‌انگیز خواستار نابودی خود و شیطان صفت توصیف می کرد. عباراتی که بیشتر مناسب خود اسرائیل است تا مردمی که سرزمینشان اشغالی شده است. اسرائیل همچنین اظهاراتی در مورد ظرفیت و قصد ایران برای ساخت و استقرار تسلیحات هسته ای بیان می کرد که همگی اغراق آمیز بوده اند.

اسرائیل این گونه اتهامات را به ویژه پس از پیروزی در جنگ  سال ۱۹۶۷ با مهارت و موفقیت مطرح و آن را به شکل هنر فریب، اخاذی و تبلیغات بدل کرده است. این کشور همواره ادعا کرده است که به خاطر امنیت ملی و حتی بقای خود، چاره ای مگر تهاجم غیرقانونی، اشغالگری، حبس دسته جمعی، ترور یا حمله پیشگیرانه ندارد.  بنابراین، زمانی که اسرائیل ماه گذشته، تنها چند روز قبل از اعلام گسترش شهرک سازی ها در کرانه باختری اشغالی، شش گروه برجسته حقوق بشر فلسطینی را به عنوان سازمان های تروریستی معرفی کرد، دیگر نباید جای تعجب باشد.

برای حدود سه دهه، بنیامین نتانیاهو که در روالی غیرمعمول و بی سابقه برای مدت طولانی نخست وزیر اسرائیل شد اتهامات علیه ایران را رهبری و این کشور را به تولید مخفیانه تسلیحات هسته‌ای برای استفاده علیه اسرائیل متهم می‌کرد. نتانیاهو شاید نتوانست قدرت‌های غربی را به استفاده از زور علیه ایران متقاعد کند، ولی موفق شد آنها را به حفظ تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران سوق دهد.

اسرائیل به عنوان نزدیکترین شریک و بزرگترین برنده جنگ جهانی واشنگتن علیه تروریسم ظاهر شد و از موقعیت ممتاز خود برای سرکوب خشونت آمیز انتفاضه دوم فلسطین استفاده کرد.

در دهه ۲۰۱۰، اسرائیل باراک اوباما، رئیس جمهوری اسبق ایالات متحده را در مورد ایران و فلسطین تحقیر و او را به حمایت از دیپلماسی خطرناک با هر دو متهم کرد. اوباما که تحت تأثیر بلوف های اسراییل قرار گرفته بود، ضمانت های امنیتی امریکا به اسرائیل را بیش از پیش تقویت کرد.

بلوف زنی های اسرائیل موفقیت چشمگیری به همراه داشته و حامیان غربی را تحریک و از رهبران غربی باج خواهی کرده تا به نفع اسرائیل صحبت کنند و آنها را آشتی‌جو یا همدست با جنگ‌ها، جنایات و جنایات جنگی خود نشان داده است.

اگرچه هیچ یک از موارد فوق به معنای کم اهمیت جلوه دادن نگرانی های عاجل امنیت ملی اسرائیل نیست، ولی بلوف زدن های آن ابزاری برای گسترش نفوذ و تسلط آن بوده است.

در واقع، این بلوف زنی های اسرائیل تا حدی تدام روحیه هیستریک خاورمیانه است که خود اسرائیل عامل بخش عمده ای از آن است، ولی در عین حال سرپوشی برای سرکشی و ستیزه جویی های آن نیز محسوب می شود.

منبع: الجزیره / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11