آنهایی که از «خان طومان» آمدند و آنهایی که ماندند+تصاویر

۱۷ تیر ۱۳۹۹ | ۱۸:۳۵ کد : ۱۹۹۳۰۱۴ سرخط اخبار

تا کنون از این شهدای عزیز تنها پیکر 6 تن برنگشته است. شهدایی مثل شهید محمود رادمهر که وقت رفتن به همسرش می گوید: «من وقتی به شهادت برسم پیکری نخواهم داشت و دوست دارم گمنام باشم.»

به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، این روزها خبر آمدن پیکر دو تن دیگر از شهدای مازندرانی خان طومان، علی جمشیدی و سعید کمالی کفراتی آمد که بعد از گذشت 4 سال ماندن در آن منطقه سرانجام پیکرشان تفحص شده و از طریق آزمایش DNA شناسایی شدند.

16 رزمنده لشکر 25 کربلای مازندارن در این منطقه در حالی به شهادت رسیدند که آن ایام آتش بس اعلام شده بود اما دشمن از این موضوع برای رسیدن به هدف شوم خود یعنی احاطه بر منطقه استراتژیک خان طومان که چند ماه پیش رزمندگان اسلام از چنگشان درآورده بودند، استفاده کرد.

محسن بهاری از رزمندگان مازندرانی حاضر در منطقه خان طومان اینگونه می گوید: «این منطقه به لحاظ جاده کمربندی ای که 8 کیلومتر است و داعش از این راه به ترکیه نفت می فروشد و تجهیزات نظامیانش را تهیه میکند، موقعیت استراتژیکی برای تروریستها محسوب میشود.

ما درحال پیشروی و گرفتن این جاده بودیم و درصورت پیروزی قوای ما حلب به صورت کامل در محاصرهمان قرار می گرفت. ترکیه به تروریستها خبر داد که باید هر چه زودتر تکلیف این کمربندی و شاهراه روشن شود، چون در صورت بسته شدن آنجا توسط ایرانی ها دیگر ارسال سلاح، مهمات و نیرو از این مسیر امکان پذیر نیست که در این صورت خیلی دوام بیاورید 10 روز است.

روسیه شبانه روز در حال بمباران این منطقه بود تا اینکه آمریکا به روسیه اعلام کرد دو روزی دست نگه دارد و در واقع آتش بس شود و حملات توپخانه ای و هوایی اش را متوقف کند تا کشته ها و زخمی ها جمع آوری شوند.

آمریکا با این امر به نوعی دو روز روسیه را از بازی نظامی خارج کرد. گروههای مختلف تروریستی هم که بعضا با هم مشکل داشتند در این قضیه متحد شده و تصمیم گرفتند وضعیت خان طومان را مشخص کنند و بعد راجع به مشکلاتشان بحث کنند.»

اما شهید قنبری که از رزمندگان و جانبازان هشت سال جنگ تحمیلی نیز بوده در حال دیده بانی متوجه می شود دشمن در حال آماده شدن است. نیروهای حاضر در صحنه خود را آماده می کنند تا در صورت درگیری، علی رغم اینکه آتش بوده، بتواند منطقه را حفظ کند.

در خان طومان تپه ای قرار دارد به نام تل اربعین که خانه هایی با دیوار های زرد روی آن بنا شده، به همین علت به خانه های زرد معروف هستند. اگر کسی بر این خانه ها احاطه داشته باشد در واقع دست برتر را برای تصرف حلب خواهد داشت.

همانطور که پیش بینی می شد دشمن نقض آتش بس کرد و به شدت هر چه تمام تر منطقه و رزمندگان ما را زیر آتش خود قرار داد. آتشی که رزمندگان حاضری که از آن مهلکه جان سالم به دست بردند معتقدند در طول خدمتشان مثل آن را ندیدند. تقریبا برای هر نفر یک خمپاره شلیک میشد.

70 رزمندگان مازندرانی در کنار رزمندگان فاطمیون و سوری حضور داشتند و جانانه با تمام وجود جنگیدند و سرانجام 16 نفر از آنها به شهادت رسیدند. البته شهدای دیگری هم بودند اما چون تعداد شهدای مازندرانی بیش از بقیه بود معمولا خان طومان را با آنها می شناسیم.

درگیری آنقدر شدید بوده که امکان برگرداندن پیکر شهدا وجود نداشته است. حتی چند رزمنده که اقدام به برگرداندن پیکر ها می کنند توسط تک تیراندازهای تکفیری با تیر مستقیم به سرشان به شهادت می رسند.

ایستادگی این شهدای عزیز موجب شد تا تروریست ها خواب تصرف کامل حلب را به گور ببرند. بهاری می گوید: «شهیدان سید طاهر و حسین مشتاقی در این مرحله شهید شدند و شهید قنبری دیده بان ما هم چون در همان ساعت اول به شهادت رسید، توانستند پیکرش را به پشت جبهه برگردانند اما بقیه ساعت 4 به بعد شهید شدند و پیکرشان در دست نیروهای داعش ماند. قبلا به راحتی با گرفتن مبلغی پیکرها را میدادند اما الان عربستان آنقدر در گوششان خواندند که جسدها را ندید تا خانواده های آنها تا قیام قیامت در ذهنشان باشد که پیکر عزیزان شان ماند آنجا.»

اما سردار سلیمانی در دیدارش با خانواده آنها گفت پیکرهای برخواهد گشت. این جمله سردار وعده صادقی بود که دل خانواده ها را شاد کرد.

شهید سیدرضا طاهر نفر نشسته در کنار حاج قاسم، سمت راست

شهید سید سجاد خلیلی

شهید سید جواد اسدی

شهید حسین بواس

شهید علی جمشیدی

شهید حبیب الله قنبری

شهید علیرضا بریری

شهید سعید کمالی کفراتی

شهید محمد تقی سالخورده

شهید حسین مشتاقی

خانواده هایی که همچنان پیکر فرزندانشان بازنگشته با صبوری منتظر هستند عزیزانشان را در آغوش بگیرند اما وقتی با آنها صحبت می کنی می گویند: «ما راضی هستیم به رضای خدا و آنچه در راه خدا دادیم توقع برگشتش را نداریم.»

تصاویر شهدایی که هنوز پیکرشان بازنگشته:

شهید محمد بلباسی